..............................................................
Μικρό αφιέρωμα στον Ζακ Πρεβέρ
από τον φίλο στο fb Athanase Athanassiou(facebook, 14.4.2019)
--------------------------------------------------------
Μικρό αφιέρωμα στον Ζακ Πρεβέρ
από τον φίλο στο fb Athanase Athanassiou(facebook, 14.4.2019)
"Ξέρω,
λίγο πολύ παντού, οι άνθρωποι αλληλοσκοτώνονται, δεν είναι χαρμόσυνο,
όμως είναι και άλλοι που αλληλοζούνε. Θα πάω να τους βρω."
(Ο
Ζακ Πρεβέρ, αυτός ο σπουδαίος ποιητής και ο ωραίος άνθρωπος, μας
εγκατέλειπε πριν 42 χρόνια, στις 11 Απριλίου 1977, χτυπημένος από
καρκίνο στον πνεύμονα.)--------------------------------------------------------
Ο χαμένος ζητάει το δρόμο του,
ο τρελαμένος ζητά την ώρα, το λεπτό ή το χρόνο,
ο ζητιάνος ελεημοσύνη,
ο καταδικασμένος χάρη,
Κάποιοι δε ζητούν τίποτα.
[Choses et autres, 1972]
------------------------------------------------
ΤΑΞΙΔΙΑ
Κι εγώ
Όπως οι ζωγράφοι
Έχω τα μοντέλα μου
Μια μέρα
Και ήταν σαν χθες
Καθισμένος στη στάση του λεωφορείου
Κοιτούσα τις γυναίκες
Που κατέβαιναν στην οδό Άμστερνταμ
Έξαφνα μέσα απ’το τζάμι ενός λεωφορείου
Βλέπω μία
Που δεν την είχα δει να μπαίνει
Καθιστή και μόνη έμοιαζε να χαμογελάει
Αμέσως μου άρεσε φοβερά
Αλλά τη συγκεκριμμένη εκείνη στιγμή
Διαπίστωσα πως ήταν η δική μου
Ήμουν ευχαριστημένος.
[Histoires, 1946]
------------------------------------------------
ΞΕΦΑΝΤΩΜΑ
Και τα ποτήρια ήταν αδειανά
Και η μποτίλια σπασμένη
Και το κρεβάτι ήταν ορθάνοιχτο
Και η πόρτα κλεισμένη
Και όλα τα γυάλινα αστέρια
Της ευτυχίας και της ομορφιάς
Λαμποκοπούσαν μέσα στη σκόνη
Της κακοσκουπισμένης κάμαρης
Και ήμουν ψόφιος απ’ το μεθύσι
Σαν να τα ’χα τινάξει απ’ τη χαρά μου
Κι εσύ ζωντανή απ’ το μεθύσι
Ολόγυμνη στην αγκαλιά μου
.
[Histoires, 1946]
--------------------------------------------------------
ο τρελαμένος ζητά την ώρα, το λεπτό ή το χρόνο,
ο ζητιάνος ελεημοσύνη,
ο καταδικασμένος χάρη,
Κάποιοι δε ζητούν τίποτα.
[Choses et autres, 1972]
------------------------------------------------
ΤΑΞΙΔΙΑ
Κι εγώ
Όπως οι ζωγράφοι
Έχω τα μοντέλα μου
Μια μέρα
Και ήταν σαν χθες
Καθισμένος στη στάση του λεωφορείου
Κοιτούσα τις γυναίκες
Που κατέβαιναν στην οδό Άμστερνταμ
Έξαφνα μέσα απ’το τζάμι ενός λεωφορείου
Βλέπω μία
Που δεν την είχα δει να μπαίνει
Καθιστή και μόνη έμοιαζε να χαμογελάει
Αμέσως μου άρεσε φοβερά
Αλλά τη συγκεκριμμένη εκείνη στιγμή
Διαπίστωσα πως ήταν η δική μου
Ήμουν ευχαριστημένος.
[Histoires, 1946]
------------------------------------------------
ΞΕΦΑΝΤΩΜΑ
Και τα ποτήρια ήταν αδειανά
Και η μποτίλια σπασμένη
Και το κρεβάτι ήταν ορθάνοιχτο
Και η πόρτα κλεισμένη
Και όλα τα γυάλινα αστέρια
Της ευτυχίας και της ομορφιάς
Λαμποκοπούσαν μέσα στη σκόνη
Της κακοσκουπισμένης κάμαρης
Και ήμουν ψόφιος απ’ το μεθύσι
Σαν να τα ’χα τινάξει απ’ τη χαρά μου
Κι εσύ ζωντανή απ’ το μεθύσι
Ολόγυμνη στην αγκαλιά μου
.
[Histoires, 1946]
--------------------------------------------------------
scontent.fymy1-2.fna.fbcdn.net
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου