"Ο Μακηλάκης κι η Μπουμπού" ένα κάπως περίεργο παραμύθι της Παυλίνας Παμπούδη

.......................................................

Ο Μακηλάκης κι η Μπουμπού*

ένα κάπως περίεργο παραμύθι της Παυλίνας Παμπούδη

   Μια φορά, ήταν ένας καλός άνθρωπος που είχε δύο κεφάλια και γι' αυτό τον λέγαν Μακηλάκη. 

   Περνούσε πολύ καλύτερα από τους άλλους ανθρώπους που έχουν ένα μόνο κεφάλι: Πότε μιλούσε ο Μάκης κι άκουγε ο Λάκης, πότε γελούσε ο Λάκης κι έκλαιγε ο Μάκης, πότε έβηχε ο Μάκης και φτερνιζόταν ο Λάκης, και γενικά, κάναν καλή παρέα και πάντα ο ένας βοηθούσε τον άλλο μια και βρισκόντουσαν στην ίδια θέση.

   Όλα πήγαιναν καλά για τον Μακηλάκη μέχρι την στιγμή που ο Λάκης, δυστυχώς, αγάπησε την Μπουμπού, μια κοπέλα που ο Μάκης δεν τη χώνευε καθόλου και δεν ήθελε ούτε να τη βλέπει.

   Τότε άρχισαν να συμβαίνουν δράματα.

   Ο Μακηλάκης αγκάλιαζε την Μπουμπού, ο Λάκης τής έλεγε γλυκόλογα και ο Μάκης την έβριζε.

- Φως των ματιών μου... έλεγε ο Λάκης.

- Παλιοκαρακάξα! έλεγε ο Μάκης.

- Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα..., έλεγε ο Λάκης.

- Δεν πας να πνιγείς..., έλεγε ο Μάκης.

- Τα μάτια σου λάμπουν σαν άστρα! έλεγε ο Λάκης.

- Έχεις τσίμπλες, έλεγε ο Μάκης.  

   Η καημένη η Μπουμπού αγαπούσε βέβαια παράφορα τον Λάκη, αλλά κόντευε να τρελαθεί μ' αυτή την κατάσταση. Κάθε προσπάθεια που έκανε για να την συμπαθήσει ο Μάκης, πήγαινε χαμένη.

   Άσε που μόλις τη φιλούσε ο Λάκης, αμέσως ο Μάκης τη δάγκωνε στη μύτη!

   Απελπισμένη η Μπουμπού, σηκώθηκε μια μέρα και πήγε σε μια γνωστή της γριά μάγισσα για να την συμβουλεψει τι να κάνει.

   - Δεν μπορώ να του κόψω το κεφάλι, είπε κλαίγοντας, γιατί θα πεθάνει κι ο Λάκης μου. Θα με κλείσουν και στη φυλακή! Τι θ' απογίνω; Δεν αντέχω άλλο!

   Η γριά μάγισσα χαμογέλασε.

   - Μη στεναχωριέσαι κόρη μου, όλα θα ταχτοποιηθούν, είπε. Μην ανησυχείς.

   Αμέσως πήγε στη γωνιά όπου είχε στημένο το καζάνι της, άναψε φωτιά και πήρε μια μεγάλη κουτάλα.

   - Περίμενε λίγο, κόρη μου. Να, κάτσε σ' εκείνο εκεί το σκαμνάκι, ώσπου να ετοιμάσω εγώ.

   Η Μπουμπού κάθησε και παρακολουθούσε με δέος την τελετουργία. Τοι υγρό μέσα στο καζάνι άρχισε να κοχλάζει, και μια απαίσια μυρωδιά ξεχύθηκε στην ατμόσφαιρα.

   - Ξέρεις, θα καλέσω για φαγητό τον ανιψιό μου τον Τάκη και του ετοιμάζω κοτόσουπα που τού αρέσει. Εξηγησε η μάγισσα. Είναι ένας εξαιρτικός νέος με πολύ καλή θέση, με ηθικές αρχές και εύπορος. Πρέπει να τον γνωρίσεις.

   - Να πεταχτώ τότε στο σπίτι να φορέσω τα καλά μου. Είπε η Μπουμπού αναψοκοκκινίζοντας.

   - Πήγαινε! Γέλασε καλόκαρδα η μάγισσα, αλλά στις 2 ακριβώς να είσαι εδώ.

   Στις 2 ακριβώς, η Μπουμπού ξέχασε τον Λάκη, γνώρισε τον Τάκη κι από εκείνη τη στιγμή γίναν αχώριστοι. Ήταν ένα πολύ ευτυχισμένο ζευγάρι, μόνο που η Μπουμπού παρουσίαζε συνήθως κάτι περίεργο στη συμπεριφορά της. Δηλαδή, πρώτα έβριζε τον Τάκη, κι αμέσως μετά του έλεγε γλυκόλογα!                                                                                                                                                                                                       

*Σημείωση: Το παραμύθι της Παυλίνας Παμπούδη το αντέγραψα από την β' (και πιο παλιά) έκδοση της συλλογής "Δεκαπεντέμιση κάπως περίεργα παραμύθια" των εκδόσεων "Κέδρος"