"Το φύλο δεν αλλάζει. Αλλάζει η συμπεριφορά." γράφει ο δημοσιογράφος και φίλος στο fb Γιώργος Παπαδόπουλος - Τετράδης και κουβεντιάζει με τους φίλους του(facebook, 5/10/2017)

.............................................................

 

Το φύλο δεν αλλάζει. Αλλάζει η συμπεριφορά.

 γράφει ο δημοσιογράφος και φίλος στο fb Γιώργος Παπαδόπουλος - Τετράδης (facebook, 5/10/2017)

Αν η κυβέρνηση και κάθε βουλευτής που θέλει να παραστήσει τον προοδευτικό, είχαν βάλει το μυαλό τους να δουλέψει και είχαν συμβουλευτεί την επιστήμη, δεν θα χρειαζόταν να παρέμβει η εκκλησία για να ζητήσει να αποσυρθεί το νομοσχέδιο «αλλαγής φύλου», για λόγους μάλιστα έξω από την επιστήμη. Στη χώρα πρωταγωνιστεί, όπως πάντα, η δοξασία και η ιδεολογική αγραμματοσύνη αντί για τη Γνώση. Δεν πάμε καλά.

Για να το πούμε απλά, το νομοσχέδιο που έρχεται στη Βουλή για ψήφιση προβλέπει ότι καθένας που θέλει σαν δικαίωμά του να αλλάξει φύλο μπορεί να το κάνει με μια απλή δήλωση στο Ληξιαρχείο! Αν είναι κάτω από 18 ετών, και από τα 15, η επιθυμία θα πραγματοποιείται υπό την εποπτεία και έγκριση των κηδεμόνων και εξειδικευμένου ιατρικού προσωπικού στο νοσοκομείο «Παίδων»!

Τι αλλάζει από την ήδη υφιστάμενη νομοθεσία; Ότι δεν απαιτείται χειρουργική επέμβαση για να αποκτήσει κάποιος και τα φυσικά χαρακτηριστικά του φύλου που θέλει να αποκτήσει στην κοινωνική και πολιτική του ταυτότητα.

Δεύτερον, και σημαντικότερο, νομιμοποιείται ο γάμος μεταξύ ομόφυλων και ομοφυλόφιλων, οι οποίοι αποκτούν όλα τα νομικά δικαιώματα που έχουν ήδη τα ετερόφυλα ζευγάρια. Νομικοί υποστηρίζουν ότι έτσι ανοίγει δρόμος για να μπορούν τα ζευγάρια αυτά να υιοθετούν παιδιά ή να νομιμοποιούν τα παιδιά που αποκτούν ως παιδιά τους.

Επειδή για να μιλήσει κανείς για το θέμα θα χρειαστεί εκατοντάδες σελίδες επιστημονικής τεκμηρίωσης, η στήλη θα περιοριστεί στα απλά και επιστημονικά.

1. Οι 999.990 στο εκατομμύριο των ανθρώπων γεννιώνται με το φύλο τους. Ελάχιστες εξαιρέσεις γεννιώνται ερμαφρόδιτοι. Ποιοι είναι αυτοί, τεκμηριώνεται συνήθως εμφανώς από την ιατρική επιστήμη.

Οι ερμαφρόδιτοι με τον νέο νόμο έχουν πλέον το δικαίωμα να επιλέξουν φύλο χωρίς να υποχρεωθούν σε χειρουργική επέμβαση αλλαγής.

2. Οι 999.900 στο εκατομμύριο γεννιώνται με την αντιστοιχία χημείας και ορμονών που αντιστοιχούν στο φύλο που ταιριάζει στη φυσιολογία τους. Ελάχιστοι γεννιώνται με χημική και ορμονική διαταραχή που τους εγκλωβίζει σε άλλο σώμα από εκείνο που αισθάνονται ότι ανήκουν. Και αυτές οι ελάχιστες περιπτώσεις τεκμηριώνονται από την ιατρική και τη βιολογία.

Με τον νέο νόμο αυτή η κατηγορία των λεγόμενων transexual ή trans ή she males ή he dames δεν διαχωρίζεται. Εμπίπτει στη γενική πρόβλεψη επιλογής φύλου ως δικαίωμα με βάση το πού αισθάνεται κανείς πλησιέστερα ότι ανήκει. Παρ όλα αυτά, και οι trans δεν είναι γυναίκες. Δεν έχουν τη χημεία, την πολυπλοκότητα και τη διαδρομή του γυναικείου εγκέφαλου. Ούτε καν τα όργανα μιας γυναίκας. Τα οποία εν πολλοίς είναι δημιουργήματα της αρχικής γενετήσιας επιλογής φύλου. Δηλαδή μοριακής χημείας.

Οι trans είναι άνθρωποι φυλακισμένοι σε ένα σώμα με τον ψυχισμό του οποίου δεν συμβαδίζουν. Ένα αντρικό σώμα σε μια ΠΙΟ θηλυκή χημεία. ΠΙΟ, όχι θηλυκή. Αλλά, ταυτόχρονα αρσενικοί! Πρόκειται για ένα ισόβιο βάσανο, με εγγενή κατάθλιψη στην ηπιότερη περίπτωση. Επιπλέον, η μέχρι σήμερα νομοθεσία τους υποχρέωνε να είναι αρσενικοί όπως γεννήθηκαν εκτός αν άλλαζαν φύλο με χειρουργική επέμβαση. Μια βαρβαρότητα!

Ο νέος νόμος είναι γι αυτούς μια περιστασιακή ανακούφιση. Γιατί η πάλη μεταξύ του ΕΙΜΑΙ και του ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ είναι διαρκής, μέχρι την τελική αποδοχή της πραγματικότητας. Ένας πραγματικός ψυχικός Γολγοθάς. Στον οποίο η εκκλησία οφείλει να σκύψει με ευαισθησία. Όχι μόνο επειδή είναι εκκλησία, αλλά και γιατί η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων trans είναι εξαιρετικά θρησκευόμενοι.

Φύλο δεν επιλέγει κανείς στον έμβιο κόσμο. Γεννιέται ως φύλο. Έχει επιλεγεί από το χρωμόσωμα που τον δημιούργησε: ΧX ή XΥ. Το φύλο δεν είναι απλώς τα γεννητικά όργανα. Τα γεννητικά όργανα είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με τη χημεία του εγκεφάλου και του υπόλοιπου σώματος. Οι άνδρες και οι γυναίκες δεν διαφέρουν κατά τα γεννητικά όργανα. Διαφέρουν κατά τη χημεία τους και τη λειτουργία της φυσιολογίας και της χημείας τους, που είναι άρρηκτα δεμένα με τα γεννητικά όργανα. Ένα κομμάτι της επιστήμης πιστεύει ότι τα όργανα είναι αποτελέσματα αυτού του συνδυασμού.

Το αρσενικό από το θηλυκό διαφέρουν ριζικά και ταυτοχρόνως ταυτίζονται! Κανείς δεν είναι 100% αρσενικός ή 100% θηλυκός. Είναι στο μεγαλύτερο ποσοστό. Τα φύλλα αλληλοσυμπληρώνονται. Για να συνευρεθούν. Να έλκονται. Κανένα φύλο δεν είναι 100% άνθρωπος. Ένας άνδρας και μια γυναίκα ΜΑΖΙ είναι 100% άνθρωπος. Όταν συνευρεθούν. Είτε συνυπάρχοντας είτε όταν γεννήσουν έναν άλλον άνθρωπο. ΓΙΑΥΤΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ως έχουν.

Και κανένας αρσενικός δεν έχει το πολυδαίδαλο μυαλό και τον περίπλοκο ψυχισμό μιας γυναίκας, που είναι είδος εν εξελίξει. Σε αντίθεση με το απλοϊκότερο και μονολιθικά ασφαλές του άρρενος που είναι παλιότερο είδος, σε στασιμότητα, με τάσεις εκφυλισμού. Ο εγκέφαλος καθορίζει τα γεννητικά όργανα και τούμπαλιν. Γεννιέσαι έτσι.

Απολύτως κοινωνικές και οικογενειακές αιτίες οδηγούν αρσενικά και θηλυκά να ΜΙΜΟΥΝΤΑΙ το άλλο φύλο στο 90% των περιπτώσεων. Και είναι πια στο χέρι του καθενός να αποδεχτεί αυτό που αισθάνεται και να ζήσει μ' αυτό ή να το απορρίψει. Ο δρόμος είναι οδυνηρός και στις δύο περιπτώσεις. Γιατί έχει στρωθεί ερήμην των πρωταγωνιστών.

Η ιατρική έχει συγγράψει εκατομμύρια σελίδων για το θέμα. Όπως, άλλωστε, και για τη συμπεριφορά των αρσενικών και θηλυκών που, επειδή υπηρετούν τις ανάγκες του φύλου τους δεν σημαίνει ότι τις υπηρετούν και αποτελεσματικά. Επειδή ο παράγοντας Αγάπη και Σεβασμός, που υπηρετεί το ανθρώπινο είδος, είναι το πιο συχνά απών. Κι αυτό είναι το πρόβλημα.

Παραβιάζει ο νόμος αλλαγής φύλου τα βιολογικά χαρακτηριστικά του είδους και, κυρίως, το δικαίωμα κάποιου (των γυναικών για παράδειγμα) να τα έχει αυτά τα χαρακτηριστικά ως αποκλειστικά χαρακτηριστικά αναγνώρισης! Και ως χαρακτηριστικά επικράτησης στο πεδίο του ανταγωνισμού για την αναπαραγωγή του είδους. Και για τη συναισθηματική του ασφάλεια. Όχι τα όργανα αποκλειστικά. Όλη τη λειτουργία που συνυπάρχει. Παραβιάζει ΤΟ ΕΙΔΟΣ. Και το ΔΙΚΑΙΩΜΑ του καθενός ως είδος να έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά! Η αλλαγή "επειδή έτσι θέλω" παραβιάζει ουσιαστικά δικαιώματα της πλειοψηφίας. Αυτό κι αν είναι παρέκβαση!

Η αλλαγή όπως τη θέλει η πραγματικότητα και η τεκμηριωμένη επιστημονικά ανάγκη, μπορεί να γίνει για τις περιπτώσεις 1 και 2 που ανέφερα πιο πάνω. Για να αποδώσει μια ταυτότητα σε κάποιους που πραγματικά δεν έχουν. Για να τους βοηθήσει στήν κοινωνική ένταξη και στήν κοινωνική αποδοχή.

Κανένας νόμος δεν επέβαλε το σεβασμό για τον Καβάφη και τον Χατζηδάκι. Ούτε για τους αρχαίους αρσενικούς, που ήταν αμφιφυλικοί. Καθένας κερδίζει μόνος του τον σεβασμό της κοινωνίας. Έξω από φύλα και συμπεριφορές. Αυτό μοιάζει να το αγνοεί ο νομοθέτης.

Κανείς, εκτός από τις παρεκβάσεις της φύσης στο 1 και 2, δεν μπορεί να επιλέξει φύλο. ΕΧΕΙ φύλο. ΕΙΝΑΙ φύλο. Μπορεί όμως να επιλέξει τον ΤΡΟΠΟ που θα ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΕΙ το φύλο του. Τη ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ του. Μπορεί να επιλέξει την ετεροφυλοφιλία, την ομοφυλοφιλία ή την ομοφυλία ή την ανέραστη ζωή ή την αμφιφυλία. Όλα αυτά είναι αναφαίρετα δικαιώματα του καθενός. Παραμένοντας ως φύλο που γεννήθηκε.

Αλλά, και κανείς κηδεμόνας δεν μπορεί να αποφασίσει να επιλέξει (!) το φύλο του παιδιού του, όχι μόνο στα 15. Ούτε στα 5! Γιατί το φύλο υπάρχει! Η συμπεριφορά επιλέγεται. Και κανείς δεν μπορεί επιλέξει τη συμπεριφορά κανενός άλλου. Με ποιο κριτήριο; Ποιες επιθυμίες; Ποιες ορέξεις; Ποιανού μυαλό και ψυχή; Ποια ωριμότητα;

Σ αυτό το σημείο το νομοσχέδιο έχει μπλέξει την ιδεολογική φαντασίωση με την επιστήμη και την πραγματικότητα! Έχοντας καταργήσει τη βιολογία, τη χημεία, την ανθρωπολογία και τελικώς την κοινή λογική. Για να εξασφαλίσει την ψηφολογική εύνοια μειοψηφιών, αντί να τις υπηρετήσει, τα κάνει όλα μαντάρα. Τι εννοώ:

Αν μέχρι σήμερα ένα ζευγάρι ομόφυλων ή ομοφυλόφιλων συζούσε, δεν είχε δικαίωμα κανείς από τους δύο να αφήσει την περιουσία του στον άλλο όπως τα ετερόφυλα ζευγάρια που είναι παντρεμένα. Ή να παίρνει τη σύνταξή του. Επενέβαιναν οι συγγενείς και σκύλευαν τη βούληση του ενός συντρόφου στο όνομα της … «ανώμαλης ζωής» του ζεύγους και της ανυπαρξία νομικής υπόστασης αυτής της συμβίωσης. Για να μη μιλήσω για τις βιαιοπραγίες και τη χλεύη.

Αυτό το νομοσχέδιο έρχεται να βάλει ένα τέλος σ αυτόν τον αναχρονιστικό παραλογισμό. Παραλογισμό, γιατί, όπως είπαμε και παραπάνω καθένας έχει το δικαίωμα της ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ του φύλου του. Τα ομόφυλα και ομοφυλόφιλα ζευγάρια μπορούν πλέον να παντρεύονται και να ορίζουν το έχει τους όπως τα ετερόφυλα. Υπάρχουν. Είναι εδώ. Δεν μπορεί κανείς να υποκριθεί ότι αυτή η κοινωνία τους δεν υπάρχει.

Το πρόβλημα με το νομοσχέδιο (όπως και με όλα τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά) ξεκινάει από τη στιγμή που ο γάμος μπορεί να δίνει δικαίωμα τεκνοποιΐας (για τις γυναίκες ομοφυλόφιλες) ή υιοθεσίας για τους άντρες ομοφυλόφιλους ή ομόφυλους. Και είναι πρόβλημα για έναν και μόνο λόγο. Επειδή το ανθρώπινο είδος στηρίζει την ύπαρξή του στην αγάπη του αρσενικού προς το θηλυκό και τούμπαλιν. Για να αναπαράγεται. Ακόμα κι αν δεν υπάρχει αγάπη, αυτή είναι το πανανθρώπινο ζητούμενο. Δεν αναιρείται. Δεν παραλείπεται ως ζητούμενο.

Αναπαραγωγή χωρίς σπερματοζωάριο και ωάρια δεν υπάρχει. Και δεν υπάρχει αναπαραγωγή χωρίς έλξη των δύο φύλλων για να δημιουργηθεί ερωτική πράξη. Η οποία δεν είναι μόνο σεξ. Υπάρχει ο αυνανισμός. Και η σπερματέγχυση. Αλλά, το ΕΡΩΤΙΚΟ συναίσθημα μεταξύ των δύο φύλων στην πράξη και η έλξη παίζουν κορυφαίο ρόλο στη χημεία του παιδιού ως αποτέλεσμα και ως χαρακτήρα.

Το αρσενικό και το θηλυκό είναι κάτι παραπάνω από τα γεννητικά τους όργανα και οι ερωτικές τους διαθέσεις. Είναι πρωτίστως ΠΡΟΤΥΠΑ. Τα οποία μιμούνται τα παιδιά για να ΓΙΝΟΝΤΑΙ.

Η Ανθρώπινη κοινωνία – κυρίως η δυτική- εδώ και χρόνια έχει χάσει εντελώς τα πρότυπα, μέσα στον δαιδαλώδη τρόπο που ζει για να παράγει αγαθά περισσότερο παρά να παράγει υγιείς ΣΧΕΣΕΙΣ μεταξύ των μελών της. Κυρίως μεταξύ των ανδρών και των γυναικών.

Το αποτέλεσμα είναι να παράγει σε μεγάλους αριθμούς παιδιά με μπερδεμένα πρότυπα, που αναπαράγουν με τη σειρά τους το μπέρδεμα. Ο κύκλος της αναπαραγωγής του είδους όλο και περιορίζεται. Όχι μόνο γενεσιακά. Κυρίως Ανθρώπινα. Σε επίπεδο αγάπης του διαφορετικού φύλου. Η αυξανόμενη αγάπη για το όμοιο φύλο, με την ταυτόχρονη αδιαφορία για το άλλο φύλο είναι δείγμα ναρκισσισμού και εγωπάθειας, αλλά και φόβου. Για το διαφορετικό. Το άγνωστο.

Οι γονείς είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι γι αυτή τη στρέβλωση. Κυρίως εκείνοι που κρατάνε αιχμάλωτο το παιδί τους αποκλειστικά για τους ίδιους, για την ικανοποίηση της άρρωστης αγάπη τους, για τα οιδιπόδεια σύνδρομα.

Η εκκλησία μπορεί να επικαλείται τη θεία βούληση, αλλά η επιστήμη έχει αποφανθεί από πολλά χρόνια ότι αν εξαιρέσουμε τις παρεκβάσεις της φύσης, που είναι ελάχιστες στο σύνολο του πληθυσμού, όλες οι υπόλοιπες σεξουαλικές συμπεριφορές που εκφεύγουν της συντριπτικής ατομικής και κοινωνικής πλειοψηφίας είναι παρεκβάσεις ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ και ΟΧΙ ΦΥΛΟΥ.

Το νομοσχέδιο που φέρνει η κυβέρνηση όλα αυτά τα απλά τα αγνοεί εντελώς. Και δίνει το δικαίωμα με μια απλή δήλωση στο ληξιαρχείο να αλλάζει κανείς το φύλο του ανάλογα με το πού αισθάνεται συγγενέστερα ότι ανήκει!

Αγνοεί η κυβερνητική πλειοψηφία των τάχα προοδευτικών και όσοι από τους υπόλοιπους βουλευτές που δεν ξέρουν την τύφλα τους από το θέμα και δεν έχουν σκεφτεί ποτέ, ότι το λεγόμενο τρίτο φύλο ΜΙΜΕΙΤΑΙ, δεν είναι. Είναι αρσενικό που μιμείται το θηλυκό. Ή είναι θηλυκό που ΜΙΜΕΙΤΑΙ το αρσενικό. Δεν ΕΙΝΑΙ. Γι αυτό και οι ρόλοι στα ζευγάρια αυτά εναλλάσσονται. Δεν είναι πάντα οι ίδιοι.

Αν ΕΙΝΑΙ, λοιπόν, ή ΓΙΝΕΙ με μια δήλωση στο Ληξιαρχείο, θα έχει αύριο το δικαίωμα ο πρώην άντρας να πάει στον ΣΕΓΑΣ και να ζητήσει να συμμετάσχει στη σφαιροβολία γυναικών. Θα μπορεί να μπαίνει στα αποδυτήρια και στις τουαλέτες των γυναικών και να κατουράει ή να κάνει μπανιστήρι, χωρίς να ρωτήσει κανείς τις γυναίκες αν συμφωνούν. Θα μπορεί να είναι θήλυ πριν την κατάταξη στο στρατό και αρσενικό πάλι μετά. Θα μπορεί να έχει ξεχωριστές περιουσίες σαν αρσενικό και σαν θηλυκό με διαφορετικές ταυτότητες. Και εκατοντάδες άλλα τέτοια ευτράπελα και καθόλου ευτράπελα.

Ο γράφων έχει συγχρωτιστεί με τις κοινότητες αυτών των κόσμων και είχε την τιμή να γνωρίσει μαχητικές προσωπικότητες σαν την Αλόμα που θα τις ζήλευαν πολλοί αρσενικοί. Και έχει την τιμή να έχει στο φιλικό και στο συγγενικό του περιβάλλον ομοφυλόφιλους, πολύ αξιόλογους που αξίζουν κάθε εκτίμησης. Και έχει προβληματιστεί πολύ και με αγάπη πάνω στο θέμα.

Αυτή η πολύπλευρη αγάπη δεν υπάρχει στο νομοσχέδιο. Που αγνοεί ότι όσοι νόμοι κι αν ψηφιστούν, το θέμα δεν είναι τα λεφτά και οι ταυτότητες. Το θέμα πάντα είναι να αναγνωρίζεις και να αποδέχεσαι ΕΣΥ τον εαυτό σου. Για να σε σέβεται έτσι και η κοινωνία. Κι αυτό δεν μπορεί να το προσφέρει κανένας τέτοιος νόμος. Μόνο η έγνοια για όλους.

Επειδή, παράλληλα με την εξασφάλιση όλων εκείνων των δικαίων που απαιτείται για τους ερμαφρόδιτους, τους trans, τους ομοφυλόφιλους που θέλουν να συνυπάρχουν όπως οι ετερόφυλοι, υπάρχει και μια κοινωνία ανθρώπων. Η οποία έχει ανάγκη κάποιος να σκύψει με ενδιαφέρον από πάνω της και να την εξημερώσει αντί να την εξαγριώνει με τις παλαβομάρες του.

Να σκύψει πάνω από την οικογένεια του άντρα και της γυναίκας. Και να τους βοηθήσει να δουν ο ένας τον άλλον και να αγαπηθούν όπως το θέλει η φύση τους. Γιατί μόνο αν αγαπηθούν θα γεννήσουν άντρες και γυναίκες που θα αγαπιώνται μεταξύ τους, χωρίς να φοβούνται ο ένας τον άλλον. Και χωρίς να αγαπάνε μόνο τον εαυτό τους και τους ομοίους τους.

Διάλογος στο fb

John D. Carnessiotis Επιτρέψτε μου να πω ότι ο σεβασμός της κοινωνίας γεννάται με την διαπαιδαγώγησή της προς την κατεύθυνση αυτή. Αυτό γίνεται δύσκολα και παίρνει πάρα πολύ χρόνο. Πρέπει να ξεπερασθούν εξωτερικές αντιδράσεις - όπως της Εκκλησίας, εν προκειμένω - , στερεότυπα, προκαταλήψεις, αγκυλώσεις αιώνων. Δεν γνωρίζω το θέμα σε βάθος και ασφαλώς παραδέχομαι εκ προοιμίου ότι ο νόμος αυτός δεν είναι τέλειος - κανένας, άλλωστε, νόμος δεν είναι τέλειος! Παρακολουθώ, όμως, τον δημόσιο διάλογο και αντιλαμβάνομαι, τελικά, ότι ο νόμος αποτελεί ένα βήμα προς την σωστή κατεύθυνση. Στο μέλλον και με βάση την εν τω μεταξύ σωρευθησόμενη πείρα από την εφαρμογή του μπορεί να διορθωθεί. Σήμερα, ωστόσο, η υιοθέτησή του και αυτή τούτη η δημόσια συζήτηση δημιουργεί εκ των πραγμάτων ένα υπόβαθρο, μια πλατφόρμα, ώστε, εν πρλώτοις, όσοι είμαστε ανίδεοι των κσαταστάσεων αυτών και των προβλημάτων, που αντιμετωπίζουν όσοι τις βιώνουν, να αρχίσουμε να τις αναγνωρίζουμε, να τις γνωρίζουμε, να τις συζητάμε. Μέσα αποό αυτό θα περάσει τελικά η κοινωνία στην ανοχή, στην αποδοχή, στον σεβασμό. Δεν θα γίνουν μόνα τους αυτά. Η νομοθετική παρέμβαση θα τα καλλιεργήσει, όμως στο κοινωνικό πεδίο - αυτή την αίσθηση έχω και αυτό, νομίζω, ότι έγινε και με πολλές άλλες παρεμβάσεις, που θεωρήθηκαν αρχικά πρόκληση για την κοινωνία και συνάντησαν την άρνηση και την καταδίκη της Εκκλησίας. Σήμερα, όμως, κανείς μας δεν υποβλέπει τους επιλέγοντες τον πολιτικό γάμο, τους γονείς αβάπτιστων τέκνων, τα τέκνα εκτός γάμου, τα αβάπτιστα τέκνα κ.λπ. κ.λπ. Ας δημιουργήσουμε την νομική βάση σήμερα, πάνω στην οποία η κοινωνία τελικά θα πατήσει και θα ισορροπήσει, ώστε λιγότερο ή περισσότερο μακροπρόθεσμα να αποδεχθεί όσα καλό θα είναι να αποδεχθεί.

 

Γιωργος Παπαδοπουλος Τετραδης Συμφωνω επι της ουσιας. Το κακο με το νομο ειναι οτι εχει προχωρησει σε αντιεπιστημονικες και περα απο καθε λογικη ακροτητες. Η επιλογη φυλλου δεν ειναι δικαιωμα. Η επιλογη συμπεριφορας ειναι. Η απορριψη φυλλου ειναι δικαιωμα. "Ειμαι neutral", μαλιστα. Γιατι, εχουν δικαιωμα και οι γυναικες να δεχτουν ή να απορρίψουν ως ομοιο τους εναν αντρα που μιμειται αλλα δεν ειναι ή οι αντρες μια γυναικα που μιμειται αλλα δεν ειναι. Επειδη ποτέ κανείς άντρας δεν μπορεί να γίνει το πολυδαίδαλο μυαλό και ο πολυποίκιλος ψυχισμός μιας γυναικας. Ουτε μια γυναικα μπορει να γινει το απλοϊκό και ασφαλες μυαλο και ψυχικο υποστρωμα ενος αντρα. Αυτα γεννιόνται ετσι. Ακομα και στις παρεκβασεις. Και, το πιο σοβαρο: Εχει δικαιωμα μια ολοκληρη κοινοτητα να απορριπτει τους αντρες και τις γυναικες; Εδω πασχιζουμε χιλιαδες χρονια να τους φερουμε πιο κοντα. Γιατι, με την ταση να υπερασπιζομαστε τις μειοψηφιες έχουμε αρχισει να ξεχναμε και να υποτιμαμε τα δικαιωματα της πλειοψηφιας. Ερωτημα βαζω. Και ειναι σοβαρο.

 

John D. Carnessiotis Ερωτήματα σοβαρά - στα οποία δεν είμαι, εγώ, τουλάχιστον, σε θέση να απαντήσω. Είναι καλύτερα να απαντήσει η Κοινότητα, στην οποία αφορά άμεσα ο νέος νόμος. Αυτοί πρέπει να γνωρίζουν καλύτερα από εμάς γιατί το χρειάζονται, όπως πρέπει να ξέρουν και περισσότερα για την διεθνή εμπειρία και πρακτική.
Θα σημειώσω, πάντως, ότι δεν μπορούμε να ξέρουμε τι συμβαίνει στον ψυχισμό και στο μυαλό αυτό των ανθρώπων. Λέγεται συχνά πως πρόκειται για άτομα παγιδευμένα στο σώμα του αντίθετου φύλου. Ας μείνουμε σε αυτό, με την υποσημείωση ότι η νομική αλλαγή ταυτότητας φύλου είναι πολύ σπουδαία και ριζική απόφαση και κανείς δεν θα την κάνει ελαφρά τη καρδία και επιπολαίως. Πιθανότατα αφορά σε μια μικρή, πολύ μικρή, μειονότητα, που θα κάνει χρήση του νέου νόμου και έπειτα από πολλή περίσκεψη. Αν τους βοηθήσει στην καθημερινότητά τους και, πιο μακροπρόθεσμα, στην αποδοχή από τους πολλούς, καλώς, νομίζω, θα γίνει. Δεν βλέπω να θίγονται τα δικαιώματα της πλειονότητας από την υπόθεση αυτή, όπως δεν βλέπω - συυγνώμη εδώ - γιατί πρέπει να έχω εγώ δικαίωμα να απορρίψω ένα τέτοιο άτομο. Μπορεί να μην ενδιαφέρομαι να το κάνω παρέα, να μη θεωρώ πως έχει κάτι να μου προσφέρει. Απόρριψη, όμως, γιατί; Είναι πολύ σοβαρός και αυστηρός όρος αυτός. Γιατί όλοι μας να απορρίπτουμε κάποιοιυς άλλους, στην βάση των προσωπικών τους επιλογών, της προσωπικής τους ζωής, στον βαθμό, που δεν μας αφορούν ή δεν μας βλάπτουν;
Εξ όσων αντιλαμβάνομαι, νομικής και διοικητικής φύσεως είναι οι μεταβολές, που επιφέρει ο νέος νόμος, που επιβάλλει, αν προτιμάτε, ώστε να διευκολυνθεί η ζωή τους.
Σε κάθε περίπτωση, ας δούμε πώς θα "τρέξει" στην πραγματική ζωή ο νόμος. Ας δούμε, δηλαδή, αν όντως θα διευκολύνει την καθημερινότητά τους ή αν - απευκταίον - θα γεννήσει νές εντάσεις και θα οξύνει τα προβλήματα. κι ας δούμε, επίσης, αν θα θίξει στο ελάχιστο την ζωή, τις συνήθειες, τα καλώς νοούμενα δικαιώματα της πλειονότητας.

 

Γιωργος Παπαδοπουλος Τετραδης John D. Carnessiotis προσοχη. Εγω δεν μιλαω για απορριψη ατομων και προσωπικοτητων. Μιλαω για το δικαιωμα του γυναικειου φυλου να αρνηθεί να εντασσει στο φυλο καποιον που δεν ειναι γυναικα. Ως φυλο, οχι ως ανθρωπο. Η λογική "αισθανομαι, άρα είμαι" μοιάζει πολυ συριζάϊκη. Δηλαδή αισθανομαι αριστερος αρα ειμαι κι ας εφαρμοζω στήν πραξη τις πιο δεξιες πολιτικες που υπαρχουν! Το "αισθανομαι" πρεπει να συμβαδιζει και με την πραγματικοτητα. Είναι ένας ομοφιλόφυλος γυναίκα; Θήλυ; Με τίποτε. Μπορεί να είναι θηλυπρεπής. Αλλά όχι θηλυ. Και οι πιο πολλοί δεν είναι ούτε θηλυπρεπείς. Είναι αξιοπρεπέστατοι. Η αλλαγη ωφελει εκεινους που πραγματικα ειναι στη βιολογικη μεγγενη. Γι αυτους πρεπει να γινει. Με τη βοηθεια της επιστημης. Ο νόμος- όχι η αλλαγή- ωφελει επίσης όλα τα gay ζευγαρια που θελουν να παντρευτουν και να εχουν οικονομικα δικαιωματα. Συμπληρώνοντας το Σύμφωνο συμβιωσης. Μάλιστα. Όλα τα άλλα είναι επικινδυνες αυθαιρεσιες κατα την αποψη μου.

 

Δημήτρης Σινάκος Γιωργος Παπαδοπουλος Τετραδης Αν είναι θηλυπρεπής δεν μπορεί να είναι αξιοπρεπής;

 

Γιωργος Παπαδοπουλος Τετραδης Δημήτρης Σινάκος Εξαρταται από το τι εννοείτε θηλυπρεπης. Στον Πρωταγόρα εχει λυθει το ερωτημα πριν από 2.500 χρόνια κατα τη γνωμη μου. Οπου η αμφιφιλοφυλια των αρσενικών ειναι απολυτως αποδεκτή, αλλά όχι η θηλυπρέπεια. Γιατί, συνηθως η κραυγαλεα μίμηση καποιου άλλου (της γυναικας εν προκειμενω) αντι της εκφρασης του εαυτου, ταιριαζει περισσοτερο στο θεατρο παρα στην πραγματικοτητα. Και οι παραστασεις τετοιου ειδους χαρακτηριζουν τις κωμωδιες. Όχι τις τραγωδιες. Τραγωδιες με την έννοια του έργου όχι της τραγικοτητας.

 

Δημήτρης Σινάκος Γιωργος Παπαδοπουλος Τετραδης Το ρώτησα γιατί, από μια πρόχειρη ματιά στα λεξικά για τη σημασία της λέξης, σκέφτηκα ότι θα δημιουργήσει παρεξηγήσεις.

 

John D. Carnessiotis Θαρρώ ότι μπαίνουμε σε πολύ υποκειμενικά πεδία, όμως. Ποιός μπορεί να κρίνει πώς νοιώθει κάποιος μέσα του και, μάλιστα, να εκφέρει αντικειμενική και μη αμφισβητούμενη γνώμη επ’ αυτού; Και με ποια κριτήρια; Τα γεννητικά όργανα εκ φύσεως ή κατόπιν εγχειρήσεων; Και ποιός εκπροσωπεί το γυναικείο ή το ανδρικό φύλο εγκύρως, ώστε να τίθεται ζήτημα αποδοχής του διεμφυλικού (αν αυτός είναι ο σωστός όρος εδώ, γιατί εσχάτως έχουν εισαχθεί πολλοί νέοι όροι και είμαστε όλοι λίγο σε σύγχυση) στις «τάξεις» του. Η Εκκλησία είναι η μόνη που επικαλούμενη το Θείο θέλημα ξεμπερδεύει μια κι έξω. Εμείς οι υπόλοιποι, όμως, με ποια κριτήρια μπορούμε να κρίνουμε;
Ας αφήσουμε την πολιτική προσέγγιση - δεν είναι θέμα αριστερό ή δεξιό αυτό, θέμα ΣΥΡΙΖΑ ή άλλου Κόμματος. Άλλωστε, το ΚΚΕ διαφωνεί κατηγορηματικά, άρα δεν υπάρχει ενιαία πολιτική και ιδεολογική προσέγγιση. Αντίθετα υπάρχουν συστάσεις του Συμβουλίου της Ευρώπης και του Έλληνα Συνηγόρου του Πολίτη για την υιοθέτηση των πρακτικών του νομοσχεδίου στην βάση του δικαιώματος του αυτοπροσδιορισμού του ατόμου.

George Atropos Το άρθρο αναπαράγει ότι πιο συντηρητικο κυκλοφορεί! Μιλάει για φυσικό κ αφυσικο, ορίζει την κοινωνία ως ετεροφυλοφιλη στο τέλος, λες κ οι υπόλοιποι με διαφορετική σεξουαλικη συμπεριφορά ζουν κάπου εκτος!Επίσης απλοποιεί την ανθρώπινη φύση παρουσιαζοντας την ως διπολο μεταξύ αρσενικού κ θηλυκού χωρίς να υπάρχουν διακυμανσεις! Ηθελημενα δεν κάνει διάκριση μεταξύ κοινωνικού κ βιολογικου φυλου. Τέλος,παρουσιάζει ως δεδομένο ότι οποιαδήποτε απόκλιση από το ετεροφυλοφιλο πρότυπο είναι αποτέλεσμα διαταραχης, χωρίς να λάβει υπόψη μελέτες που εδώ κ δεκαετίες ισχυρίζονται πως είναι θέμα βιολογίας -κ δεν πρόκειται σίγουρα για ασθένεια. Κ φυσικά το ότι έχουν μεγαλώσει υπέροχα παιδιά από ομοφυλοφιλους γονείς, γεμάτα αγάπη, αγνοείται παντελώς. Αντί να επιμενουμε σε αγκυλωσεις του παρελθόντος που διαχωριζουν τους ανθρώπους ας γίνουμε περισσότερο δεκτικοι σε νόμους που προστατεύουν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ο Χατζιδάκις, στον οποίο γίνεται αναφορά, στιγμαστηκε κ αποτέλεσε αντικείμενο χλευης από μεγάλη μερίδα του τύπου. Ένας ανώνυμος σημερινός Χατζιδάκις, που δε θα χει την ασπίδα του ταλεντου, ας έχει τουλάχιστον την ασπίδα του νομού για να διατηρεί την αξιοπρέπεια του μέσα σε μια κοινωνία που για χρόνια τη θεωρούσε(την αξιοπρέπεια) δεδομένη μόνο για τα ετεροφυλοφιλα άτομα!

 

Γιωργος Παπαδοπουλος Τετραδης σεις τα γραφετε αυτα. Οχι εγω. Εγω γραφω δεκαδες πραγματα που ειναι δυσκολα για τον τροπο ασπρο- μαυρο που βλεπετε τα πραγματα. Και γραφω οτι 100 νόμοι δεν μπορουν να σου δωσουν την αυτοπεποίθηση που σου λειπει και τον αυτοσεβασμο σ αυτο που εισαι. Και δεν μπορουν να σε κανουν να δεις ουτε τον εαυτο σου ουτε τις αιτιες. Οσο για τις μελετες που λετε, πραγματικά. Η επιστήμη έχει αποφασισει. Οτι συνηθως οι ανθρωποι προτιμουν να ριχνουν τις ευθυνες των πραξεων τους αλλού αντί να τις πάρουν οι ιδιοι. Σχεδόν όλοι οι άνθρωποι. Ειναι βαρύ, το ξερω. Αλλά, πόσο πολύ αξιοσέβαστος είναι ενας άνθρωπος που λεει "ναι, ξερω τις αιτίες, αλλά εχω διαλεξει να ειμαι ομοφιλοφυλος". Αρσενικος ή θηλυκος. Υποκλινομαι σ αυτούς τους Ανθρωπους. Και η κοινωνια σημερα, να ειστε σιγουρος. Οσοι δεν υποκλινονται δεν μπορεί να επηρεάζουν την επιλογή κανενός. Σημασια έχει τι πιστεύεις μέσα σου. Οχι τι δείχνεις.