"Μπριφ, μπρουφ, μπραφ" ένα παραμύθι του Τζάνι Ροντάρι (1920-1980) Από τα "Παραμύθια από το τηλέφωνο" (μτφ. Άννα Παπασταύρου, εκδ. ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ, 2001)

 ...............................................................

             "Μπριφ, μπρουφ, μπραφ"

Από τα "Παραμύθια από το τηλέφωνο" (μτφ. Άννα Παπασταύρου, εκδ. ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ, 2001)

Μέσα σε μια ήσυχη αυλή, δύο μικρά παιδιά έπαιζαν προσπαθώντας να σκαρφιστούν μια ξεχωριστή γλώσσα για να μιλάνε μεταξύ τους, χωρίς να καταλαβαίνει κανένας άλλος.

- Μπριφ, μπραφ, είπε το πρώτο.

- Μπραφ, μπροφ, απάντησε το δεύτερο. Και ξεκαρδίστηκαν στα γέλια.

Σ' ένα μπαλκόνι του πρώτου ορόφου ήταν ένας καλός ηλικιωμένος κύριος, που διάβαζε εφημερίδα, και στο απέναντι παράθυρο στεκόταν μία ηλικιωμένη κυρία, ούτε καλή ούτε κακιά.

- Τι κουτά που είναι αυτά τα παιδιά, είπε η κυρία.

Όμως ο καλός κύριος δε συμφωνούσε:

- Εγώ δε συμφωνώ.

- Μη μου πείτε ότι καταλάβατε τι είπαν.

- Κι όμως κατάλαβα τα πάντα. Το πρώτο είπε : "Το ωραία μέρα". Το δεύτερο απάντησε : "Και η αυριανή θα είναι ακόμα καλύτερη".

Η κυρία ζάρωσε τη μύτη της, αλλά δε μίλησε, γιατί τα παιδιά είχαν ξαναρχίσει να μιλάνε στη δική τους γλώσσα.

- Μαράσκι, μπαραμπάσκι, πιπιριμόσκι, είπε το πρώτο.

- Μπρουφ, απάντησε το δεύτερο. Και δώσ' του να ξεκαρδίζονται και τα δύο στα γέλια.

- Μη μου πείτε πως καταλάβατε και τώρα, ξεφώνισε αγανακτισμένη η ηλικιωμένη κυρία.

- Κι όμως, τα κατάλαβα όλα, απάντησε χαμοηελώντας ο ηλικιωμένος κύριος. Το πρώτο είπε : "Τι ευτυχία που βρισκόμαστε στον κόσμο". Και το δεύτερο απάντησε: "Ο κόσμος είναι πανέμορφος".

- Τι δηλαδή, είναι όμορφος στ' αλήθεια; επέμεινε η ηλικιωμένη κυρία.

- Μπριφ, μπρουφ, μπραφ, απάντησε ο ηλικιωμένος κύριος.