..........................................................................
Σε πανικό
Του Ι. Κ. Πρετεντέρη
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ στα "ΝΕΑ", Πέμπτη 03 Νοεμβρίου 2011
Μετά το τελευταίο Υπουργικό Συμβούλιο και πριν από την ψηφοφορία εμπιστοσύνης, η εικόνα που έχω είναι μια κυβέρνηση σχεδόν σε πανικό – το τελευταίο που χρειάζεται σήμερα η χώρα...
Η εντύπωση δεν είναι καινούργια.
Εδώ και μήνες η κυβέρνηση ψάχνει εναγωνίως κάποιους να μοιραστούν μαζί της τον λογαριασμό. Πρώτοι αποδέκτες της πίεσης ήταν τα κόμματα της αντιπολίτευσης και κυρίως η ΝΔ. Χωρίς αποτέλεσμα. Τελικώς, φαίνεται ότι αποφάσισαν να μοιραστούν τον λογαριασμό με τον ελληνικό λαό και κάπως έτσι οδηγηθήκαμε στο δημοψήφισμα.
Η αγωνία αυτή δεν είναι τυχαία, ούτε ασυνήθιστη για τα ελληνικά πολιτικά ήθη.
Αφορά κυρίως τις προοπτικές της δικής τους πολιτικής επιβίωσης. Την εξέφρασε με τον πιο αυθεντικό τρόπο ένα από τα πιο αυθεντικά πρόσωπα του ΠΑΣΟΚ, ο Κ. Σκανδαλίδης. Δικαιολογώντας χθες το δημοψήφισμα είπε (περίπου) ότι «δεν θα κάτσουμε εμείς να πάρουμε τις αποφάσεις για να έλθει μετά ο Σαμαράς να κερδίσει τις εκλογές!».
Είναι η αγωνία ανθρώπων για τους οποίους η πολιτική δεν αφορά την ουσία της διακυβέρνησης του τόπου αλλά περιστρέφεται αποκλειστικά γύρω από την κατοχή της εξουσίας, στην οποία οδηγούν οι εκλογές. Είτε τις κερδίζεις είτε τις χάνεις, είτε τις ξανακερδίζεις, αυτό είναι όλο το ζητούμενο. Στο ενδιάμεσο δεν είσαι υποχρεωμένος να κάνεις τίποτα περισσότερο...
Το πρόβλημα είναι ότι – ευτυχώς ή δυστυχώς – αυτό το (διακομματικό) μοντέλο πολιτικής χρεοκόπησε τη χώρα. Μαζί της χρεοκόπησε και το ίδιο. Αλλά εξακολουθεί, όπως φαίνεται, να διαθέτει υποστηρικτές.
Υπάρχουν ακόμη άνθρωποι στην κυβέρνηση και στην αντιπολίτευση που προσεγγίζουν τα γεγονότα και τις εξελίξεις μέσα από το πρίσμα μιας σκοπιμότητας: «Τι μας συμφέρει!». Συμφέρει δημοψήφισμα; Ναι στο δημοψήφισμα. Δεν συμφέρουν οι εκλογές; Οχι στις εκλογές. Αν έκριναν ότι τους συμφέρουν καλλιστεία γυμνισμού είμαι βέβαιος ότι θα έτρεχαν τσίτσιδοι στην Ομόνοια.
Πώς, όμως , περιμένετε οι ίδιοι άνθρωποι να βγάλουν τη χώρα από την κρίση όταν εμφανίζονται απρόθυμοι να σταθούν πάνω από τον εαυτό τους και αδύναμοι να σηκώσουν στους ώμους τους το γενικότερο συμφέρον;
Το δημοψήφισμα , ας πούμε, μπορεί να οδηγεί την ευρωζώνη και τη χώρα στο χάος, αλλά γι’ αυτούς η κουβέντα είναι ποιος θα βγει κερδισμένος στο εσωτερικό νταραβέρι.
Δυστυχώς , αυτά είναι τα κυβικά τους. Περιορίζονται σε κόλπα, εφευρήματα και κουτοπονηριές για να συντηρούν την ψευδαίσθηση ότι ο τόπος διαθέτει ηγεσία, κυβέρνηση και πολιτικούς.
Ο Μπενζαμέν Κονστάν έγραφε κάποτε ότι οι πολιτικοί χωρίζονται σε «ανθρώπους των πεποιθήσεων» και σε «ανθρώπους των περιστάσεων». Πλην των δικών μας. Οι οποίοι αποδεικνύονται ταυτοχρόνως και κενοί πεποιθήσεων και ανάξιοι των περιστάσεων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου