..........................................................
Στων Καννών την ολόμαυρη ράχη
Της Ρούλας Γεωργακοπούλου
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ στα "ΝΕΑ", Παρασκευή 04 Νοεμβρίου 2011
Δεν μπορεί. Κάτι βλαβερό πρέπει να έχει αυτή η παραλία της Κρουαζέτ, εκεί που πρωτοπερπάτησε ξυπόλυτη η Μπριζίτ Μπαρντό. Κάτι μυστηριώδες και δυσοίωνο που σαν έθνος μας ταράζει και βγάζει στη φόρα τον πιο καλά κρυμμένο εαυτό μας. Πόσα χρόνια πάνε από τότε που, στις Κάννες, ο Θόδωρος Αγγελόπουλος είχε σταθεί επιδεικτικά μουτρωμένος στο πλευρό του Εμίρ Κουστουρίτσα; Την ίδια και χειρότερη αμηχανία μού προκάλεσε προχθές η εικόνα του έλληνα Πρωθυπουργού να απαντάει σε μια χούφτα δημοσιογράφους, όρθιος, σκοτεινός κι αποσυνάγωγος σε μια κακοφωτισμένη σούδα την ώρα που στη μεγάλη αίθουσα η Μέρκελ και ο Σαρκοζί έδιναν τα ρέστα τους ενώπιον του διεθνούς Τύπου.
Οι εθνικά αισιόδοξοι προτιμούν ίσως την εικόνα του Γιώργου Λάνθιμου με το παπιγιόν ή, πιο παλιά, τη Μελίνα να τινάζει το γοβάκι της κατά παντός διερχομένου φωνάζοντας «όπα».
Εγώ, πάντως, όσες «εθνικές σωτηρίες» κι αν μου τάξετε, παραμένω σταθερά απαρηγόρητη. Οχι από πείσμα ή κακοτροπία, αλλά γιατί ο λόγος, η πειθώ, η συγκρότηση και η ελεγχόμενη αυστηρότητα με την οποία μας αποπήραν οι δύο ευρωπαίοι ηγέτες με ανάγκασαν να δω στον καθρέφτη τον μύθο μου ανεστραμμένο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου