.........................................................
Ζαχαρίας Παπαντωνίου
(1887 - 1940)
Του Μπετόβεν η Ενάτη μάς πήρε και ταξιδέψαμε, αγαπημένη, θείο ταξίδι. Ατάραχη και βέβαιη για το δρόμο της, η Ενάτη μάς πήγαινε στο άστρο των Ιδεών.
Ω! μην το πεις ποτέ τι είδες. Να το θυμάσαι μόνον σαν είσαι ωραία, μόνο σαν είσαι πολύ δυστυχισμένη. Στο βαθύτερο φως των ματιών σου, που δεν το βλέπει κανείς, ούτε η αγάπη, κράτησε τις αθάνατες μορφές που καταδέχτηκαν να τις κοιτάξομε. Είδαμε τις γραμμές που ονειρεύονται τα μάρμαρα εδώ στη γη με το φεγγάρι. Είδαμε όσα συλλογίζονται τα βράδυ τα γερμένα δέντρα. Γνωρίσαμε τους λογισμούς των νερών στην ώρα της δύσης. Τις υπέρτατες μορφές, τους τύπους αντικρίσαμε. Στον κρουνό των στοχασμών το κουρασμένο μας πνεύμα ελούστηκε. Στην πηγή της καλοσύνης το περιστέρι της ψυχής μας ήπιε.
Λοιπόν δίκαια πονούσαμε! Λοιπόν όσα τολμήσαμε τόσον καιρό ήταν αλήθεια. Εκεί απάνω βρήκαμε το σκοπό του πόνου. Μη φοβηθείς ποτέ πια την ασκήμια των ανθρώπινων ψυχών - τη φρίκη της μοίρας.
Μη φοβηθείς τίποτα - παρά συλλογίσου, όταν υποφέρεις, το Ταξίδι! Το πλοίο της Ενάτης θυμήσου όταν άραξε στο άστρο των Ιδεών - τον Πλάτωνα θυμήσου, ορθό, σε λιβάδι άσπρο απ' ανθούς, καθώς κοίταξε μακριά τις Ιδέες να λούζονται στη θάλασσα του γαλάζιου!
Ευλογημένος αυτός που μας πήρε στο πλοίο των ήχων, αυτός που μας πήγε στην αιτία του κόσμου - ευλογημένο το θλιβερό του πνεύμα που μας ταξίδεψε. Βυθίσου για πολύν καιρό στον εαυτό σου. Σιωπή - σιωπή.
Ζαχαρίας Παπαντωνίου, "Κονσέρτο"
Πεζοί Ρυθμοί
Ι.Δ. Βιβλιοπωλείο της Εστίας, Χ.Χ. (α' δημοσ. 1923)*
*Σημείωση: Το κείμενο του Ζ.Παπαντωνίου το αντέγραψα από το βιβλίο των εκδόσεων Πατάκη "Διηγήματα και άλλα κείμενα Ελλήνων συγγραφέων με θέμα το ταξίδι" (Αθήνα, 1995) με ανθολόγους την Γαλάτεια Γρηγοριάδου-Σουρέλη, την Πόλυ Μηλιώρη και τον Μάνο Κοντολέοντα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου