Παίχτηκε το 1979 - 1980. Μετά από 35 χρόνια κάθε ομοιότητα με την πραγματικότητα είναι εντελώς συμπτωματική : Από τις "Εσωτερικές Ειδήσεις", το θεατρικό έργο του Μάριου Ποντίκα / Επεισόδιο 20ο: "Ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο;"

........................................................

Μάριος Ποντίκας
   (γ. 1942)












Από τις "Εσωτερικές Ειδήσεις" (1979)

το θεατρικό έργο του Μάριου Ποντίκα 

                                    ...Επεισόδιο 20^ο:

              

         Ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο;

(Ένας άντρας καλοντυμένος κάθεται σε γραφείο. Μπροστά του πολλά τηλέφωνα και μιλάει πότε στο ένα και πότε στο άλλο. Άνεση που πηγάζει από συναίσθηση της δύναμής του και φτάνει στα όρια της πρόκλησης, της χυδαιότητας).
 
Παράγοντας (μιλάει στο τηλέφωνο):  Πανταζής; Ποιος Πανταζής; Δεν είμαι εδώ, πες του να φύγει. (Σηκώνει άλλο τηλέφωνο.) Έλα σ’ ακούω. Ποιος υπουργός ρε; Τον έχω χεσμένο τον υπουργό. Έτσι πες του. Εγώ τα οικόπεδα τα 'χω πληρώσει, στον κώλο μου θα τα βάλω; Βρε, ποιο δάσος και δέντρα και τρίχες; Τώρα το θυμηθήκανε; Μισό. (Σηκώνει άλλο τηλέφωνο.)  Θα το παραδώσω όποτε μου γουστάρει εμένα . Εργολάβος εγώ (!) είμαι, δεν είναι η αντιπολίτευση. Στ' αρχίδια μου. Ποια υπέρβαση, ρε μαλάκα; Ε; Ναι, έτσι θέλω, έτσι μου γουστάρει και το καθυστερώ. Να του πεις να με πάρει τηλέφωνο, εγώ απειλές δε σηκώνω, έτσι πες του. Κυβέρνηση εγώ, Κυβέρνηση εγώ (!) είμαι, δεν είναι αυτοί. Εμ, τους πλήρωσα, εμ και έλεγχο από πάνω; Να πάνε να γαμηθούνε… Μισό. (Μιλάει σε  άλλο τηλέφωνο.) Έλα. Μ’ ακούς; Τελεία και παύλα μ’ αυτό το θέμα. Εγώ αύριο στέλνω μπουλντόζες και τα ρίχνω. Ποιος; Να πάει να γαμηθεί ν' ασπρίσει πές του. Τα δέντρα είναι για ξυλεία, δεν είναι για πουλάκια. Ας κάνει ό,τι θέλει. Μια φορά εγώ πίσω δεν κάνω. Αυτό να του πεις. Μισό. (Σηκώνει άλλο τηλέφωνο) Ναι... Ποιος Πανταζής; Δε σου 'πα να φύγει; Ποιο, παιδί του; Και τι σχέση έχω εγώ με το παιδί του; Πατριωτάκια; Εγώ δεν τον θυμάμαι… Να φύγει, έχω δουλειά. (Σηκώνει άλλο τηλέφωνο) Έλα, μωρό μου. Και το ρωτάς; Πότε είπες ανεβαίνει; Ε, δεν προλαβαίνουμε; Ποιο γουεστ σάιντ στόρυ; Α, ναι με τον Τσακίρη. Να το ανεβάσεις, γιατί να  μην το ανεβάσεις; Μη σε νοιάζει τίποτα. Προχώρα εσύ κι εγώ εδώ είμαι. Όσους δημοσιογράφους θέλεις. Και ξένο σκηνοθέτη, εντάξει. Ποια τηλεόραση; Αυτό έλειπε να μην το διαφημίσουμε. Εντάξει! Έγινε. Κλείνω τώρα και θα τα πούμε το βράδυ. (Σηκώνει  άλλο τηλέφωνο) Έλα λοιπόν να τελειώνουμε: Το έργο θα το παραδώσω όποτε μού καυλώσει. Σύμβαση; Όσες θέλει. Ναι χέστηκα εγώ. Ποια επιτροπή; Ποιος ΄έλεγχος; (Γελάει) Εντάξει. Μάθε ονόματα και φερ’ τα το βράδυ σπίτι μου. Γεια. (Σηκώνει άλλο τηλέφωνο) Σ’ ακούω. Ποιος ειν’ αυτός, γαμώ το θεό του, ποιος είναι αυτός; Να του πεις να σφυρίξει πέναλτι γιατί, γιατί θα του κόψω τον κώλο, ακούς; Εγώ δεν έμαθα να χάνω, πες τους να το καταλάβουνε αυτό. Άμα λέω θα πάρουμε πρωτάθλημα, το εννοώ. Τελεία και παύλα. Και να μην με πιέζουνε πες τους, γιατί θα κλειδώσω τα κρέατα και θα κάνει αμάν ο κόσμος για μπριτζόλα. Ναι.  Να μη μου κολλάνε, αυτό θέλω εγώ. Τη δουλειά τους και τη δουλειά μου. Μισό. (Σηκώνει άλλο τηλέφωνο) Πάλι αυτός; Ποιο παιδί του; Ανωτάτη Εμπορική; Πες του να έρθει να βρει τον Προσωπάρχη, να τον τακτοποιήσει. Τελειώσαμε μ’ αυτόν. Πανταζής, τέρμα. (Σηκώνει άλλο τηλέφωνο) Έλα. Α, έτσι… Λοιπόν. Ή σφυρίζει πέναλτι ή τον αλλάζουνε. Όχι παζάρια. Εγώ παζάρια δεν κάνω! Και (!) το πρωτάθλημα και (!) τα οικόπεδα. Πάει τελέιωσε αυτό! Να το χωνέψουμε μια και καλή. Το πρωτάθλημα είναι φέτος δικό μας. (Σηκώνει άλλο τηλέφωνο.) Λοιπόν. Άκου εδώ. Θα πάρεις τις εφημερίδες και θα πεις ονόματα όχι. Ούτε ένα όνομα. Στα ψιλά, ναι. Αλλά και πάλι χωρίς όνομα. Απλώς και μόνο ότι τα γάλατα βρέθηκαν σκάρτα… Όχι σκάρτα. Ότι ο χημικός έλεγχος δεν βεβαιώθηκε απολύτως για την υγειονομική τους κατάσταση. Χεστήκαμε τι λένε αυτοί. Και εντέλει πες τους διαφήμιση από δω και πέρα γιοκ. Άμα γράψουνε ονόματα, τέρμα η διαφήμιση.  Τελειώσαμε.

(Βροντάει το ακουστικό, κλείνουν τα φώτα).