.....................................................
ΒΟΥΛΑ ΣΑΒΒΙΔΗ
(Σέρρες 1954). Σύγχρονη λαϊκή τραγουδίστρια, με «θαμπή και ζεστή φωνή» (Κ. Μυλωνάς) ή με «άδολη, λαϊκώς αμιγή φωνή» (Γ. Μονεμβασίτης). Μπήκε στο επάγγελμα 17ετής. Κατόπιν τραγούδησε στον ονομαστό δίσκο του Μ. Χατζιδάκι «Τα πέριξ» (1974) που ήταν αφιερωμένος στη μνήμη της Μ. Νίνου. Ακολούθησαν οι ατομικοί δίσκοι: «Το φίλημα του χρόνου» (1992, με τραγούδια διαφόρων), «Καινούργια ρούχα» (1994, του Τάσου Γκρους), «Αλκυονίδα μέρα» (1996, διαφόρων νέων δημιουργών), κ.λπ. Μετέχει επίσης στους δίσκους: «12 παρά 5» (1971, του Χρ. Λεοντή), «Τα χαμένια χρόνια» (1977, του Μ. Πλέσσα), «Θα τραγουδήσω απόψε για μένα» (1990, του Η. Λιούγκου), «Μαθήματα πατριδογνωσίας» (1991, διπλός δίσκος «live» σε παραγωγή του «902 Αριστερά στα FM») καθώς και στον δίσκο του Θ. Κοροβίνη «Τακίμια» (1998). (musipedia.gr)
Πρόσθετο σχόλιο: Πρέπει να παραδεχτώ ότι στο πρώτο άκουσμα της φωνής της Σαββίδη στα "Πέριξ", το δίσκο με τα ρεμπέτικα ενορχηστρωμένα από τον Μ. Χατζιδάκι, δίσκο του 1974 (18/4/1974 είναι η ημερομηνία του σημειώματός του) εγώ (και όχι μόνο εγώ) παραξενεύτηκα. Εντάξει, αγαπούσαμε τον Χατζιδάκι, αλλά ρεμπέτικα χωρίς μπουζούκι και μπαγλαμα δεν μπορούσαμε ν' αποδεχτούμε. Τον δίσκο τον είχα όμως αγοράσει - κασέτα για την ακρίβεια. Και τον άκουγα. Όσο όμως τον άκουγα, τόσο ανακάλυπτα ότι τον ήχο των έγχορδων του ρεμπέτικου τον αναπλήρωνε θαυμάσια η φωνή της Σαββίδη. Έτσι απέριττη, λιτή και ολοκληρωτική, χωρίς τους ακκισμούς και τις επιδεικτικές "ακροβασίες" των φωνών των μαγαζιών της παραλίας που έμπαιναν στα σπίτια μας με τα ραδιόφωνα και την νεογέννητη τηλεόραση. Και αυτά τα συγκεκριμένα τραγούδια που είπε στα "Πέριξ", παρότι κυκλοφόρησαν και κυκλοφορούν στις αυθεντικές εκτελέσεις, μ' άρεσε και ακόμα μ' αρέσει να τ' ακούω με τη φωνή της. Και χάρηκα ακόμα περισσότερο γιατί και στους δίσκους της δεκαετίας του '90, με νέους πια τραγουδοποιούς. "υπηρέτησε" με αυτήν την αίσθηση της ταπεινότητας την τέχνη της.
Πρόσθετο σχόλιο: Πρέπει να παραδεχτώ ότι στο πρώτο άκουσμα της φωνής της Σαββίδη στα "Πέριξ", το δίσκο με τα ρεμπέτικα ενορχηστρωμένα από τον Μ. Χατζιδάκι, δίσκο του 1974 (18/4/1974 είναι η ημερομηνία του σημειώματός του) εγώ (και όχι μόνο εγώ) παραξενεύτηκα. Εντάξει, αγαπούσαμε τον Χατζιδάκι, αλλά ρεμπέτικα χωρίς μπουζούκι και μπαγλαμα δεν μπορούσαμε ν' αποδεχτούμε. Τον δίσκο τον είχα όμως αγοράσει - κασέτα για την ακρίβεια. Και τον άκουγα. Όσο όμως τον άκουγα, τόσο ανακάλυπτα ότι τον ήχο των έγχορδων του ρεμπέτικου τον αναπλήρωνε θαυμάσια η φωνή της Σαββίδη. Έτσι απέριττη, λιτή και ολοκληρωτική, χωρίς τους ακκισμούς και τις επιδεικτικές "ακροβασίες" των φωνών των μαγαζιών της παραλίας που έμπαιναν στα σπίτια μας με τα ραδιόφωνα και την νεογέννητη τηλεόραση. Και αυτά τα συγκεκριμένα τραγούδια που είπε στα "Πέριξ", παρότι κυκλοφόρησαν και κυκλοφορούν στις αυθεντικές εκτελέσεις, μ' άρεσε και ακόμα μ' αρέσει να τ' ακούω με τη φωνή της. Και χάρηκα ακόμα περισσότερο γιατί και στους δίσκους της δεκαετίας του '90, με νέους πια τραγουδοποιούς. "υπηρέτησε" με αυτήν την αίσθηση της ταπεινότητας την τέχνη της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου