"Εδώ είμαι με τον αδελφό μου το Μιχάλη στο πανηγύρι τ' "Αγιαννιού τση Πούλενας" τότε που έχασα τα κερασάκια από το καπέλο. Κείνο το βράδυ έβρεχε πολύ και τραγούδαγα : "Βρέξε βρέξε παππού, στάχυα στάχυα παντού, να βραχούν τ' αμπέλια μας και τα χωραφέλια μας". Όταν όμως μ' άκουσε η μάνα μου έβαλε τις φωνές γιατίδεν είχαμε αμπέλια ούτε χωραφέλια αλλά μονάχα ελιές κι η βροχή θα μας έσπαγε τα κλαδέλια. Από κει κι ύστερα τραγούδαγα: "Βρέξε βρέξε παππού, στάχυα στάχυα παντού, να βραχούν τ' αμπέλια μας και τα χωραφέλια μας και να μην σπάσουν τα κλαδέλια μας''".
ΠΕΤΡΟΣ:
"Μια φορά είχαμε πάει με κάτι φίλους σ' ένα χωριό κάπου έξω από τη Λιβαδειά που 'χε πανηγύρι. Πρέπει να 'ταν τ' Άι-Γιαννιού που πηδάνε τις φωτιές. Πήγαμε λοιπόν στο πανηγύρι, φάγαμε, χορέψαμε, ε... και μετά λέμε ας φύγουμε. Καθώς περνάγαμε συνειδητοποιώ πως στο σπίτι που μας φιλοξενούσαν υπήρχαν μόνο τρία κρεβάτια και 'μεις ήμαστε τέσσερις, οπότε όπως καταλαβαίνεις με τα κιλά που κουβάλαγα μου 'ταν αδύνατο να κοιμηθώ χάμω. Επειδή λοιπόν έπρεπε πάση θυσία να ξεφορτωθώ τον έναν, λέω στον Βαγγέλη: "Ρε συ άκαρδε, η κοπέλα σε κοίταγε κι έλιωνε και συ πέρα βρέχει;" Τον δούλευα, υπήρχε δηλαδή μια κοπέλα πολύ όμορφη στο πανηγύρι αλλά ούτε που μας έριξε ματιά. "Ποια κοπέλα;" λέει ο Βαγγέλης. "Εκείνη με τα ωραία μάτια, που έτσι κι αλλιώς..." μη σ' τα πολυλογώ τον πείθω και γυρνά στο πανηγύρι. Οι υπόλοιποι πήγαμε στο σπίτι πήραμε τα ωραία κρεβατάκια μας κι αράξαμε. Άκου τώρα το ωραίο... Ο Βαγγέλης κι η κοπελιά που τον δούλευα παντρεύτηκαν! Μάλιστα φίλε μου, παντρεύτηκαν. Μετά τι να κάνω; Τους πάντρεψα εγώ".
* από το βιβλιαράκι του Δημήτρη Χαντζόπουλου "Αχ, και να 'ξερες τι μου θύμισες" (εκδόσεις Άγρα, 1991)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου