Κίμωνας Κουλούρης ή "Η κωμωδία ως εθνικό κεφάλαιο" Του Τάκη Θεοδωρόπουλου ("ΤΑ ΝΕΑ", Δευτέρα 09 Ιανουαρίου 2012) Ή γιατί να είμαστε ό λ ο ι μας με ό λ ο υ ς τους άλλους Έλληνες, συμπατριώτες;

........................................................

Η κωμωδία ως ΕΘΝΙΚΟ κεφάλαιο

Του Τάκη Θεοδωρόπουλου

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ στα "ΝΕΑ", Δευτέρα 09 Ιανουαρίου 2012

Παρακολουθώντας με κομμένη την ανάσα την αναμετάδοση του αγώνα που έδωσε προχθές τη νύχτα ο κ. Κουλούρης κατά των δυνάμεων της κρατικής καταστολής, σκεφτόμουν πως υπάρχει ακόμη ελπίδα να μετατρέψουμε την κρίση σε ευκαιρία ανάπτυξης. Αν βέβαια συνειδητοποιήσουμε πως πρόσωπα σαν τον κ. Κουλούρη ξεχωρίζουν γιατί έχουν το θάρρος και το ταλέντο να αναδείξουν τις κωμικές μας αρετές που συνήθως λογοκρίνονται απ' τις αναστολές των κοινωνικών συμβάσεων.

Η απελευθέρωση του κωμικού κεφαλαίου που διαθέτει ο δημόσιος βίος θα μπορούσε όχι μόνο να ελαφρύνει τη δυσοίωνη ατμόσφαιρα που καταπλακώνει τη διάθεσή μας, αλλά και να μας βοηθήσει να ανακτήσουμε λίγο από τον χαμένο σεβασμό των εταίρων μας. Υπενθυμίζοντάς τους πως σ' αυτόν τον ευλογημένο τόπο μαζί με τη δημοκρατία γεννήθηκε και η κωμωδία, είδος που διέπρεψε στην ιστορία του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Εξάλλου δεν πρέπει να ξεχνάμε πως τη δύσκολη δεκαετία του 1950, στην οποία μας απειλούν ότι θα επιστρέψουμε εντός τριμήνου, οι Λογοθετίδηδες και οι Αυλωνίτηδες την εξέφρασαν αποτελεσματικότερα από οποιαδήποτε σοβαροφανή κοινωνιολογική ανάλυση. Πρέπει βέβαια να ληφθεί υπόψη πως η κωμωδία ως είδος είναι στενά δεμένη με το περιβάλλον που την ανέδειξε. Δύσκολα εμφιαλώνεται και ακόμη δυσκολότερα ταξιδεύει. Χρειάζεται, ας πούμε, εξαιρετικό μεταφραστικό ταλέντο για να μπορέσει να αποδοθεί σε άλλη γλώσσα το ύφος της επιστολής που δημοσίευσε ο κ. Τρότσκι για να υπερασπιστεί τον αδελφό του κ. Νίκου Παπανδρέου, κυρίως δε η σχέση του ύφους αυτού με τη γλώσσα στην οποία υποτίθεται ότι είναι γραμμένη. Αν όμως μεταφρασθεί μαζί με τα συμφραζόμενά της, μαζί με τον τιτάνιο αγώνα που δίνει ο αδελφός του κ. Νίκου Παπανδρέου για να μας εξηγήσει τι ακριβώς θέλει να κάνει με το πολιτικό του μέλλον, τότε νομίζω πως μπορεί να επιτευχθεί αξιοπρεπέστατο αποτέλεσμα.

Αλλοι σχολιαστές, πιο βαθυστόχαστοι από εμένα, θεωρούν πως η κρίση μπορεί να μας δώσει την ευκαιρία να αλλάξουμε τον τρόπο της ζωής μας. Η Νέα Δημοκρατία, πιο ρεαλιστική, θεωρεί ότι η κρίση μάς δίνει πρώτης τάξεως ευκαιρία για να κάνουμε εθνικές εκλογές. Το ΚΚΕ, που βλέπει μακριά, αντιμετωπίζει την κρίση ως ευκαιρία για να γλιτώσουμε από τη «λυκοσυμμαχία» της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όπου εμείς θα αναλάβουμε τον ρόλο του προβάτου που σώθηκε. Ο κ. Τσίπρας γενικά βλέπει παντού ευκαιρίες. Ο κ. Καρατζαφέρης κάτι θα βλέπει κι αυτός.Ομως κανείς δεν βλέπει το προφανές, ίσως επειδή είμαστε πια τόσο ταυτισμένοι με τον μέσα Αυλωνίτη μας, που δεν μπορούμε να τον δούμε. Γι' αυτό και έχει σημασία το τυχαίο γεγονός που συνέβη προχθές σε έναν δρόμο της πρωτεύουσας. Ο οδηγός που μισάνοιξε το παράθυρο στους αστυνομικούς, το «έσφαλα» και η «συγγνώμη» του, ο αξιωματικός που μπήκε στο αυτοκίνητο για να συζητήσουν σαν άνθρωποι πολιτισμένοι, τα χαρτιά που έλειπαν, η προσπάθεια αλληλοκατανόησης, ο τραυματισμένος αστυνομικός, ελάτε τώρα! Η Ευρώπη έχασε τον Μπερλουσκόνι της. Ας αφήσουμε τις κλάψες κι ας τους δείξουμε τη γνήσια ελληνική κωμωδία. Κι αν δεν γελάσουν, ε, τότε πια σηκώνεις τα χέρια σου ψηλά.