Weber Konzertstucke op.79 Glenn Gould, piano Toronto Symphony Orchestra, Sir Ernest Mac Millan, conductor
Konzertstück für Klavier und Orchester
Καρλ Μαρία φον Βέμπερ
Έργο ανθολογίας για το πιάνο, του γερμανού συνθέτη Καρλ Μαρία φον Βέμπερ (1786-1826). «Κοντσερτίνο για πιάνο και ορχήστρα», ο ελληνικός τίτλος του.
Σύμφωνα με τη μαρτυρία του μαθητή του και μετέπειτα συνθέτη Γιούλιους Μπένεντικτ (1804-1885), ο Βέμπερ στο έργο του αυτό αφηγείται με νότες την προσμονή μιας πυργοδέσποινας για την άφιξη του Σταυροφόρου συζύγου της και την άφατη χαρά της όταν τον αντικρίζει μετά από πολλά χρόνια. Μια παραλλαγή, δηλαδή, της ιστορίας της ομηρικής Πηνελόπης.
Ο Βέμπερ ολοκλήρωσε το Konzertstück το πρωί της 18ης Ιουνίου 1821, την ημέρα της πρεμιέρας στο Βερολίνο της πιο γνωστής του όπερας «Ελεύθερος Σκοπευτής» (Der Freischütz). Αμέσως κάλεσε τη γυναίκα του Καρολίνε και τον μαθητή του Γιούλιους Μπένεντικτ και το ερμήνευσε ενώπιόν τους, ενώ στη συνέχεια υπαγόρευσε στον Μπένεντικτ το πρόγραμμα του έργου:
«Larghetto afettuoso» (σε φα ελάσσονα): Μια πυργοδέσποινα κάθεται μόνη στο μπαλκόνι της και κοιτάζει το άπειρο. Ο ιππότης της βρίσκεται σε Σταυροφορία στους Αγίους Τόπους. Τα χρόνια έχουν περάσει, οι μάχες διαδέχονται η μία την άλλη, είναι άραγε ζωντανός; Θα τον ξαναδεί;
«Allegro passionato» (σε φα ελάσσονα): «Βλέπει ένα όραμα. Τον άνδρα της να κείται τραυματισμένος στο πεδίο της μάχης και να ζητά βοήθεια. Δεν θα μπορούσε να πετάξει κοντά του και να πεθάνουν μαζί;». Πέφτει και μένει αναίσθητη. Ξαφνικά ακούγεται ο ήχος μιας τρομπέτας από μακριά. Στο δάσος κάτι λαμπυρίζει από το φως του ήλιου και η λάμψη μεγαλώνει, όσο έρχεται πιο κοντά.
«Tempo di Marcia» (σε ντο μείζονα): «Ιππότες και ευγενείς, με τον Σταυρό και τα αναπεπταμένα λάβαρα των Σταυροφόρων, επευφημούνται από το πλήθος. Ανάμεσά τους και ο άνδρας της! Αυτή πέφτει στην αγκαλιά του.»
«Presto Giocoso» (σε Φα μείζονα): «Ευτυχία χωρίς τέλος! Τα δάση και τα κύματα τραγουδούν για την αγάπη, ενώ χιλιάδες φωνές αναγγέλλουν τον θρίαμβό της.»
Το έργο παίχτηκε για πρώτη φορά στις 25 Ιουνίου 1821 στην αποχαιρετιστήρια συναυλία του Βέμπερ στο Βερολίνο. Τη συναυλία αυτή παρακολούθησε και ο 12ετής Φέλιξ Μέντελσον, ο οποίος αργότερα ενσωμάτωσε το έργο αυτό στο ρεπερτόριό του. Το πρωτόπαιξε στο πρώτο του δημόσιο ρεσιτάλ, στις 20 Φεβρουαρίου 1827, κατά τη διάρκεια του οποίου πρωτακούστηκε και η Εισαγωγή από το «Όνειρο Θερινής Νυκτός».
Το «Konzertstück» διαρκεί γύρω στα 17 λεπτά και απαιτεί λαμπρή τεχνική από τον σολίστα. Είναι μονομερής σύνθεση με τέσσερα τμήματα, που παίζονται χωρίς διακοπή. Ο Φραντς Λιστ εφάρμοσε την ιδέα αυτή του Βέμπερ στο δικό του «Κοντσέρτο για πιάνο αρ. 2», ενώ μετέγραψε το «Konzertstück», για σόλο πιάνο (S. 576a). Το θέμα του έργου του Βέμπερ είχε εξερευνήσει και ο Μπετόβεν από το 1810 στη «Σονάτα για πιάνο αρ. 26», γνωστή και ως «Les Adieux».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου