Οδυσσέας Ελύτης: από τις ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΣΥΝΟΜΙΛΙΕΣ του ποιητή με τον Σουηδό μεταφραστή του Ίνγεμαρ Ρεντίν (περιοδικό "Κ" της "Καθημερινής", τ. 443, 27/11/2011)

..............................................................

Οδυσσέας Ελύτης: από τις ΑΓΝΩΣΤΕΣ ΣΥΝΟΜΙΛΙΕΣ του ποιητή με τον Σουηδό μεταφραστή του Ίνγεμαρ Ρεντίν (περιοδικό "Κ" της "Καθημερινής", τ. 443, 27/11/2011)



...ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ

...Ρεντίν: Είσαι πιστός;

Ελύτης: Πιστός; Αν θέλεις, με τον τρόπο τον μη συγκεκριμένο, δηλαδή, δεν είμαι ούτε... πώς το λένε οι Γάλλοι... militant (σ.σ.στρατευμένος), δηλαδή δεν ανήκω πουθενά, αλλά η φύση μου είναι ίσως θρησκευτική, δηλαδή θέλει να συγκροτήσει έναν κόσμο και να τον πιστεύει αιώνιο.

Ρεντίν: Δηλαδή, ο ήλιος παίζει μεγάλο ρόλο;

Ελύτης: Ναι, όλα αυτά τα φυσικά στοιχεία εγώ τα βλέπω σε ένα επίπεδο που δεν είναι του παρόντος, αλλά που μπορεί να είναι αιώνιο. Από αυτήν την άποψη είμαι πιστός (...) Να σας φέρω ένα άλλο παράδειγμα, από το "'Αξιον Εστί", που λέω ότι "στη συνείδησή μου έσταξα λεμόνι", διότι το λεμόνι αφενός μεν είναι από τους καρπούς που ευδοκιμούν στην Ελλάδα, αλλά είναι και ασηπτικό. Λοιπόν, όπως πολλοί, αν φοβούνται ότι το νερό είναι μολυσμένο, στάζουν μέσα λεμόνι για να το απολυμάνουν, εγώ στάζω στη συνείδησή μου, για να την έχω απολύτως καθαρή.

ΠΟΙΗΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

Ρεντίν: Ποιες είναι οι πηγές των δυνάμεών σας;

Ελύτης: Εγώ και σε περιόδους που ήμουν, ας το πούμε, αγνοημένος, είχα ένα πείσμα. Και το λέω πέισμα χονδροειδώς, δηλαδή μια πίστη, γιατί εμένα, και θέλω να το πω αυτό, αυτό που με ενδιαφέρει είναι να δω πραγματοποιημένο εκείνο που έχω μέσα στο κεφάλι μου από τη νεανική μου ηλικία, να βγει από τον εαυτό μου και να γίνει αντικείμενο, να βγει έξω από εμένα και να υπάρχει, και αυτό να ενταχθεί μέσα στην ελληνική παράδοση. Είναι για μένα ένας υψηλός τίτλος τιμής το να μπορέσεις να μπεις σ' αυτήν την παράδοση. Αυτό είναι που με ενδιαφέρει. Αυτό έκανα ως τώρα και γι' αυτό παρακαλώ να μου δοθεί η δύναμις να κάνω και το υπόλοιπο ώστε να ολοκληρώσω, όσο γίνεται - γιατί κανείς ποτέ δεν θεωρεί ότι κάτι τέλειωσε ή ότι είναι τέλειο. Κι εγώ βλέπω ορισμένα πράματα ατελή σ'΄εμένα, αλλά το σπουδαίο είναι να πλησιάζεις αυτό που θέλεις. Κανείς δεν φτάνει στο τέλειο. 

Ρεντίν: Ποιος σας δίνει αυτή τη δύναμη;

Ελύτης: Η πίστις στη δύναμη, στην αποστολή του ποιητικού λόγου. Πιστεύω σ' αυτό. Και αυτή η πίστις, νομίζω, προέρχεται από τη συνεχή παρουσία, που βλέπω πώς ό,τι έμεινε από τον ελληνισμό είναι αυτός ο ποιητικός λόγος...