"Ενήλικες χαρές" Της Αννας Δαμιανίδη ("Eφημερίδα των Συντακτών" 03/06/14)

......................................................
 

"Eφημερίδα των Συντακτών" 03/06/14

Ενήλικες χαρές

     

Της Αννας Δαμιανίδη

Είναι τώρα καιρό αυτή η πινακίδα στο γραφείο προσωπικού στο Πεδίον του Αρεως. Οι παιδικές χαρές δεν λειτουργούν. Στου Φινόπουλου, στο Αττικό Αλσος και στον Πεδίο του Αρεως. Δεν υπάρχει καμιά διευκρίνιση για το πότε θα ξαναλειτουργήσουν, αν θα ξαναλειτουργήσουν, γιατί δεν λειτουργούν κ.λπ. Αλλά έχει τηλέφωνο της Περιφέρειας Αττικής. Θεωρητικά, όποιος ενδιαφέρεται, μπορεί να πάρει να ρωτήσει.

Πρωτοείδα το χαρτί αυτό πριν από την προεκλογική περίοδο. Ωραία, σκέφτηκα, θα τις φτιάξουν φαίνεται προεκλογικά. Μπορεί να είναι κάπως ενοχλητικό να γίνονται προεκλογικά διάφορες αυτονόητες εργασίες, αλλά απ' το να μη γίνονται ποτέ είναι καλύτερα. Ή ίσως δεν είναι. Δεν ξέρω. Φιλοσοφικά με ξεπερνά το ερώτημα. Το να συνηθίζουμε σε πρακτικές εξαγοράς, κατά κάποιον τρόπο, στην πολιτική μας καθημερινότητα είναι κάπως υποτιμητικό. Αλλά πάλι να μη φτιάχνονται κάποια στιγμή και οι ρημάδες οι παιδικές χαρές; Ποιος θα ζυγίσει την ανάγκη των παιδιών να παίξουν με την αξιοπρέπεια των ψηφοφόρων και τις αποχρώσεις της, ποιος θα βρει το σωστό αποτέλεσμα;

Τελικά πάντως οι παιδικές χαρές δεν φτιάχτηκαν προεκλογικά.

Στην προεκλογική περίοδο έγινε πολύ μεγάλη συζήτηση για τη σημασία της κεντροαριστερής ψήφου. Τα διακυβεύματα ήταν σπουδαία, και φυσικά ουδείς ασχολήθηκε με τις παιδικές χαρές Φινοπούλου, Αττικού Αλσους και Πεδίου Αρεως που δεν λειτουργούν. Πολύ ταπεινό θέμα, θα έφερνε μειδιάματα συγκατάβασης. Κι εδώ που τα λέμε, από πού κι ώς πού πρέπει ο περιφερειάρχης να φτιάχνει παιδικές χαρές; Μας μπερδεύει αυτό το πράγμα. Δεν κάνει κάτι πιο συγκεντρωτικό, πιο διοικητικό, πιο κατευθυντικό; Μπορεί να τρέχει στα πάρκα για να βλέπει ποια τσουλήθρα θέλει φτιάξιμο;

Φταίει που το έχω στον δρόμο μου καθημερινά αυτό το πολύ ανθεκτικό χαρτάκι Α4, καθώς και τις παιδικές χαρές, ορισμένες απ' αυτές. Φταίει που συναντώ στη διαδρομή κάτι παππούδες στενοχωρημένους με τα πιτσιρίκια κρεμασμένα στο κάγκελο να κοιτάζουν τα παιχνίδια και να μην καταλαβαίνουν γιατί τα στερούνται. Με ρώτησαν μάλιστα μια-δυο φορές, τι να τους πω κι εγώ; Τηλεφωνήστε στα γραφεία της Περιφέρειας, είπα, και με κοίταξαν απογοητευμένοι.

Τέλος πάντων, πέρασαν οι εκλογές, καταλάγιασαν οι μεγάλες συζητήσεις κι άρχισαν οι μικρότερες. Η νέα περιφερειάρχης χόρεψε ζεϊμπέκικο όταν κέρδισε. Ταιριάζει το ζεϊμπέκικο στις γυναίκες; Μέγα θέμα φιλοσοφικό – αισθητικό. Μα, είχε βαρέσει παλαμάκια στον Τσοχατζόπουλο, τότε που χόρευε εκείνος. Οχι, δεν είναι εκείνη στη φωτογραφία. Τότε ποια είναι;

Ετσι θα τη βγάλουμε, φοβάμαι, τη θητεία. Ξανθιά, νέα, δυναμική, κι αν χορεύει, κι αν βάφει το μαλλί, κι αν μιλάει με τσαμπουκά αντρικό ή με γυναικεία χάρη, και πόση δόση απ' το καθένα. Οι χαρές των ενηλίκων υπερτερούν. Ας μάθουν και τα παιδιά να χαίρονται κουτσομπολεύοντας προβεβλημένα πρόσωπα, μην πάθουν σοκ με το πέρασμα από την αληθινή τσουλήθρα στον συμβολικό κατήφορο.

Εγώ πάντως θα συνεχίσω να περνάω από κει, αν μάθω κάτι για τις παιδικές χαρές θα σας ενημερώσω. Για το χατίρι των παππούδων δηλαδή.