ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ποίημα του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα (1898-1936) από τη συλλογή «Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα - Ποιήματα» (μτφ. Άρης Δικταίος, εκδ. Σ.Ι. Ζαχαρόπουλος, έκδοση β’ 1987)

 ..............................................................

Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα

 (1898-1936)

·        «Φθινοπωρινό τραγούδι» ποίημα του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα (1898-1936) από τη συλλογή «Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα - Ποιήματα» (μτφ. Άρης Δικταίος, εκδ. Σ.Ι. Ζαχαρόπουλος, έκδοση β’ 1987)

 

   ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ*

 

Σήμερα, νιώθω στην καρδιά μου

ένα κύμα τρεμάμενο από αστέρια,

το μονοπάτι μου όμως χάνεται

μες στην καρδιά της ομίχλης.

Το φως μού κόβει τα φτερά

και της θλίψης μου ο πόνος

τις αναμνήσεις μου υγραίνει

μες στην πηγή της ιδέας.

 

Όλα τα ρόδα λευκά ‘ναι,

τόσο λευκά, σαν τον πόνο μου,

και δεν είναι τα ρόδα λευκά

πάνω τους γιατί έχει χιονίσει.

Πρωτύτερα ως ίριδα λάμπαν.

Και στην ψυχή πάνω χιόνισε.

Το χιόνι της ψυχής έχει

νιφάδες φιλιών κ’ εικόνων

που στον ίσκιο βυθίζονται

ή μέσα στης σκέψης το φως.

 

Το χιόνι πέφτει απ’ τα ρόδα,

μα αυτό, της ψυχής, απομένει,

και των χρόνων τα κάγκελλα

ένα σάβανο κάνουν με δαύτα.  

 

Τάχα, θα λειώση το χιόνι,

ο θάνατος όταν μας πάρη;

Ή θα ‘χουμε, μετά άλλο χιόνι

κι άλλα, τελειότερα, ρόδα;

 

Θα ‘ναι η ειρήνη μαζί μας

όπως ο Χριστός μάς διδάσκει;

Ή του προβλήματος δε θα ‘ναι

ποτέ δυνατή η λύση;

 

Κι αν ο έρωτας μάς απατήση;

Ποιος τη ζωή μας θα ενθαρύννη,

αν μας βυθίση το σούρουπο

μες στην αληθινή γνώση

του Καλού, που ίσως δεν υπάρχει,

και του Κακού, που πάλλει τριγύρω;

 

Αν σβήση η ελπίδα

κι αρχίση η Βαβέλ,

ποιος πυρσός θα φωτίση

πάνω στη γη, τους δρόμους;

 

Αν όνειρο είναι το γαλάζιο,

η αγνότητα τι θα ‘ναι;

Αν ο Έρωτας δεν έχει βέλη,

τι θα ‘ναι η καρδιά;

 

Αν ο θάνατος είναι ο θάνατος

με τους ποιητές τι θα γίνη

και τα κοιμώμενα πράγματα

που κανείς πια δεν τα θυμάται;

Ω, ήλιε των ελπίδων!

Νερό καθάριο! Νέα σελήνη!

Των αγοριών καρδιές!

Σκληρή ψυχή της πέτρας!

Σήμερα νιώθω στην καρδιά

ένα κύμα τρεμάμενο από αστέρια

κ’ είναι όλα τα τριαντάφυλλα

τόσο λευκά, σαν τον πόνο μου.

 

*Σημείωση:  Από το "Βιβλίο Ποιημάτων" (1918-1920) 1921. Τηρήθηκε η ορθογραφία του πρωτοτύπου πλην του πολυτονικού.