Δύο + ένα ποιήματα του ποιητή και φίλου στο fb Xρήστου Ρουμελιωτάκη

...........................................................

  

Χρήστος 
Ρουμελιωτάκης
(γ.1950)














ΕΚΕΙΝΗ Η ΙΣΤΟΡΙΑ



Στο μυαλό μου γυρίζει πάλι εκείνη η ιστορία∙
πριν αλέκτορα φωνήσαι τρίς
γιατί τον πρόδωσε,
γιατί μετάνιωσε;

Κόκκινα σύννεφα,
σε λίγο θα ξεσπάσει ο ουρανός
κι αλίμονο σε κείνον,
όπου δεν είχε αγάπη ν’ αρνησθεί
και δάκρυα για να μετανοήσει.



ΜΕΓΑΛΩΣΑΝ ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ


Μεγάλωσαν τα δέντρα που εσύ είχες φυτέψει,
και οι ελιές και η ροδιά
και η δαφνούλα,
και τα κλαδιά τους μπλέχτηκαν στον ουρανό
.

Ήρθε η άνοιξη, ήρθε το καλοκαίρι,
ήρθαν και φύγαν πάλι τα πουλιά,
τα χρόνια της νεότητος σου έχουν περάσει
και ιδού, εσύ, ακόμη ζεις

Μικρέ Σίμωνα Πέτρο,
που είχες κάποτε σηκώσει το μαχαίρι
για να ορθοτομήσεις τους καιρούς.

ΔΑΝΤΗΣ ΑΛΙΓΚΕΡΙ
1265-1321


Τι ήθελε να κερδίσει με τους Γουέλφους και με τους Λευκούς
δεν έμαθα.
Έπαιξε κι έχασε και ακολούθησε τη μοίρα του.
Δέκα επτά χρόνια πολιτικός εξόριστος
γύριζε όλη την Ιταλία,
πουλώντας βότανα και γιατρικά
για το χτικιό και την κατάθλιψη και για την τρέλα.

Κλείσε ή άφησε ανοιχτή την πόρτα σου στην Εξορία, Αναγνώστη,Μικρέ μου Πρίγκιπα,
μα να θυμάσαι,
απ’ τη δική του εξορία και τα δικά του βότανα
και από της ποίησης τη μαγική απόσταξη
βγήκανε και η Κόλαση και ο Παράδεισος
και το δικό μας Καθαρτήριο
και η παρηγόρηση.

Στίχοι που μου απάγγειλε ένα βράδυ στην εξορία ο Γιάννης Δραγωνέτης,
βουλευτής Κερκύρας, Ιταλικός καί Έλληνας,
όταν μιλούσαμε για την ουσία των πραγμάτων