..............................................................
Μπέρτολτ Μπρεχτ (1898 - 1956)
10 + 1 μικρά ποιήματα του Μπέρτολτ Μπρεχτ (μτφ. Πέτρος Μάρκαρης, εκδ. Θεμέλιο, 2000)
Ο,ΤΙ ΣΕ ΣΕΝΑ ΗΤΑΝ ΒΟΥΝΟ
(Was an dir Berg war)
Ό,τι σε σένα ήταν βουνό
Το ισοπέδωσαν
Και σκέπασαν
Την κοιλάδα σου.
Από πάνω σου περνάει τώρα
Ένας δρόμος άνετος.
ΔΙΑΒΑΖΕΤΑΙ ΚΑΘΕ ΠΡΩΙ ΚΑΙ ΒΡΑΔΥ
(Morgens und abends zu lesen)
Αυτός που αγαπώ
Μου είπε
Ότι με χρειάζεται.
Γι' αυτό
Προσέχω τον εαυτό μου
Βαδίζω με προφύλαξη
Και φοβάμαι κάθε στάλα βροχή
Μηδά και με σκοτώσει.
ΤΟ ΚΟΜΜΕΝΟ ΣΚΟΙΝΙ
(Der abgerissene Strick)
Το κομμένο σκοινί
Μπορείς να το ξαναδέσεις.
Θα κρατήσει πάλι, ωστόσο
Θα 'ναι κομμένο.
Ίσως πάλι ν' ανταμώσουμε.
Μα εκεί που μ' άφησες
Δεν πρόκειται ποτέ
Να με ξαναβρείς.
ΑΝ ΣΟΥ ΠΕΙ Η ΠΕΤΡΑ
(Wenn der Stein sagt)
Αν η πέτρα που πετάς ψηλά
Σου πει ότι στη γης θέλει να πέσει
Πίστεψέ την.
Αν το νερό που ετοιμάζεσαι να μπεις
Σου πει ότι θα βραχείς
Πίστεψέ το.
Αν σου γράψει η φίλη σου
Ότι κοντά σου θέλει να 'ρθει
Μην την πιστέψεις. Γιατί εδώ
Δεν επιδρούν οι νόμοι της φύσης.
ΞΗΜΕΡΩΜΑ
(Tageranbruch)
Δεν είναι τυχαίο
Που κάθε καινούργια μέρα
Ξημερώνει με το λάλημα του πετεινού
Που μαρτυράει από παλιά
Μια προδοσία.
ΟΙ ΦΙΛΟΙ
(Die Freunde)
Εμένα, το θεατρικό συγγραφέα.
Ο πόλεμος με χώρισε από το φίλο μου το σκηνογράφο.
Οι πολιτείες που δουλέψαμε δεν υπάρχουν πια.
Όταν διαβαίνω από πολιτείες που υπάρχουν ακόμα.
Λέω κάποτε: εκείνο το γαλάζιο κομμάτι ύφασμα
Ο φίλος μου θα το τοποθετούσε καλύτερα.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΝΑ ΒΑΪΓΚΕΛ
(Fur Helene Weigel)
Και τώρα έβγα με βήμα ανάλαφρο
Στης ερειπωμένης πολιτείας την παλιά σκηνή
Γεμάτη υπομονή μα κι αμείλικτα
Το σωστό δείχνοντας.
Στο ανόητο παράβαλε τη σοφία
Στο μίσος τη φιλία
Στο γκρεμισμένο σπίτι δείξε
Το λαθεμένο σχέδιο.
Μα σ' αυτούς που δε μαθαίνουν
Δείξε με κάποιαν ελπίδα
Το καλό σου πρόσωπο.
ΧΑΡΟΥΜΕΝΗ ΕΙΚΟΝΑ
(Glucklicher Vorgang)
Το παιδί έρχεται τρεχάτο:
Μάνα, δέσε μου την ποδιά!
Η μάνα δένει την ποδιά.
ΑΛΛΑΓΗ ΤΡΟΧΟΥ
(Der Radwechsel)
Κάθομαι στην άκρη του δρόμου.
Ο οδηγός αλλάζει τον τροχό.
Δε μου 'δωσε χαρά ο τόπος που έμενα.
Δε μου δίνει χαρά ο τόπος που πάω.
Τότε γιατί κοιτάω την αλλαγή του τροχού
Μ' αδημονία;
Ο ΚΑΠΝΟΣ
(Dee Rauch)
Το μικρό σπιτάκι στη λίμνη κάτω από τα δέντρα'
Από τη στέγη του υψώνεται ο καπνός.
Αν έλειπε
Πόσο γυμνά θα φαίνονταν
Το σπίτι, τα δέντρα και η λίμνη.
ΚΑΠΟΤΕ ΟΤΑΝ ΘΑ 'ΧΟΥΜΕ ΚΑΙΡΟ
(Einmal, wenn da Zeit sein wird)
Κάποτε όταν θα 'χουμε καιρό
Θα σκεφτούμε πάνω στις ιδέες όλων των μεγάλων στοχαστών
Θα θαυμάσουμε τους πίνακες όλων των μεγάλων ζωγράφων
Θα γελάσουμε μ' όλους τους χωρατατζήδες
Θα κορτάρουμε όλες τις γυναίκες
Θα διδάξουμε όλους τους ανθρώπους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου