..........................................................
«Το κόμμα είμαι εγώ»
Του Παντελη Mπουκαλα
Από όργανα άλλο τίποτα το ΠΑΣΟΚ, όπως και τα υπόλοιπα κόμματα. Πολιτικά και Εθνικά Συμβούλια, Κεντρικές Επιτροπές, Πολιτικά Γραφεία, Κοινοβουλευτικές Ομάδες, όρεξη να ’χεις να μετράς κι άλλη τόση όρεξη για να ψάξεις να βρεις όχι ποιες ακριβώς είναι οι αρμοδιότητές τους, αλλά πότε στ’ αλήθεια τις άσκησαν. Πότε δηλαδή επέτρεψε στα ποικίλα όργανα να λειτουργήσουν η ενός ανδρός (ή και μίας γυναικός πλέον) αρχή, η μόνη ουσιαστικά ρυθμιστική μηχανή που δουλεύει στα κόμματα. Εχει γούστο μάλιστα ότι κάθε νέο κομματικό σκάφος που καθελκύεται στο πολιτικό μας έλος, κατασκευάζεται με τη στεντορείως διακηρυγμένη πρόθεση αποκοπής από το παλαιοκομματικό παρελθόν, από τον αρχηγισμό δηλαδή. Και κάθε φορά επιβεβαιώνεται ότι σημασία δεν έχει το πόσα είναι τα «θεσμικά όργανα», αλλά ποιος ο βασικός οργανοπαίκτης ή ο διευθυντής της ορχήστρας· ποιος ο κατεξοχήν Θεσμός.
Ποιοι ξαφνιάζονται άραγε τώρα στο ΠΑΣΟΚ με τη στάση του κ. Παπανδρέου, που αποδεικνύει ότι το «L’ etat c’ est moi» εφαρμόζεται απολύτως και στο κόμμα; Ή μάλλον, ποιοι δικαιούνται να δηλώνουν όχι μόνο ξαφνιασμένοι αλλά και ενοχλημένοι και εξεγερμένοι; Οι ανταγωνιζόμενοι κόλακές του μήπως; Οσοι έσκυψαν προθύμως την κεφαλή για να περάσει ο ηγέτης θριαμβευτικά, πάνω από ευτελισμένες «άμεσες δημοκρατίες»; Οσοι τον λάτρεψαν σαν μετενσάρκωση του Περικλή και σαν ευρωπαϊκό αντίστοιχο του Μπαράκ Ομπάμα; Οσοι σκηνοθετούσαν κοτζάμ προσκυνηματικό ταξίδι «Επιστροφής στις Ρίζες», στο Καλέντζι δηλαδή, όταν πρωτοβγήκε, με τις κάμερες να καταγράφουν ευλαβικά κάθε κίνηση του Ηγεμόνα, σαν να ’ταν ο νέος Μάο στη «Μεγάλη Πορεία» του; Οσοι περιέγραφαν τη διαστημική του στολή στον Γύρο της Αθήνας με το ίδιο δέος που θα περιέγραφαν τη φορεσιά του πρώτου εν Αθήναις Εξωγηίνου;
Βρήκε και τα ’κανε ο κ. Παπανδρέου. Βρήκε το έδαφος στρωμένο από τον πατέρα του. Βρήκε τις συνειδήσεις των στελεχών καλλιεργημένες σαν συνειδήσεις ευπειθών μαλιστανθρώπων, εξού και η ανελλήνιστη χαιρεκακία του κ. Ν. Παπανδρέου. Χωρίς αυλικούς, ουδείς γίνεται Λουδοβίκος. Το κόλπο είναι πάντα να τους πείθεις πως δεν είναι ταπεινοί θεράποντές του, αλλά ηγεμονίσκοι σχεδόν ισότιμοί σου και κληρονόμοι σου.
...........................................................
Οι άρχοντες της Πομπηίας
Τoυ Νικου Γ. Ξυδακη
Oι αποκαλύψεις του τέως πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου για παρασκηνιακές ενέργειες οικονομικών και μιντιακών κύκλων μεσούσης της κρίσεως, με στόχο να αποτραπούν εξελίξεις ή να διευκολυνθούν χρηματοδοτήσεις, αφορούν ευθέως τη λειτουργία της δημοκρατίας. Ενδεχομένως, ο αρχηγός του κυβερνητικού ΠΑΣΟΚ προβαίνει στις συγκεκριμένες αποκαλύψεις τώρα λόγω της απώλειας της πρωθυπουργίας και της πιθανότατης απώλειας της ηγεσίας του κόμματος υπό δυσμενέστατες συνθήκες, δηλαδή με το στίγμα του παταγωδώς αποτυχημένου. Η πτώση φέρνει πικρία· ο πεπτωκώς αναζητεί τα αίτια της συντριβής σε οποιονδήποτε άλλο εκτός από τον ίδιο.
Ωστόσο οι αποκαλύψεις και οι αιτιάσεις του τέως πρωθυπουργού, και οι ακολουθήσασες απαντήσεις, δεν στερούνται σημασίας· δείχνουν ότι το σύστημα εξουσίας που οδήγησε τη χώρα στην οδυνηρή χρεοκοπία εξακολουθεί να κινείται με την ίδια, απαράλλαχτη μέθοδο, τη μοναδική που γνωρίζει: τον παρασιτισμό, τη διαπλοκή και την κλεπτοκρατία. Η κρίση βεβαίως κλονίζει και αποσυναρμολογεί την κραταιά κλεπτοκρατία, εξ ου και οι συμβαίνουσες τώρα διαρροές μυστικών και οι αλληλοκατηγορίες· ωστόσο όλα αυτά συμβαίνουν σε φόντο καταρρέουσας Πομπηίας.
Δυστυχώς, Πομπηία είναι η χώρα. Διαπλεκόμενοι και συνένοχοι μάχονται λυσσωδώς για να κρατήσουν τις προνομιούχες θέσεις του Παλαιού Καθεστώτος. Αλλά οι μάχες τους λαμβάνουν χώρα πάνω στις στάχτες της χώρας, πάνω σε οικονομικά και κοινωνικά ερείπια, πάνω στην αγωνία ενός ολόκληρου λαού, ο οποίος τώρα πληρώνει τα επίχειρα της σιωπής του και της ανοχής που επέδειξε έναντι φανερών και αφανών δυναστών.
Δεν είναι θέμα ηθικολογίας. Οι πολιτικοί ηγέτες οφείλουν να συνομιλούν με τους ισχυρούς της οικονομίας και τις ομάδες επιρροής. Πάντα όμως προς όφελος του κυρίαρχου πολιτικού σώματος και του δημοκρατικού κράτους. Αυτό δεν συνέβαινε όλη την προηγούμενη καταστροφική περίοδο. Το παρόν ξεκαθάρισμα λογαριασμών γεννά εντούτοις και την προσδοκία για ένα πολύτιμο δευτερογενές όφελος: να επισπεύσει την κατάρρευση του Ancien Regime.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου