...........................................................
Το αύριο είναι πάντα πιο μακάβριο
Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Η
στιχουργία και η πατριδογνωσία του Θανάση Παπακωνσταντίνου ανοίγουν
φωτεινά παράθυρα σε κρίσιμους καιρούς, μέσα από τη νέα του δουλειά, Πρόσκληση σε δείπνο κυανίου. Διαβάζοντας και περιδιαβάζοντας τις Δέκα ερωτήσεις για το αυχενικό σύνδρομο (που θα μπορούσαν να συνοδεύουν το ορχηστρικό SuperMoon),
μου γεννήθηκε η πρόκληση να του θέσω δέκα ερωτήσεις για το αΘανάσιο
σύνδρομο... ενόψει της καλοκαιρινής του περιοδείας με τη Ματούλα Ζαμάνη,
η οποία κάνει και μια στάση στη Θεσσαλονίκη, τη Δευτέρα 29 Ιουνίου, στο
πλαίσιο του Φεστιβάλ Δάσους υπό την αιγίδα του ΚΘΒΕ.
Οι στίχοι είναι όντως τσιγκέλια σε χασάπικο; Τι κρεμάμε επάνω τους;
Την εσώψυχη αλήθεια, που για να βγει είναι επώδυνη κατάσταση. Σα να σε γδέρνουν ζωντανό. Στη θέα της, άλλοι θα αποστρέψουν τα μάτια και θα κλείσουν τ' αυτιά κι άλλοι θα αναγνωρίσουν σ' αυτή τη σκληρότητα την ανάγκη για αυτογνωσία. Η τέχνη δεν είναι για τους φλώρους. Από την άλλη, βέβαια, οι στίχοι, εκτός από αιμάτινοι, μπορεί να είναι και απροσδόκητοι, αδιόρατα λυρικοί, σα σιδηροτροχιές, που καθρεφτίζουν το φεγγάρι.
Όταν κοιμάσαι ονειρεύεσαι στίχους ή τραγούδια; Ξυπνάς για να καταγράψεις τα όνειρά σου;
Σπάνια θυμάμαι τα όνειρα κι ακόμα πιο σπάνια έχει συμβεί να θυμάμαι κάποια μελωδία, που ονειρεύτηκα. Σίγουρα συνέβη μια φορά, όπου στον ύπνο μου άκουγα την υπέρτατη μελωδία κι ήταν η αγαλλίασή μου τόσο μεγάλη, που ξύπνησα. Προσπάθησα να την καταγράψω σε ένα φορητό κασετόφωνο που βρήκα αλλά ήταν μια ανοησία. Ο νους μας στον ύπνο είναι ένας παραμορφωτικός καθρέφτης, ένα μίξερ, που πολτοποιεί τον απόηχο της ημέρας μαζί με τον απόηχο των αιώνων, εντάσσει και την ενύπνια κατάσταση του σώματος με διασκεδαστικό τρόπο και προσφέρει στην ύπαρξη μια ανάσα ελευθερίας και αντισυμβατικότητας. Μόλις ξυπνήσεις, γειώνονται όλα. Στίχους δεν έχω ονειρευτεί. Πώς να ονειρευτείς λέξεις; Στον τελευταίο δίσκο και συγκεκριμένα στο κομμάτι "A. Select", έχω γράψει τον κορμό των στίχων ξυπνώντας από όνειρο. Έκανα μια καταγραφή των παραισθήσεων που θυμόμουνα, δεν κατέγραψα στίχους που είχα ονειρευτεί.
Σπάνια θυμάμαι τα όνειρα κι ακόμα πιο σπάνια έχει συμβεί να θυμάμαι κάποια μελωδία, που ονειρεύτηκα. Σίγουρα συνέβη μια φορά, όπου στον ύπνο μου άκουγα την υπέρτατη μελωδία κι ήταν η αγαλλίασή μου τόσο μεγάλη, που ξύπνησα. Προσπάθησα να την καταγράψω σε ένα φορητό κασετόφωνο που βρήκα αλλά ήταν μια ανοησία. Ο νους μας στον ύπνο είναι ένας παραμορφωτικός καθρέφτης, ένα μίξερ, που πολτοποιεί τον απόηχο της ημέρας μαζί με τον απόηχο των αιώνων, εντάσσει και την ενύπνια κατάσταση του σώματος με διασκεδαστικό τρόπο και προσφέρει στην ύπαρξη μια ανάσα ελευθερίας και αντισυμβατικότητας. Μόλις ξυπνήσεις, γειώνονται όλα. Στίχους δεν έχω ονειρευτεί. Πώς να ονειρευτείς λέξεις; Στον τελευταίο δίσκο και συγκεκριμένα στο κομμάτι "A. Select", έχω γράψει τον κορμό των στίχων ξυπνώντας από όνειρο. Έκανα μια καταγραφή των παραισθήσεων που θυμόμουνα, δεν κατέγραψα στίχους που είχα ονειρευτεί.
Amor fati: ο ήλιος θα κρυφτεί. Επίκτητος, Μάρκος Αυρήλιος ή Νίτσε;
Νίτσε. [Amor fati (= η αγάπη της μοίρας): ας είναι αυτή η αγάπη μου από δω και πέρα! Δε θέλω να κηρύξω πόλεμο εναντίον αυτού που είναι άσχημο. Δε θέλω να κατηγορώ, δε θέλω να κατηγορώ εκείνους που κατηγορούν. Να κοιτάω μακριά: αυτή θα 'ναι η μόνη μου άρνηση! Και άπαξ και δια παντός: θέλω να γίνω κάποτε ένας άνθρωπος που λέει Ναι. (Η Χαρούμενη Επιστήμη - μετάφραση Ζήσης Σαρίκας)]
Νίτσε. [Amor fati (= η αγάπη της μοίρας): ας είναι αυτή η αγάπη μου από δω και πέρα! Δε θέλω να κηρύξω πόλεμο εναντίον αυτού που είναι άσχημο. Δε θέλω να κατηγορώ, δε θέλω να κατηγορώ εκείνους που κατηγορούν. Να κοιτάω μακριά: αυτή θα 'ναι η μόνη μου άρνηση! Και άπαξ και δια παντός: θέλω να γίνω κάποτε ένας άνθρωπος που λέει Ναι. (Η Χαρούμενη Επιστήμη - μετάφραση Ζήσης Σαρίκας)]
Μια μαύρη γάτα, ολόμαυρη, στη μαύρη νύχτα μπήκε. "Η εξαφάνισή" της είναι η άλλη όψη του "Ήταν ένας γάτος μαύρος, πονηρός, κάθε που εβράδιαζε ντύνονταν γαμπρός";Δεν έχουν σχέση, όπως δεν έχω κι εγώ τώρα με τον νεαρό που έγραφε τον "Μαύρο γάτο". Το μόνο κοινό και στα δύο είναι ότι είναι ανοιχτά σε ερμηνείες.
Η Ελλάδα σου είναι η χώρα των τραυμάτων σου; Σε πληγώνει;
Δεν με πληγώνει καμιά Ελλάδα. Για μένα, η "Χώρα των τραυμάτων", είναι η ύπαρξη, η ανθρώπινη κατάσταση, η συνείδηση, που ξεπερνάει τόπο και χρόνο.
Δεν με πληγώνει καμιά Ελλάδα. Για μένα, η "Χώρα των τραυμάτων", είναι η ύπαρξη, η ανθρώπινη κατάσταση, η συνείδηση, που ξεπερνάει τόπο και χρόνο.
Στόμα γεμάτο χώμα. Μακάβριο δεν είναι; Είναι χθόνια η Μα-Κυβέλη;
Υποτίθεται ότι οι νεκροί ξέρουν αλλά κάνουν τον ψόφιο. Άσε που το αύριο είναι πάντα πιο μακάβριο.
Υποτίθεται ότι οι νεκροί ξέρουν αλλά κάνουν τον ψόφιο. Άσε που το αύριο είναι πάντα πιο μακάβριο.
Χάνετ' ο κόσμος όταν φιλιούνται δυο; Πιστεύεις στη θεωρία της ηλιόπετρας;
Σύμφωνα με τον Οκτάβιο Πας, ο κόσμος -όταν φιλιούνται δυο- γεννιέται, αλλάζει, μεταμορφώνεται, μικραίνει, εκρήγνυται αλλά δεν αναφέρει ότι χάνεται. Αν εσύ έχεις νοιώσει κάτι τέτοιο, μπράβο στο στόμα που το κατάφερε. Όσο για την ηλιόπετρα, σύμφωνα με όσα έχω διαβάσει, μάλλον υπήρξε.
Σύμφωνα με τον Οκτάβιο Πας, ο κόσμος -όταν φιλιούνται δυο- γεννιέται, αλλάζει, μεταμορφώνεται, μικραίνει, εκρήγνυται αλλά δεν αναφέρει ότι χάνεται. Αν εσύ έχεις νοιώσει κάτι τέτοιο, μπράβο στο στόμα που το κατάφερε. Όσο για την ηλιόπετρα, σύμφωνα με όσα έχω διαβάσει, μάλλον υπήρξε.
Πώς είναι ένα αψέντι ζυμωμένο στο έρεβος;
Προσωπικά, δεν έχω πιει ποτέ αψέντι. Το έρεβος το κατέχω. Είναι ένα αυτόνομο εσωτερικό σύστημα απ' όπου εκπορεύονται όλες οι σκέψεις-σκουπίδια, μια μαύρη τρύπα που καταπίνει όσους δεν έχουν το νου τους. Ή φαντάσου το έρεβος σαν έναν σκουπιδότοπο, όπου τα λύματα που παράγει, το σκοτεινό ρυάκι που κυλά μέσα από τον πυρήνα του, το παίρνει η ποίηση και το κάνει κοκτέιλ για τα ρεμάλια.
Προσωπικά, δεν έχω πιει ποτέ αψέντι. Το έρεβος το κατέχω. Είναι ένα αυτόνομο εσωτερικό σύστημα απ' όπου εκπορεύονται όλες οι σκέψεις-σκουπίδια, μια μαύρη τρύπα που καταπίνει όσους δεν έχουν το νου τους. Ή φαντάσου το έρεβος σαν έναν σκουπιδότοπο, όπου τα λύματα που παράγει, το σκοτεινό ρυάκι που κυλά μέσα από τον πυρήνα του, το παίρνει η ποίηση και το κάνει κοκτέιλ για τα ρεμάλια.
Φίλεμα και φίλημα: θάνατος και έρωτας - βραχύ και μακρό;
Ωραία σκέψη. Δεν θα μπορούσα να βρω κάτι καλύτερο. Εύγε Κώστα!
Ωραία σκέψη. Δεν θα μπορούσα να βρω κάτι καλύτερο. Εύγε Κώστα!
Γιατί δεν αποτυπώνεσαι πια σε βινύλιο τώρα που το cd έδειξε τη ματαιότητά του;
Μα η "Πρόσκληση σε δείπνο κυανίου" βγήκε και σε βινύλιο, όπως θα βγει και ο "Βραχνός Προφήτης", στον οποίο έκανα remastering. Λίγο αργότερα, το ίδιο θα γίνει και με τον "Διάφανο".
Είναι λίγο ακριβό γούστο αλλά θα το χρησιμοποιήσω, όπως και κάθε άλλο πρόσφορο μέσο, ψηφιακές πλατφόρμες, το youtube και ότι άλλο προκύψει στο μέλλον ή ανακύψει από το παρελθόν. Όσο για το cd, νομίζω ότι έχεις αυτή την άποψη -δικαίως- γιατί έχει εξευτελιστεί από τότε που μοιράστηκε από τις εταιρίες αλλά και από πολλούς δημιουργούς σαν δεκανίκι στις εφημερίδες. Αυτή η απαξίωση μόνο στην Ελλάδα έχει υπάρξει. Έξω, που βγήκα πρόσφατα, μια χαρά πάει κι αυτό το γέρικο φορμά.
Μα η "Πρόσκληση σε δείπνο κυανίου" βγήκε και σε βινύλιο, όπως θα βγει και ο "Βραχνός Προφήτης", στον οποίο έκανα remastering. Λίγο αργότερα, το ίδιο θα γίνει και με τον "Διάφανο".
Είναι λίγο ακριβό γούστο αλλά θα το χρησιμοποιήσω, όπως και κάθε άλλο πρόσφορο μέσο, ψηφιακές πλατφόρμες, το youtube και ότι άλλο προκύψει στο μέλλον ή ανακύψει από το παρελθόν. Όσο για το cd, νομίζω ότι έχεις αυτή την άποψη -δικαίως- γιατί έχει εξευτελιστεί από τότε που μοιράστηκε από τις εταιρίες αλλά και από πολλούς δημιουργούς σαν δεκανίκι στις εφημερίδες. Αυτή η απαξίωση μόνο στην Ελλάδα έχει υπάρξει. Έξω, που βγήκα πρόσφατα, μια χαρά πάει κι αυτό το γέρικο φορμά.
26/06/2015
Κώστας Γ. Καρδερίνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου