..............................................................
Άφησα επίτηδες ασχολίαστα τα δύο κείμενα για τη μούντζα, της "Ελευθεροτυπίας" με την φωτογραφία και του κ.Πρετεντέρη, για να "λειτουργήσουν" από μόνα τους, ανεπηρέαστα, χωρίς σχολιασμό από μέρους μου. Και έρχομαι να κλείσω το θέμα, αν και το θέμα της απόγνωσης του κόσμου με την διαμορφωθείσα κατάσταση στη χώρα μας θ' αργήσει πολύ να κλείσει. Ήρθε τώρα και η άθλια "πρωτοβουλία" Παπανδρέου με το δημοψήφισμα για να μην αφήσει αδικαίωτες τις αντιδράσεις του κόσμου.
Και πρώτα-πρώτα μια ερώτηση (και εξήγηση συγχρόνως για το βίντεο που μόλις παρακολουθήσατε) για τον κ. Πρετεντέρη: Αν η άδικη διαιτησία σε βάρος της ομάδας του τον οδήγησε στη θυμωμένη ενέργεια της ρίψης μπουκαλιού, γιατί απορεί και "διαρρηγνύει τα ιμάτιά του" για τη συσσωρευμένη αγανάκτηση δύο (και πλέον, θα δούμε παρακάτω αν είναι μόνο δύο) χρόνων του κοσμάκη και για τους τρόπους που την εκφράζει; Αν θύμωσε σαν οπαδός για ψύλλου πήδημα - γιατί τι άλλο από ψύλλου πήδημα είναι η ήττα της ομάδας μας; - τι θα πρέπει να κάνει ο κόσμος που έχει εξανδραποδισθεί, και που συνεχίζει να εξανδραποδίζεται από τους τυχοδιώκτες πολιτικούς;
Αλλά η μούντζα του μαθητή του ΕΠΑΛ της Λάρισας, Αχιλλέα Μιχαλέ, παιδιού πολύτεκνης οικογένειας, που εργάζεται το πρωί και πηγαίνει σχολείο το βράδυ, δεν είναι μόνο μούντζα προς τους συγκεκριμένους επισήμους, ούτε καν προς τους νυν κυβερνώντεες και προς τα άδικα (και προς τους πολυτέκνους) μέτρα τους. Είναι μούντζα προς ένα σύστημα που το μόνο που ξέρει είναι να παρελαύνει και να επιδεικνύεται χωρίς να νοιάζεται αν αυτό που επιδεικνύει έχει καμιά σχέση με αυτό που π ρ α γ μ α τ ι κ ά προσπάθησε να έχει, και π ρ α γ μ α τ ι κ ά κατέχει. Είναι μούντζα προς ένα σύστημα που από μόνο του δεν μορφώνει τους νέους του, δεν φροντίζει τους ασθενείς του και τους γέρους του, που κακοποιεί το περιβάλλον του, που δεν νοιάζεται για δικαιοσύνη ανάμεσα στους ανθρώπους που το ζούνε (το αντίθετο μάλιστα), που επιβραβεύει την ανομία, την αδικία και τη διαφθορά, εκμαυλίζοντας τα τελευταία 40 χρόνια συνειδήσεις και ψυχές.
Έτσι η μούντζα του νεαρού Αχιλλέα Μιχαλέ στη Λάρισα δεν είναι σύμπτωμα μιας αρρωστημένης στάσης απέναντι σε ένα υγιές περιβάλλον. Είναι η τελευταία υγιής αντίδραση πριν το οριστικό τέλος ενός κόσμου που εδώ και δυο χρόνια σαπίζει, σαπίζει, σαπίζει... Θα μπορέσει άραγε το πτώμα να γίνει γεγονός αναστάσιμο;
ΥΓ.: Δείτε και το παρακάτω βίντεο. Δείτε την άθλια προσπάθεια ενός ανόητου δημοσιογράφου να αποπροσανατολίσει έναν σοφό, αν μη τι άλλο, αγωνιστή, να εκμαιεύσει με παραπειστικό τρόπο την αποδοκιμασία της οργής του κόσμου απέναντι στον κ. Παπούλια.
Α, και κάτι ακόμα: Ενοχλήθηκε ή βαριά στενοχωρήθηκε ο κ. Παπούλιας για το ότι τον αποκάλεσε το οργισμένο πλήθος "προδότη". Δηλαδή αν τον αποκαλούσε "υποκριτή και Φαρισαίο" ή "κροκόδειλο" με όλες τις δηλώσεις "συμπαράστασης" που έχει κάνει και τα κροκοδείλια δάκρυα που έχει χύσει για τον "σκληρά δοκιμαζόμενο ελληνικό λαό" θα ήταν πιο ανακουφισμένος; Δώστε τη δέουσα προσοχή και στη σοφή παρατήρηση του Γλέζου ότι οι παρελάσεις (που προσωπικά τις αντιπαθώ) τα μνημεία των πεσόντων πρέπει να τιμούν και όχι τις τζούφιες πόζες των πολιτικών.
Αλλά η μούντζα του μαθητή του ΕΠΑΛ της Λάρισας, Αχιλλέα Μιχαλέ, παιδιού πολύτεκνης οικογένειας, που εργάζεται το πρωί και πηγαίνει σχολείο το βράδυ, δεν είναι μόνο μούντζα προς τους συγκεκριμένους επισήμους, ούτε καν προς τους νυν κυβερνώντεες και προς τα άδικα (και προς τους πολυτέκνους) μέτρα τους. Είναι μούντζα προς ένα σύστημα που το μόνο που ξέρει είναι να παρελαύνει και να επιδεικνύεται χωρίς να νοιάζεται αν αυτό που επιδεικνύει έχει καμιά σχέση με αυτό που π ρ α γ μ α τ ι κ ά προσπάθησε να έχει, και π ρ α γ μ α τ ι κ ά κατέχει. Είναι μούντζα προς ένα σύστημα που από μόνο του δεν μορφώνει τους νέους του, δεν φροντίζει τους ασθενείς του και τους γέρους του, που κακοποιεί το περιβάλλον του, που δεν νοιάζεται για δικαιοσύνη ανάμεσα στους ανθρώπους που το ζούνε (το αντίθετο μάλιστα), που επιβραβεύει την ανομία, την αδικία και τη διαφθορά, εκμαυλίζοντας τα τελευταία 40 χρόνια συνειδήσεις και ψυχές.
Έτσι η μούντζα του νεαρού Αχιλλέα Μιχαλέ στη Λάρισα δεν είναι σύμπτωμα μιας αρρωστημένης στάσης απέναντι σε ένα υγιές περιβάλλον. Είναι η τελευταία υγιής αντίδραση πριν το οριστικό τέλος ενός κόσμου που εδώ και δυο χρόνια σαπίζει, σαπίζει, σαπίζει... Θα μπορέσει άραγε το πτώμα να γίνει γεγονός αναστάσιμο;
ΥΓ.: Δείτε και το παρακάτω βίντεο. Δείτε την άθλια προσπάθεια ενός ανόητου δημοσιογράφου να αποπροσανατολίσει έναν σοφό, αν μη τι άλλο, αγωνιστή, να εκμαιεύσει με παραπειστικό τρόπο την αποδοκιμασία της οργής του κόσμου απέναντι στον κ. Παπούλια.
Α, και κάτι ακόμα: Ενοχλήθηκε ή βαριά στενοχωρήθηκε ο κ. Παπούλιας για το ότι τον αποκάλεσε το οργισμένο πλήθος "προδότη". Δηλαδή αν τον αποκαλούσε "υποκριτή και Φαρισαίο" ή "κροκόδειλο" με όλες τις δηλώσεις "συμπαράστασης" που έχει κάνει και τα κροκοδείλια δάκρυα που έχει χύσει για τον "σκληρά δοκιμαζόμενο ελληνικό λαό" θα ήταν πιο ανακουφισμένος; Δώστε τη δέουσα προσοχή και στη σοφή παρατήρηση του Γλέζου ότι οι παρελάσεις (που προσωπικά τις αντιπαθώ) τα μνημεία των πεσόντων πρέπει να τιμούν και όχι τις τζούφιες πόζες των πολιτικών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου