..............................................................
Θεόφιλος Δ. Φραγκόπουλος (1923-1998)
Η πίκρα της ανηφοριάς στο σβήσιμο της μέρας
ο τρόμος που βασίλεψε στο λιώσιμο του νου
σαν ποντοπόρος που άκουσε το ούρλιασμα μιας ξέρας
προσδιόρισαν τον πόνο μου, σαν νάταν αλλουνού.
Αν σε μια πόλη μένουμε που διώχνει τους ανθρώπους
αν σ’ ακρογιάλια γέρνουμε που έχουν την πίσσα ζωή
κι αν για οδηγούς διαλέξαμε αχρείους καιροσκόπους
τσιμέντο, μονοξείδιο, αιθαλομίχλη, βοή
κορυβαντιούν τα ντεσιμπέλ σαν ξυραφιές αλήτη
στο πρόσωπο του κοριτσιού που δεν τον θέλει πια
στον ουρανό αργοπερνούν δυο σύννεφα από τσίτι
κι έμεινε τ’ όνειρο βουβό σαν μια χοντροκοπιά.
Αύγ. 25, 1981
Θ. Δ. ΦΡΑΓΚΟΠΟΥΛΟΣ,
Ανέκδοτα ποιητικά χειρόγραφα ’84, Οδυσσέας 1984
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου