Ένας ηθικολόγος στην Παράγκα
Ο... τελετουργικά σοβαρός απόμαχος της πολιτικής στον «μαγικό κόσμο» του ελληνικού ποδοσφαίρου
Του ΗΛΙΑ ΚΑΝΕΛΛΗ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Σάββατο 17 Ιουλίου 2010
Μπορεί ο ελληνισμός να έχασε την πατρότητα της παράγκας του Καραγκιόζη αλλά, σε αντιστάθμισμα, το μέγαρο της μπάλας κέρδισε έναν καινούργιο παράγοντα. Από πού έρχεται και πού πηγαίνει ο παλαιός ηγέτης του Συνασπισμού;
«Πρόεδρος νά ΄ναι κι ό,τι νά ΄ναι». Το καυστικό αυτό σχόλιο δημοσιεύθηκε στο facebook δυο τρία λεπτά μετά τη δημοσιοποίηση του νέου ρόλου που του προσφέρθηκε από τον Γιάννη Βαρδινογιάννη, εκείνον του προέδρου στον Παναθηναϊκό.
Ο Νίκος Κωνσταντόπουλος είχε, μερικά χρόνια πριν, χάσει την Προεδρία της Δημοκρατίας από τον Κάρολο Παπούλια, αφού ωστόσο πίστεψε ότι είχε θέσει σοβαρή υποψηφιότητα γι΄ αυτήν, προφανώς επειδή ο Κώστας Καραμανλής δεν έκρυβε τον θαυμασμό του ούτε προς τις πομπώδεις ρητορείες ούτε προς τους πομπώδεις ρήτορες.
Μετά την αναγγελία της προεδρίας του στον Παναθηναϊκό, πάντως, τα αστεία στο facebook πολλαπλασιάστηκαν. Σε λίγο, με διάφορες παραλλαγές, είχαν γραφτεί όλα:«Παναθηναϊκός της Αριστεράς και της Προόδου; Οχι, Παναθηναϊκός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, ΠΑ. ΡΙΖ.Α.», έγραψε μία. «Τώρα δηλαδή θα τάζει πριμ, θα σηκώνει κούπες, θα απολύει γυμναστές,θα υποδέχεται σέντερμπακ και θα πλακώνεται με τον Μπέο (σ.σ. γνωστός παράγων πρώην του Πανιωνίου και τώρα του Ολυμπιακού Βόλου, με έφεση στους καβγάδες και την αμετροέπεια)», ονειρεύτηκε ένας τρίτος. Κι υπήρξε και μια σειρά σχολίων που άρχισαν τους διορισμούς παλαιών παραγόντων της πολιτικής στο ποδόσφαιρο: «Ρελάνς Μαρινάκη (σ.σ. το αφεντικό του Ολυμπιακού) με Σημίτη», «Ο Σαρτζετάκης στον Εργοτέλη» κ.ο.κ.
Το ποδόσφαιρο, και μάλιστα το ελληνικό (η «Παράγκα», σύμφωνα με τον απαξιωτικό ορισμό που επικράτησε και καθρεφτίζει τις παθογένειές του) έχει πολλή και χοντρή πλάκα, κι ίσως αυτό είναι το πρώτο πράγμα που ανακαλύπτει ο Νίκος Κωνσταντόπουλος, ανέκαθεν τελετουργικά σοβαρός στον κάθε φορά δημόσιο ρόλο του. Το δεύτερο που θα ανακαλύψει πολύ γρήγορα, αν δεν το ξέρει ήδη, είναι ότι στην μπάλα σημασία έχει η επικράτηση. Οχι «να νικήσει η άμιλλα», «να επικρατήσει ο καλύτερος» και τέτοια. Επικράτηση πάση θυσία. Επενδύονται πολλά από πολλούς για να δίνεται χώρος στο ευ αγωνίζεσθαι. Λεφτά, φήμη, συμβολισμούς δύναμης, κοινωνικό, επιχειρηματικό, ακόμα και πολιτικό κύρος διεκδικούν κατά καιρούς οι παράγοντες, αλλά και το lifestyle των οπαδών την κυριαρχία ενσωματώνει- γι΄ αυτό άλλωστε πλαισιώνεται συνήθως από φρασεολογία επιβολής, από σεξισμό κι από πολλή βία.Δραστηριότητα. Ο Νίκος Κωνσταντόπουλος έχει περάσει από την πολιτική και την κοινωνική ζωή ως ηθικολόγος. Πολιτικώς δραστήριος από παιδί, ο γεννημένος στα Κρέστενα της Ηλείας νομικός μοιάζει να επιλέγει στρατόπεδο με ηθικό κίνητρο, που στη συνέχεια το ταυτίζει με το κίνητρο του εκάστοτε οράματός του. Κεντρώος ως νέος, το 1967 οργανώθηκε στη Δημοκρατική Αμυνα και συγκαταλέγεται στους πραγματικούς αγωνιστές εναντίον της χούντας- το 1969 συνελήφθη, δικάστηκε και φυλακίστηκε. Το 1974 βρέθηκε στο ΠΑΣΟΚ, διετέλεσε μέλος της πρώτης Κεντρικής Επιτροπής του, ήταν όμως κι από τους πρώτους που αποχώρησαν- μαζί με τον Σάκη Καράγιωργα, το 1975, υπέγραψε την ιδρυτική διακήρυξη της Σοσιαλιστικής Πορείας. Με την Αριστερά ήρθε σε στενότερη επαφή το 1979, όταν συμμετείχε στο αποτυχημένο εγχείρημα της Συμμαχίας. Το 1989 συνέβαλε στη συγκρότηση του Συνασπισμού, στον οποίο εξελέγη πρόεδρος το 1993, θέση που διατήρησε μέχρι τον Δεκέμβριο του 2004, οπότε και ο υπό τον Αλέκο Αλαβάνο Συνασπισμός τον έκανε πέρα, περίπου ως ρεφορμιστή. Είχε προλάβει, πάντως, στη συγκυβέρνηση του 1989, να διατελέσει για ένα τρίμηνο (εξωκοινοβουλευτικός) υπουργός Εσωτερικών. Το 1991, πάντως, εκπροσωπώντας τον Συνασπισμό, ήταν εκ των δημοσίων κατηγόρων στη δίκη του σκανδάλου Κοσκωτά, στην οποία είχε ζητήσει την ενοχή και του Ανδρέα Παπανδρέου.
Αρχές. Η μακροσκελής αγόρευσή του σε εκείνη τη δίκη έδινε έμφαση στη σημασία της ηθικής στον δημόσιο βίο. «Εχει διαμορφωθεί μια αρνητική κατάσταση στον τόπο όπου το να μιλάμε για την ηθική, το να μιλάμε για τις αρχές της πολιτικής ηθικής ή για την ουσία της κοινωνικής ευθύνης μπορεί να θεωρείται περίπου ως αφέλεια ή ιδιορρυθμία», σημείωνε τότε.
Στην επικράτεια της μπάλας, όμως, οι αρχές υπάρχουν μόνο για να τις επικαλείται κανείς. Οταν ασχολήθηκε με τον Κοσκωτά, ήξερε ότι ένα από τα βασικά συστατικά της δύναμής του ως επιχειρηματία ήταν ο ολυμπιακός στρατός, που λειτουργούσε ως τεράστια ομάδα πίεσης.
Ποίηση. Οι κακεντρεχείς, και όχι μόνο στον Συνασπισμό, κατά καιρούς παρατηρούσαν ότι, ως νομικός, ο Νίκος Κωνσταντόπουλος έχει προσφέρει συστηματικά υπηρεσίες σε εκπροσώπους του κεφαλαίου. Σύμφωνα με τους κανόνες της διαλεκτικής, όμως, απέναντι στην κακεντρέχεια ορθώνεται πάντοτε η καλοπιστία. Οι καλόπιστοι, λοιπόν, παρατηρούσαν με τη σειρά τους ότι ένας νομικός δεν κάνει τίποτα άλλο από το να παρέχει υπηρεσίες- κι αν μη τι άλλο, οι νομικές υπηρεσίες του γραφείου Νίκου Κωνσταντόπουλου υπήρξαν για μεγάλο διάστημα περιζήτητες. Αυτήν την επαγγελματική επιτυχία δεν την υπονόμευσαν οι πολιτικές του επιλογές. Ακόμα και οι πολιτικοί του αντίπαλοι έβλεπαν απέναντί τους έναν αριστερό ηθικολόγο, όχι έναν αριστερό ανατροπέα. Στο κάτω κάτω, η πολιτική του ταυτότητα δεν αντιτάχθηκε σε πολλές από τις γενικεύσεις που θεωρήθηκαν «εθνική γραμμή». Το έθνος και η κάπως πριμιτίφ αντίσταση στην παγκοσμιοποίηση, ο ανακλαστικός αντιαμερικανισμός ή η άνευ (ηθικών ή πολιτικών) όρων «ανάδελφη» στήριξη της Σερβίας στο δράμα της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας ήταν συστατικά της ρητορικής του. Είχαν λοιπόν τους λόγους τους οι σατιρικοί των εφημερίδων που τον αποκαλούσαν «κυρ Νίκο».
Τα τελευταία χρόνια της θητείας του στην ηγεσία του Συνασπισμού, ο Νίκος Κωνσταντόπουλος συνήθιζε να απαγγέλλει δημοσίως έναν στίχο του Ελύτη, πάντα τον ίδιο, όταν ήθελε να καταγγείλει τον ιμπεριαλισμό, τους Αμερικανούς, τον «κακό άλλο»:«Σελτζούκοι, ροπαλοφόροι καραδοκούν/ χαγάνοι, ορνεοκέφαλοι βυσσοδομούν/ σκυλοκοίτες και νεκρόσιτοι κι ερεβομανείς/ κοπροκρατούν το μέλλον». Αναρωτιέμαι πώς θα του φανεί η αναγκαστική ενασχόλησή του, στο εξής, με πιο ταπεινές ποιητικές απόπειρες, του «παναθηναϊκού λαού». Οπως αυτή: «Είναι χόρτο μαγικό, / φέρτε μου λίγο για να πιώ, / τον ΠΑΟ μου να ονειρευτώ/ και να φωνάξω στον Θεό/ «Πανάθα μου σε αγαπώ / σαν ηρωίνη, σαν σκληρό ναρκωτικό/ σαν το χασίς, το LSD Πανάθα μου/ μαζί σου μαστουρώνει όλη η Γη». Ή όπως ετούτη: «Είσαστε κότες και κάτι ακόμη, /είσαστε φλώροι κι αυτό το ξέρουν όλοι. / Τι να μας πείτε για το λαό σας/ και για τον π...η τον Ολυμπιακό σας». Ή όπως εκείνη που ακολουθεί, εμπνευσμένη από ένα βίαιο επεισόδιο στρατιάς χουλιγκάνων με τραυματίες: «Τι θέλατε στην Υμηττού; / Είχε κυνήγι του λαγού. / Σας κυνηγούσαμε παντού. / Στα πόδια βγάλατε φτερά/ και τρέχατε μες στα στενά. / Κωλόγαυροι είστε λαγοί/ θα σας γ...ε μια ζωή»
ΕΙΠΕ
Θέλω να πω στους φιλάθλους του Συνασπισμού...
Στην πρώτη ομιλία του, ως προέδρου του ΠΑΟ
ΕΙΠΑΝ ΓΙ΄ ΑΥΤΟΝ
Με ξάφνιασε, γιατί δεν το περίμενα. Του εύχομαι καλή επιτυχία στα νέα του καθήκοντα. Σ΄ αυτά δεν μπορώ να τον βοηθήσω, είμαιΟλυμπιακός.
Δημήτρης Παπαδημούλης, βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου