Και παίζουν και εμπαίζουν
Tου Παντελη Μπουκαλα
Κοριοί δεν υπήρχαν στα διαβούλια των πράσινων και των γαλάζιων, είτε στα οχυρά του κάθε κόμματος συσκέπτονταν, είτε στο προεδρικό μέγαρο. Ούτε και τα τηλέφωνα των πρωτοκλασάτων στελεχών παρακολουθούνταν ή, αν παρακολουθούνταν, θα μας το πει κάποτε κάποιος Βαγγέλης Βουλγαράκης, καλή του ώρα εκεί που χαλαρώνει ηθικονόμιμα. Προώρως ανοιχτά μικρόφωνα επίσης δεν υπήρχαν, όπως στην περίπτωση του Σαρκοζί, που του ξέφυγαν όσα κατά βάθος πρεσβεύει για τον «ψεύτη» Νετανιάχου του Ισραήλ και για τον δικό μας αγρίως στολισθέντα πρωθυπουργό. Αν υπήρχαν κοριοί και προδοτικά μικρόφωνα, θα ακούγαμε τι στ’ αλήθεια πιστεύουν οι μεν για τους δε, αλλά και πόσες αντίπαλες φατρίες έχουν ήδη πάρει τα όπλα τους μέσα σε κάθε κομματικό στρατόπεδο: «λαϊκοί» εναντίον «νεοφιλελευθέρων», καραμανλικοί εναντίον σαμαρικών, σαμαρικοί εναντίον κρυφομητσοτακικών, κρυφοσημιτικοί εναντίον φανεροβενιζελικών, ραγκουσικοί εναντίον ρεπποαθανασικών... Θα μαθαίναμε, ας πούμε, με πόσα και ποια κοσμητικά έγινε η υποδοχή της πρωθυπουργικής υποψηφιότητας Πετσάλνικου. Θα μαθαίναμε ποιοι είναι οι «φελλοί» στους οποίους αναφέρθηκε ο εμπειρότατος κ. Απόστολος Κακλαμάνης (άλλος παρ’ ολίγον πρωθυπουργός). Θα πληροφορούμασταν γιατί ο κ. Παπανδρέου λέει «Πετσάλνικος» και εννοεί «Βενιζέλος», ή «Παπαδήμος» και εννοεί «Κακλαμάνης», έτσι όπως αλλάζει άποψη (ανάλογα με την εκάστοτε πίεση, ένδοθεν ή έξωθεν) με ταχύτητα η οποία, πρώτον, αποδεικνύει ότι το φως αργοπορεί εκνευριστικά και, δεύτερον, υποχρεώνει τους συνομιλητές του να σηκώνουν ψηλά τα χέρια ζαλισμένοι. Θα κρυφακούγαμε τις κωδικοποιημένες συνομιλίες των κορυφαίων της πολιτικής με τους κορυφαίους της οικονομίας και των μίντια, και ίσως κάτι κατανοούσαμε για τα άγρια παιχνίδια που παίζονται ενόσω αυτοκοροϊδευόμαστε ότι το μόνο που μετράει στις αυτοονομαζόμενες κοινοβουλευτικές δημοκρατίες είναι η λαϊκή βούληση - αστεία πράγματα. Θα ψιλοκαταλαβαίναμε γιατί ο κ. Καρατζαφέρης, εξπέρ του μελοδραματικού θεατρινισμού και της προκατασκευασμένης ατάκας που αλλάζει άποψη με παπανδρεϊκή ταχύτητα, ζήτησε νερό και όχι καφέ στο Προεδρικό Μέγαρο - μια επιλογή που προβλημάτισε την κ. Μέρκελ και πονοκεφάλιασε τον κ. Σαρκοζί. Θα μαθαίναμε, τέλος, πώς εννοούν στην πραγματικότητα οι κομματοφύλακες (αυτοί που και παίζουν και μας εμπαίζουν) το έρμο το εθνικό συμφέρον και πόσο βάρος δίνουν στο «καλό του λαού και του τόπου», που όπως φημολογείται δεν τους αφήνει να κοιμηθούν, λίγο ύπνο να πάρουν, παρά τους υποχρεώνει να μένουν άγρυπνοι με το ντουφέκι στο ένα χέρι, το πιστόλι έστω, και με τον φρεντοκαπουτσίνο στο άλλο, να τους δίνει την απαραίτητη αφυπνιστική καφεΐνη. Οταν πάντως ξεκλέβουν δέκα λεπτά ύπνου, ονειρεύονται μια μεγάλη Ελλάδα με τον εαυτό τους τρισμέγιστο Ελλαδάρχη. Καλά ξυπνητούρια σε όλους μας. |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου