............................................................
Ναπολέων Λαπαθιώτης
(1888 - 1944)
Νυχτερινό
1
Μονάχη, η φλόγα του κεριού μου,
κι απέναντί μου, στο τραπέζι,
θαρρείς το τέλος της προσμένει:
λίγες στιγμές έχει να ζήση,
και μες στη νύχτα τρεμοπαίζει,
σα μια ψυχούλα φοβισμένη.
Απ' όξω, έν' άγρυπνο φεγγάρι,
με κόπο χάνεται στα χάη
μιας ατελεύτητης ερήμου.
Σα να μη θέλη να πεθάνη,
μ' αναλαμπές ψυχομαχάει
το ετοιμοθάνατο κερί μου...
Και το βαρύθυμο φεγγάρι,
που χρόνια τώρα, έχει σωπάσει,
και το κερί μου που πεθαίνει,
- και μέσα, η σκοτεινή ψυχή μου,
χωρίς αιτία, κ' οι τρεις, στην πλάση,
είμαστε τόσο λυπημένοι...
ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΛΑΠΑΘΙΩΤΗΣ
Τα Ποιήματα, 1964
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου