"Ακρίτες του έρωτα" ποίημα της Αθηνάς Παπαδάκη ("ΑΥΓΗ", 11/9/2014)

........................................................

Αθηνά Παπαδάκη (γ. 1945)





Ακρίτες του έρωτα

Χρειάζεται μεγάλη γενναιοψυχία η μοναξιά
αλλιώς θα είναι πάντα αργά και όλα μάταια.
Προς την κατάφαση ξανοίγομαι,
τι δυνατότητα πληγής.
Αβρότατη και με τ' αγκάθια παραστράτησα
κι ανάρπαστη 'εγινα από τα πουλιά.
Άλλλωστε δια της αγάπης παίρνει θέση το κορμί
όταν απόστολος κηρύσσει την ισότητα προς τα σκουλήκια.
Έρωτας εδάφους κι αυτός,
όπως ο άλλος στις εσχατιές των σεντονιών
και πού μετά να πορευτείς αν εκεί φτάσεις.
Θα πρέπει κάποτε να ευτύχησα
όταν αφρούρητη και συνάμα κραταιή.
Και χωρίς βάτες αγγίζω τ' αστέρια.

                                          ΑΘΗΝΑ ΠΑΠΑΔΑΚΗ

Η άγρυπνη των ουρανών, εκδ. Καστανιώτης, Αθήνα 1995

Από το "ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ" της "ΑΥΓΗΣ" (11/9/2014)
με ανθολόγο του Σεπτεμβρίου του 2014 τον ΓΙΩΡΓΟ ΤΣΙΡΗ