"Νomad the Greek" έγραψε η Μαριάννα Τζιαντζή ("Εφημερίδα των Συντακτών", 09.10.2017)

...............................................................

 

Νomad the Greek

 

 

 

έγραψε η  Μαριάννα Τζιαντζή

("Εφημερίδα των Συντακτών", 09.10.2017)

Υπάρχουν δύο ειδών νομάδες. Από τη μια, οι νέοι και οι λιγότερο νέοι της εργασιακής περιπλάνησης και, από την άλλη, οι τηλεοπτικοί νομάδες ή «Νomads». Ετσι τιτλοφορείται το νέο καθημερινό ριάλιτι επιβίωσης που άρχισε να προβάλλεται στον ΑΝΤ1.

Τα πρώτα ποσοστά τηλεθέασης είναι πολύ υψηλά ενώ ζωηρή είναι η σχετική κίνηση στο τουίτερ. Τα ονόματα των παικτών ήδη άρχισαν να ακούγονται στις αυλές των δημοτικών σχολείων, εκεί όπου πριν από λίγους μήνες ηχούσαν οι παιδικές κραυγές «Σπα-λιά-ρας!», «Ντά-νος!», «Λά-ου-ρα!».

Το «Νomads» δεν είναι κλώνος του «Survivor». Ακολουθεί τη γνωστή συνταγή (εξωτικό περιβάλλον, καλογυμνασμένα κορμιά, τρέντι επαγγελματικές ιδιότητες, αγωνίσματα, ψηφοφορίες, αποχωρήσεις), αλλά με παραλλαγές.

Σχεδόν κάθε ελληνική οικογένεια έχει στους κόλπους της έναν-δυο νομάδες ή επίδοξους νομάδες. Σύμφωνα με μια έρευνα του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, την οποία είχε παρουσιάσει τον Απρίλιο η «Εφ.Συν.», το 76% των μαθητών Λυκείου σχεδιάζει ή επιθυμεί να φύγει για σπουδές ή εύρεση εργασίας στο εξωτερικό. Ωστόσο, πιο εύκολο φαίνεται ότι είναι να γίνει κανείς νομάς στη Δυτική Ευρώπη ή στα Αραβικά Εμιράτα παρά νομάς στο νησί Παλαουάν των Φιλιππίνων, όπου θα ζήσουν για αρκετές εβδομάδες οι τηλε-νομάδες.

Τα ριάλιτι, που εδώ και 17 χρόνια προβάλλονται στην Ελλάδα, είναι αυτά που είναι. Σήμερα είναι πιο προηγμένα τεχνολογικά, όμως ο πυρήνας τους, το βασικό «κόνσεπτ», παραμένει το ίδιο. Αλλα ριάλιτι είναι πιο κανιβαλικά, άλλα πιο βαρετά, πιο χοντροκομμένα, πιο ακριβά. Σίγουρα για το «Nomads» θα γραφτούν και θα ειπωθούν πολλά, όπως είχε συμβεί και με το «Survivor».

Ωστόσο, το ενδιαφέρον δεν βρίσκεται τόσο στο συγκεκριμένο τηλεοπτικό είδος όσο στην εντυπωσιακή απήχησή του. Μια απήχηση που αντανακλά έμμεσα και τη γενικότερη αφασία και ένδεια όχι μόνο της τηλεόρασης αλλά και της κοινωνίας. Το έλλειμμα φαντασίας αλλά και ελπίδας. Μια που η μεγάλη αφήγηση απουσιάζει, ας αρκεστούμε στις μικρούτσικες εφήμερες αφηγήσεις.

Εύλογο είναι το ερώτημα: γιατί δεν τους λένε «νομάδες» αλλά «νόμαντς» (με προφορά θεσσαλική, ηπειρώτικη κ.λπ.); Η λέξη είναι πανάρχαιη, λένε τα ετυμολογικά λεξικά (από το ρήμα «νέμω») και αργότερα πέρασε σε διάφορες γλώσσες, π.χ. γαλλ. nomade, αγγλ. nomad, γερμ. Nomade. Τώρα όμως οι «νόμαντς» μοιάζουν να επιστρέφουν στον τόπο μας σαν αντιδάνειο. Κάτι που μας επιτρέπει να φανταστούμε τον ακόλουθο διάλογο:

"Τι κάνουν τα παιδιά σου, Θανάση;»,
«Νόμαντς είναι και τα δυο. Το ένα δουλεύει στην Αγγλία, το άλλο στο Κατάρ»,
«Κι εμένα νόμαντ είναι, αλλά εις τας Φιλιππίνας"