Από τη "Θάλασσα Επαγγελίας" (1977) την ποιητική συλλογή του Τίτου Πατρίκιου

............................................................

Τίτος Πατρίκιος (γ.1928)

Από τη "Θάλασσα Επαγγελίας"

 

 

• ΕΚΒΟΛΕΣ

Σαν μια πηγή που γυρεύει τη θάλασσα

προσπάθησα να σε φτάσω

και χάθηκα στις εκβολές των ποταμών

                                          Αθήνα, Μάρτης 1959

• ΤΟ ΦΤΑΙΞΙΜΟ

Μια βέβαιη λύση

ένας εκβιασμός συγχώρεσης

για το φταίξιμο που δε σώνεται 

το φταίξιμο που θα ξανάρθει.

Κάτω απ' τα σκοτεινά αγκαλιάσματα

η άβυσσος των καθημερινών πραγμάτων

                                           Αθήνα, Μάης 1959

• ΤΑΞΙΔΙ

Έσπαγα το κορμί σου

σε κάθε κόμπο κάθε άρθρωση

ρουφώντας από τις ρωγμές χυμό.

Κι εσύ διαρκώς αναδυόσουν πιο ακέρια

με σκέπαζες με την πολύβουη φυλλωσιά σου

την αρμυρή δροσιά της θαλασσινής σου νύχτας 

και με ταξίδευες όλο το δρόμο

από το αγρίμι ως τον άνθρωπο.

                                           Αθήνα, Αύγουστος 1959

• ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ

Όπως αθόρυβα τελειώνει η κάθε μέρα

ένα κομμάτι της αγάπης μεταμορφώνεται σε πάγο

ένα κομμάτι του κορμιού μεταμορφώνεται σε θάνατο.

                                            Παρίσι, Γενάρης 1960

• ΜΝΗΜΗ

Σε μιαν απέραντη πολιτεία σε ήβρα

σε μιαν απέραντη πολιτεία σ' έχασα.

Άν άλλαζε η μνήμη σε γυαλί μπορεί και να 'βλεπα

πιο καθαρά, λίγο πριν σβήσει, την εικόνα σου.

                                            Παρίσι, Μάρτης 1960

• ΥΠΟΓΕΙΟ ΤΡΕΝΟ

Κι έπειτα τα χρόνια θα περάσουν

όγκοι βουνών και πέτρας θα παρεμβληθούν

θα ξεχαστούνε όλα

όπως ξεχνιέται το καθημερινό φαΐ

που μας κρατάει ορθούς.

Όλα, έξω από κείνη τη στιγμή 

που μέσα στο συνωστισμό του υπόγειου τρένου

κρατήθηκες στο μπράτσο μου.

                                              Παρίσι, Μάης 1960

• Η ΑΛΛΗ ΠΟΛΗ

Την άλλη μέρα του όνειρου

βγήκε ένας ήλιος τόσο μαύρος

που κι οι τυφλοί

βλέπαν διπλό σκοτάδι.

                                             Ρώμη, Σεπτέμβρης 1961

• VIA DEI CORONARI 123

Άχρηστο μέσα στη μνήμη τ' όνομά σου

χωρίς τους φθόγγους που το ζωντανεύαν

σαν τη χαμένη σύσταση σπιτιού

όπου κανείς δεν ξέρει πως έχω κατοικήσει.

                                              Ρώμη, Σεπτέμβρης 1961

• ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ

Σε γνώρισα ναυαγός σε μια μεγάλη πόλη

που οι άνθρωποι περνούν και χάνονται

με μια βουή ωκεανού.

Κι ήταν σα θαύμα το πώς βγήκαν 

καινούργια λόγια απ' το στεγνό μου στόμα.

Τ' απόθεσα χωρίς καμιάν εγγύηση, παράλογα

σ' ένα μπουκάλι και το 'ριξα στην άσφαλτο.

Ήξερα πως δεν είχα τίποτα να περιμένω

μα δεν βρισκόμουν πια στην πρώτη νιότη μου

κι η σύνεση γινόταν μια πολυτέλεια δυσβάσταχτη.

                                                 Παρίσι, Νοέμβρης 1962


 (Από τις εκδόσεις "Θεμέλιο", Απρίλης 1977)