"...Ποια θα είναι τα χαρακτηριστικά της αυριανής κοινωνίας όταν όλο και μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού ζουν με διαρκείς ματαιώσεις; Όταν έννοιες όπως "ποιότητα της καθημερινότητας" απεμπολούνται για να πάρει τη θέση τους η στοιχειώδης επιβίωση; Όταν ο φόβος κλέβει από τη χαρά και τη δημιουργική ονειροπόληση; Όταν η αγωνία επιταχύνει τους σφυγμούς και κόβει τις ανάσες; Όταν η κατήφεια κερδίζει έδαφος, περιορίζοντας τις πηγές ανανέωσης και ψυχικής τροφοδοσίας;
Η ανθρώπινη συνθήκη δεν εξαντλείται στην ανάλωση και την ανακύκλωση του υπάρχοντος. Βασίζεται σε απόθεμα αξιών, αναγκαίο για τη σκυταλοδρομία των γενεών. Παιδιά που βλέπουν τον άνεργο γονιό να καταρρέει και την οικία να κλονίζεται, που ακούν μόνο ψυχρούς υπολογισμούς, διηγήσεις για "εφιαλτικά σενάρια", που δυσκολεύονται να παρασύρουν τη μητέρα ή τον πατέρα στο παιχνίδι, "γιατί κανείς δεν έχει τη διάθεση".
Η μοναξιά και το περιθώριο δεν υπόσχονται ευημερία και παραγωγικότητα. Ούτε η δαμόκλειος σπάθη της ανεργίας μπορεί να εγγυηθεί διεξόδους και προοπτικές. Μόνο ανακουφιστικό συναίσθημα, η εδραίωση ενός πλαισίου νομιμότητας. Οι μικρές μετατοπίσεις που αφήνουν χαραμάδες αισιοδοξίας ότι το δίκαιο που κυριαρχεί δεν είναι μόνον του, πολιτικά και οικονομικά ισχυρότερου. Γιατί αν η αποτυχία είναι συνολική, η απορρύθμιση και η διάλυση δεν θα έχουν τέλος".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου