Aπόψεις με παρρησία

γράφει ο Περικλής Κοροβέσης -

Εφημερίδα τών Συντακτών

30.09.2017

ΠΟΛΙΤΙΚΗ: Ετσι όπως εκατάντησε η χώρα μας, με αυτούς τους ανθρώπους, είναι απερίγραπτο. Ενα αντιπνευματικό και απολίτιστο αποχωρητήριο, που μολύνει την Ευρώπη με τη διαπεραστική βρόμα του. Και όχι μόνο την Ευρώπη. Αυτός ο υπερφίαλος ρεπουμπλικανισμός και αυτός ο υπερφίαλος σοσιαλισμός, που δεν έχει καμία σχέση με σοσιαλισμό.

Η πολιτική που ασκούν οι Σοσιαλιστές εδώ στη χώρα μας δεν είναι τίποτα λιγότερο από εγκληματική. Ομως οι Σοσιαλιστές δεν είναι πια Σοσιαλιστές. Είναι κατά βάση Εθνικοσοσιαλιστές. Οι Σοσιαλιστές δολοφόνησαν τον σοσιαλισμό ήδη από τη στιγμή που έγιναν εξουσία.

Από τότε δεν υφίσταται πια σοσιαλισμός στη χώρα μας. Υπάρχει μόνο εκείνος ο αηδιαστικός ψευτοσοσιαλισμός που σε αρρωσταίνει με το που ανοίγεις τα μάτια σου το πρωί.

Αυτοί οι λεγόμενοι Σοσιαλιστές είναι υπεύθυνοι για την παλινόρθωση του σύγχρονου εθνικοσοσιαλισμού. Οι Σοσιαλιστές είναι ο σύγχρονος καπιταλισμός. Η λέξη σοσιαλισμός ηχεί στ’ αυτιά μου, εδώ και πολύ καιρό, σαν αποκρουστική βρισιά, το άκουσμα της οποίας μου προκαλεί το ίδιο άγχος με τη λέξη εθνικοσοσιαλισμός.

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΑΞΙΩΜΑΤΑ: Η Εκκλησία, μια παγκόσμια φαυλότητα. Οι άνθρωποι που μας περιστοιχίζουν, αβυσσαλέα άσχημοι και αμβλύνοες. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ένας πανούργος αγράμματος ψεύτης. Μια ριζικά τυραννική προσωπικότητα. Ο πρωθυπουργός, ένας πανούργος μεταπράτης.

Ο Πάπας προσφέρει στα πολυτελή του μέγαρα ένα ζεστό πιάτο φαΐ στους άστεγους και φροντίζει αυτή η πράξη ν’ αποκτήσει παγκόσμια δημοσιότητα. Μεγαλομανείς ηθοποιοί κακοποιούν την Υποσαχάρια Αφρική. Διεστραμμένοι διευθυντές φιλανθρωπικών ιδρυμάτων ταξιδεύουν στην Ερυθραία στην πρώτη θέση και φωτογραφίζονται για τον παγκόσμιο Τύπο, πλάι σε ανθρώπους που λιμοκτονούν.

ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ: Εργατοπατέρες, με τις χλιδάτες βίλες στην εξοχή, τζογάρουν εκατομμύρια και βλέπουν ως κύρια αποστολή τους τις φαύλες συναλλαγές με τους τραπεζίτες. Καλοζωισμένοι συγγραφείς τρέχουν στις φυλακές και διαβάζουν στους κρατούμενους τα κάλπικα σκουπίδια τους, σαν να πρόκειται για τίποτα έργα υψηλής τέχνης. Ενας κυνικός κόσμος, ένας ριζικά εκφυλισμένος κόσμος.

ΚΟΥΙΖ: Ποιος άραγε έγραψε αυτό το τόσο βίαιο και επιθετικό κείμενο, που φτύνει κατάμουτρα την εξουσία διαπιστώνοντας πικρές αλήθειες; Κάποιος αναρχικός φιλόσοφος; Κάποιος σοφός γέροντας στρατευμένος στη Θεολογία της Απελευθέρωσης; Να το έγραψε κάποιος από την «Εφ.Συν.»; Τα λίγα αντιπολιτευτικά κείμενα που δημοσιεύουμε, σε σύγκριση με αυτό, μοιάζουν με κείμενα γραμμένα για τη «Διάπλαση των Παίδων». Να μη σας παιδεύω άδικα.

Φέρει την υπογραφή Τόμας Μπέρνχαρντ, ίσως του μεγαλύτερου σύγχρονου γερμανόφωνου συγγραφέα που έχει καταξιωθεί διεθνώς. Τα αποσπάσματα είναι από το κύκνειο έργο του «Πλατεία Ηρώων» (εκδόσεις Κριτική, μετάφραση Βασίλης Τσαλής). Τα αποσπάσματα που παραθέτουμε αφορούν την πατρίδα του, την Αυστρία (χάριν παιδιάς, αυθαιρέτως αντικατέστησα τη λέξη «Αυστρία» με τη λέξη «χώρα» για να δούμε ομοιότητες και διαφορές με τα καθ’ ημάς).

Το έργο αυτού του μεγάλου συγγραφέα το ανακάλυψα περίπου σαράντα χρόνια πριν και μάταια προσπάθησα να βρω θέατρο για να το παίξει. (Εμπειρος μεταφραστής μού είπε πως ό,τι σημαντικό γράφεται στον κόσμο μεταφράζεται εδώ ύστερα από μια δεκαετία. Αν και προσωπικά πιστεύω πως τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει).

Για το έργο του λοιπόν δεν θα μιλήσω, αλλά για το ήθος του. Συνήθως σε μας, συγγραφείς, επιστήμονες, καλλιτέχνες που επιθυμούν καριέρα, δεν φροντίζουν να το πετύχουν αυτό με το έργο τους, αλλά με την ένταξή τους σε κάποιο κόμμα. Και την κατάλληλη στιγμή ανταμείβονται για τους κόπους του γλειψίματος. Οι αντίστοιχες περιπτώσεις του Μπέρνχαρντ στην Ελλάδα είναι λίγες.

Θα σταθώ μόνο στον Αρη Αλεξάνδρου, εξίσου σημαντικό με τον Αυστριακό ομόλογό του. Οταν ο Κλάους Πάιμαν, διευθυντής του ιστορικού Μπουργκτεάτερ, προσέγγισε τον Μπέρνχαρντ για να γράψει ένα έργο για την προσάρτηση της Αυστρίας στο Γ’ Ράιχ, όπου οι Αυστριακοί παραληρούσαν από τον ενθουσιασμό τους για την υποταγή τους άνευ όρων στους ναζί, ο συγγραφέας τού έκανε μια άλλη πρόταση γι’ αυτήν την επέτειο:

Να αναρτηθεί σε κάθε μαγαζί της Βιέννης, που ήταν εβραϊκής ιδιοκτησίας και το έκλεψαν οι αξιοπρεπείς Βιεννέζοι, μια ταμπέλα που να λέει: «Αποεβραιοποιημένο». Η πρόταση δεν έγινε δεκτή αλλά το έργο παίχτηκε.

Ολη η καλή κοινωνία ήταν παρούσα στην πρεμιέρα. Στο τέλος της παράστασης, το μισό κοινό ζητωκραύγαζε και το άλλο μισό φώναζε «προδότη θα πεθάνεις». Τρεις μήνες μετά την πρεμιέρα, βρέθηκε ο Μπέρνχαρντ νεκρός στο αγρόκτημά του.

Οι συνθήκες θανάτου του παραμένουν ακόμα και μέχρι σήμερα αδιευκρίνιστες. Αλλά πρόλαβε να εκδικηθεί. Στη διαθήκη του απαγόρευσε να παίζονται τα έργα του στην πατρίδα του, την ώρα που αυτά θριάμβευαν σε όλο τον κόσμο. Να σημειώσουμε πως η σημερινή Αυστρία είναι η πιο καθαρά ναζιστική χώρα της Ε.Ε.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου