.............................................................
γράφει ο ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ
Αέναη εποπτεία
γράφει ο ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΜΠΟΥΚΑΛΑΣ
Εκτός από τις συντάξεις, που θα
ξαναμαναπερικοπούν, και το αφορολόγητο, που θα μειωθεί ακόμα
περισσότερο, ούτε και την προσβολή τη γλιτώσαμε τελικά. Την εποπτεία
δηλαδή. Δεν θα ’ναι ασφυκτική, όπως στα χρόνια της τρόικας, θα είναι
όμως πιεστικότερη και συχνότερη, τριμηνιαία, απ’ ό,τι στην Κύπρο ή την
Πορτογαλία, και θα διατηρηθεί έως το 2022, το 2030, το 2059 – ένας Θεός
ξέρει. Και μάλλον όχι «ο Θεός της Ελλάδας».
Γιατί οι δανειστές κρίνουν αναγκαία την επιτήρηση; Σε άρθρο του στην «Οικονομική Καθημερινή» (Κυριακή, 24 Ιουνίου) ο Κώστας Καλλίτσης, που θεωρεί «αστειότητες την ιερή οργή της αντιπολίτευσης για την πολύ αυστηρή εποπτεία», είναι σαφής: «Αφενός, γιατί χρειαστήκαμε τεράστια δάνεια – περίπου 250 δισ., ενώ η Κύπρος πήρε περίπου 10 δισ. και η Πορτογαλία 78 δισ. ευρώ. Αφετέρου, γιατί είμαστε η μόνη χώρα που καταρράκωσε τη διεθνή αξιοπιστία της με τα πλαστά στοιχεία του 2009 (διώκει, μάλιστα, αυτόν που χρεώθηκε να τα αποκαταστήσει, ενώ δείχνει να τιμά εκείνους που τα πλαστογράφησαν), με την ανεύθυνη δημαγωγία και το εμφυλιοπολεμικό κλίμα τα επόμενα χρόνια, με την έκδηλη (ακόμη σήμερα...) ροπή του πολιτικού προσωπικού προς τις πελατειακές πολιτικές».
Παρά τη γραβατωμένη κυβερνητική αυτοδοξολόγηση λοιπόν, η έξοδος δεν θα είναι καθαρή. Καθαρή έξοδος δίχως ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας δεν νοείται. Και την εθνική κυριαρχία, όση απομένει σε χώρες που μετέχουν σε υπερεθνικούς οργανισμούς, τη χάσαμε αφότου μπήκαμε σε πρόγραμμα ή εγκλειστήκαμε σε ίδρυμα. Σ’ ένα ίδρυμα που συνεχίζει να παραδέχεται, σχεδόν χαμογελώντας κυνικά, πως έκανε απανωτά λάθη στη θεραπευτική μέθοδο που επέβαλε, αυτό όμως το μεταφράζει σε αιτία για να τιμωρήσει κι άλλο τον ασθενή· το οκνηρό πειραματόζωο...
Την απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας, ενός τμήματός της έστω, την αποδέχονται και οι σημερινοί κυβερνώντες αλλά και οι προκάτοχοί τους, ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος λ.χ., ως αντιπρόεδρος της συγκυβέρνησης Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ. Ως προς αυτό συμφωνούν. Καλό θα ήταν όμως να συμφωνήσουν κάποια στιγμή (ει δυνατόν πριν από το 2059) όσοι έχουν μοιραστεί το τιμόνι της Ελλάδας τις τελευταίες δεκαετίες ότι η εξαέρωση της διεθνούς αξιοπιστίας της χώρας δεν οφείλεται ούτε στο κακό το ριζικό μας ούτε σε ανθελληνική συνωμοσία βδελυρών ξένων. Φταίνε βέβαια οι πολιτικοί που μας βλέπουν σαν πελάτες. Αλλά κι εμείς οι πολίτες που αφηνόμαστε ασμένως να μας βλέπουν σαν πελάτες, δεν είμαστε αθώοι του χρήματος.
Γιατί οι δανειστές κρίνουν αναγκαία την επιτήρηση; Σε άρθρο του στην «Οικονομική Καθημερινή» (Κυριακή, 24 Ιουνίου) ο Κώστας Καλλίτσης, που θεωρεί «αστειότητες την ιερή οργή της αντιπολίτευσης για την πολύ αυστηρή εποπτεία», είναι σαφής: «Αφενός, γιατί χρειαστήκαμε τεράστια δάνεια – περίπου 250 δισ., ενώ η Κύπρος πήρε περίπου 10 δισ. και η Πορτογαλία 78 δισ. ευρώ. Αφετέρου, γιατί είμαστε η μόνη χώρα που καταρράκωσε τη διεθνή αξιοπιστία της με τα πλαστά στοιχεία του 2009 (διώκει, μάλιστα, αυτόν που χρεώθηκε να τα αποκαταστήσει, ενώ δείχνει να τιμά εκείνους που τα πλαστογράφησαν), με την ανεύθυνη δημαγωγία και το εμφυλιοπολεμικό κλίμα τα επόμενα χρόνια, με την έκδηλη (ακόμη σήμερα...) ροπή του πολιτικού προσωπικού προς τις πελατειακές πολιτικές».
Παρά τη γραβατωμένη κυβερνητική αυτοδοξολόγηση λοιπόν, η έξοδος δεν θα είναι καθαρή. Καθαρή έξοδος δίχως ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας δεν νοείται. Και την εθνική κυριαρχία, όση απομένει σε χώρες που μετέχουν σε υπερεθνικούς οργανισμούς, τη χάσαμε αφότου μπήκαμε σε πρόγραμμα ή εγκλειστήκαμε σε ίδρυμα. Σ’ ένα ίδρυμα που συνεχίζει να παραδέχεται, σχεδόν χαμογελώντας κυνικά, πως έκανε απανωτά λάθη στη θεραπευτική μέθοδο που επέβαλε, αυτό όμως το μεταφράζει σε αιτία για να τιμωρήσει κι άλλο τον ασθενή· το οκνηρό πειραματόζωο...
Την απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας, ενός τμήματός της έστω, την αποδέχονται και οι σημερινοί κυβερνώντες αλλά και οι προκάτοχοί τους, ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος λ.χ., ως αντιπρόεδρος της συγκυβέρνησης Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ. Ως προς αυτό συμφωνούν. Καλό θα ήταν όμως να συμφωνήσουν κάποια στιγμή (ει δυνατόν πριν από το 2059) όσοι έχουν μοιραστεί το τιμόνι της Ελλάδας τις τελευταίες δεκαετίες ότι η εξαέρωση της διεθνούς αξιοπιστίας της χώρας δεν οφείλεται ούτε στο κακό το ριζικό μας ούτε σε ανθελληνική συνωμοσία βδελυρών ξένων. Φταίνε βέβαια οι πολιτικοί που μας βλέπουν σαν πελάτες. Αλλά κι εμείς οι πολίτες που αφηνόμαστε ασμένως να μας βλέπουν σαν πελάτες, δεν είμαστε αθώοι του χρήματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου