"Κεντροαριστερές πομφόλυγες" του Απόστολου Διαμαντή (www.protagon.gr, 6/6/2014)

...........................................................

Κεντροαριστερές πομφόλυγες

 

του Απόστολου Διαμαντή

(www.protagon.gr, 6/6/2014) 

Ακούγοντας όλον αυτόν τον κεντροαριστερό θόρυβο απορείς: μα τι ακριβώς συζητάνε; Τι λένε; Και τι επιδιώκουν; Άλλος τονίζει την ανάγκη ενότητας της δημοκρατικής παράταξης, άλλος της δημοκρατικής αριστεράς, άλλος την αξία των μεταρρυθμίσεων με προοδευτικό πρόσημο και άλλος την υπεράσπιση του δημοκρατικού φιλελευθερισμού! Πρόκειται βεβαίως για απίστευτες πολιτικές πομφόλυγες, άνευ περιεχομένου. Διότι η πολιτική ζωή θέτει συνήθως ερωτήματα επί του πρακτέου. Η πολιτική είναι πρακτικός βίος δηλαδή, δεν είναι εκθέσεις ιδεών και μάλιστα σχολικού επιπέδου.

Οπότε, ας πάμε στον πρακτικό πολιτικό βίο. Έχουμε εν ζωή μια κυβέρνηση Σαμαρά, η οποία εφαρμόζει τα συμφωνηθέντα μνημόνια με την τρόικα και τους δανειστές. Το κρίσιμο ερώτημα για να σχηματιστεί οποιοσδήποτε πολιτικός λόγος είναι τι ακριβώς κάνουμε με αυτό το δεδομένο: στηρίζουμε την προσπάθεια της Ν.Δ. και του πρωθυπουργού; Εάν ναι, τότε πάμε στη Συγγρού και κλείνουμε ραντεβού με την κυρία Ασημακοπούλου, εφόσον είμαστε πολιτικώς κάπως συντηρητικοί. Εάν είμαστε κάπως ριζοσπαστικοί, τότε οδεύουμε προς τα γραφεία του ΠΑΣΟΚ και ευγενικά καταθέτουμε μια αίτηση εγγραφής στο κόμμα. Τρίτη λύση δεν έχουμε. Οι άλλες λύσεις που προτείνονται δεν είναι πολιτικές, είναι κοινωνικές. Ψάχνουμε για παρέα και καφεδάκι. Πάντως κόμμα δεν είμαστε σε θέση να κάνουμε, εφόσον υπάρχουν ήδη δύο κόμματα που εκπροσωπούν επαξίως την άποψή μας, για άνευ όρων εφαρμογή των μνημονιακών δεσμεύσεων.

Εάν πάλι δεν στηρίζουμε την κυβέρνηση Σαμαρά και απορρίπτουμε τη λογική των μνημονιακών μεταρρυθμίσεων, τότε πάμε ήσυχα-ήσυχα στην Κουμουνδούρου και ζητάμε ακρόαση από τον Σκουρλέτη ή ακόμα καλύτερα από τον Λαφαζάνη, που είναι και παλιότερος. Και εδώ δεν υπάρχει άλλη λύση.

Το να κάθεσαι και να ακούς τι ακριβώς λέει ο Λυκούδης για την δημοκρατία, είναι τόσο δήθεν, τόσο άνευ πολιτικής σημασίας, ώστε με βεβαιότητα χάνεις τον χρόνο σου. Η ΔΗΜΑΡ ας πούμε, δεν έχει τίποτε άλλο να πράξει, παρά μόνον να συνεδριάσει και να αποφασίσει με ποιο κόμμα θέλει να συνεργαστεί: με το ΠΑΣΟΚ ή με τον ΣΥΡΙΖΑ. Και συναφώς να μας εξηγήσει εάν θέλει τα μνημόνια ή εάν δεν τα θέλει και γιατί. Οι αερολογίες του Κουβέλη και των υπολοίπων είναι πλέον στα όρια του γραφικού. Διότι, εφόσον ισχυρίζονται ότι ανήκουν στη λεγόμενη κεντροαριστερά, τότε πρωτίστως θα πρέπει να τηλεφωνήσουν στον Τσίπρα και να του πούνε τη γνώμη τους για τα μελλούμενα, εφόσον αυτός είναι ο κεντροαριστερός της υποθέσεως. Μ’ αυτόν ήταν τόσα χρόνια στον ίδιο χώρο. Τι σόι κεντροαριστερά θα κάνουν, χωρίς αριστερούς; Εάν ντρέπονται για την αριστερά, τότε θα πρέπει να παραδεχθούν ότι δεν είναι κεντροαριστεροί αλλά κεντρώοι, δηλαδή κοντύτερα στον Βενιζέλο και στο σημιτικό ΠΑΣΟΚ. Και να πάνε κατά κει. Και όχι να γυρνάνε ασκόπως εδώ κι εκεί.

Τα ίδια βεβαίως ισχύουν και για το Ποτάμι, αν και εδώ υπάρχει μια άλλη παράμετρος, καθώς ο χώρος αυτός είναι περισσότερο μια ένωση κοινωνικώς ανησυχούντων, παρά ένα πολιτικό κόμμα. Υπό την έννοια αυτή, το Ποτάμι έχει τα χρονικά περιθώρια να συνεχίζει στο ίδιο χαλαρό μοτίβο των συγκεντρώσεων, χωρίς κανένας να απαιτεί άμεσο ξεκαθάρισμα θέσεων. Εάν με το καλό μπει στη Βουλή και εάν τότε κληθεί να απαντήσει σε κάποια διερευνητική εντολή, τότε θα πάρει θέση. Έχει τον χρόνο του.

Αλλά με τη ΔΗΜΑΡ δεν ισχύει αυτό. Τα στελέχη της προέρχονται από τον ΣΥΡΙΖΑ. Στήριξαν την κυβέρνηση Σαμαρά και τώρα οφείλουν άμεσα να ξεκαθαρίσουν εάν στηρίζουν τον Τσίπρα, ή επιστρέφουν στον Σαμαρά. Η απάντηση ότι δεν στηρίζω κανέναν είναι μεν δεκτή, αλλά δεν είναι πολιτική απάντηση. Είναι απάντηση πολιτιστικού συλλόγου, τα μέλη του οποίου βρίσκονται που και που και τα λένε γενικώς.

*Ο Απόστολος Διαμαντής είναι Πανεπιστημιακός και Συγγραφέας.