"O Μπαχ ήταν ένας παχουλούτσικος κύριος με αραιά μαλλιά." / Bach / Vasso Devetsi, 1963: Piano Concerto in A, BWV 1055 - Rudolf Barshai, Moscow Chamber Orchestra (youtube, 20/11/2011) & Δύο αποσπάσματα από το βιβλίο "Η ξέφρενη πορεία" του Κριστιάν Μπομπέν.

............................................................

Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ (1685 - 1750)











 

Bach / Vasso Devetsi, 1963: Piano Concerto in A, BWV 1055 - Rudolf Barshai, Moscow Chamber Orchestra

Δημοσιεύτηκε στις 20 Νοε 2011

 

From the cassette recording issued in the 1970s on the Philips "Classette" label, a reference to which I was unable to find online. An image of the cassette appears at the end of the video. Apologies for the audio distortion, this is a fairly old tape.

Allegro
Larghetto
Allegro ma non tanto


Ο Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ (* Άϊζεναχ, 21 Μαρτίου 1685 - Λειψία, 28 Ιουλίου 1750) ήταν Γερμανός συνθέτης και οργανίστας της περιόδου Μπαρόκ. Υπήρξε αναμφισβήτητα ο συνθέτης αυτής της περιόδου καθώς και ένας από τους σπουδαιότερους της ιστορίας της δυτικής μουσικής. Τα περισσότερα από 1000 έργα του που έχουν διασωθεί ως τις μέρες μας, ενσωματώνουν σχεδόν όλα τα χαρακτηριστικά του στυλ Μπαρόκ, το οποίο και απογειώνουν στην μέγιστη τελειότητά του. Παρόλο που δεν εισάγει κάποια νέα μουσική μορφή,εμπλουτίζει το γερμανικό μουσικό στυλ της εποχής με μια δυνατή και εντυπωσιακή αντιστικτική τεχνική, ένα φαινομενικά αβίαστο έλεγχο της αρμονικής και μοτιβικής οργάνωσης, και την προσαρμογή ρυθμών και ύφους από άλλες χώρες, ιδιαίτερα από την Ιταλία και τη Γαλλία. Τα έργα του καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα από την οργανική μουσική (έργα για τσέμπαλο, εκκλησιαστικό όργανο, κοντσέρτα) ως την φωνητική μουσική (ορατόρια, λειτουργίες, πάθη, καντάτες, κ.α.). Ως χαρακτηριστικά έργα του Μπαχ μπορούν να αναφερθούν τα Κατά Ματθαίον Πάθη, τα «Βραδεμβούργια Κοντσέρτα» οι δύο τόμοι του «Καλώς Συγκερασμένου Πληκτροφόρου» και η «Τέχνη της Φούγκας». Ομάδα εμπειρογνωμόνων κατάφερε να αναδημιουργήσει ψηφιακά το πρόσωπο του Γερμανού συνθέτη . Με βάση αυτό, ο Μπαχ ήταν ένας παχουλούτσικος κύριος με αραιά μαλλιά.
"David Hertzberg"

"...Έχετε δει ποτέ κανένα πορτραίτο του Μπαχ;... Η ψυχή του μάλλον εναρμονιζόταν με το κορμί του... Η ανάγκη της δημιουργίας εδρεύει στην ψυχή όπως η ανάγκη της τροφής στο σώμα. Η ψυχή είναι μια πείνα. Με τον καιρό έμαθα να ξεχωρίζω δύο είδη δημιουργών, και μόνο δύο: τους αδύνατους και τους χοντρούς. Αυτούς που προχωρούν με την απλοποίηση, την εκλέπτυνση, με μικρές πινελιές: ο Τζακομέττι, ο Πασκάλ, ο Σεζάν. Κι αυτούς που προχωρούν με τη συσσώρευση, την εκβλάστηση, με βουλιμία: ο Μονταίν, ο Πικάσσο. Κι αυτός εδώ ο Μπαχ, ο χοντρός, φουσκωμένος με νότες. Προτιμώ τη μουσική του απ' όλες τις άλλες, μόνο και μόνο επειδή είναι απαλλαγμένη από το συναίσθημα. Δεν έχει θλίψη, ούτε νοσταλγία, ούτε μελαγχολία: μόνο τα μαθηματικά των ήχων σαν το τικ-τακ των δεικτών του ρολογιού. 

    Σαν τη ζωή που προχωράει μέσα στη ζωή..."

   "...Αυτό το έμαθα ακούγοντας τον χοντρό: η ευτυχία δεν είναι μια νότα ξέχωρη, είναι η χαρά που νιώθουν δύο νότες όταν αναπηδούν η μια δίπλα στην άλλη. Δυστυχία είναι όταν το κοντινό αναπήδημά τους ηχεί λάθος, επειδή η δική σου νότα και η νότα του άλλου δεν εναρμονίζονται. Ο πιο τραγικός χωρισμός ανάμεσα στους ανθρώπους εκεί έγκειται, πουθενά αλλού: στους ρυθμούς τους..."

από το βιβλίο "Η ξέφρενη πορεία" του Κριστιάν Μπομπέν (μτφ. Δ. Σαραφείδου, εκδ, Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου)