Πάλι από την "Τρικυμία" του Ουίλιαμ Σέξπιρ (1564-1616) (Δ' πράξη, σκηνή 1, μτφ. Τάσος Ρούσσος)

..............................................................

Πάλι από την "Τρικυμία" 
του Ουίλιαμ Σέξπιρ  (1564-1616)  

(Δ' πράξη, σκηνή 1, μτφ. Τάσος Ρούσσος) 





...Πρόσπερος: 

Τώρα τα ξεφαντώματα τελειώσαν.

Οι θεατρίνοι μας ετούτοι, όπως σας είπα,

όλοι τους ήταν πνεύματα και λιώσαν

μες στον αέρα, στον ανάριο αέρα.

Όμοια μ’ αυτής της οπτασίας το δίχως

θεμέλια οικοδόμημα, κι οι πύργοι

που φτάνουν ως τα σύννεφα, τα ωραία

παλάτια, οι μεγαλόπρεποι ναοί,

της Γης της ίδιας, η γιγάντια σφαίρα,

ναι, κι όσα χωράει μαζί, θα λιώσουν·

κι όπως εχάθη τ’ άυλο τούτο θέαμα,

θα σβήσουν κι ούτε χνάρι δε θ’ αφήσουν.

Είμαστε καμωμένοι απ’ των ονείρων

την ύλη· τη μικρή ζωή μας ύπνος

την περιζώνει. Κύριε, είμαι ταραγμένος·

συμπάθεια δείξε στην αδυναμία μου·

συγχύστηκε το γέρικο μυαλό μου·

μη σε στεναχωρεί η ανημποριά μου.

Πηγαίντε στη σπηλιά μου πάλι, αν θέλετε,

κι αναπαυθείτε. Εγώ θα περπατήσω λίγο,

τον ταραγμένο να ησυχάσω νου μου…