Τετάρτη 14 Ιουλίου 2010

Από "Το τέλος των υποσχέσεων" άρθρο της Μαρίας Κατσουνάκη ("Καθημερινή", 11/7/2010)




"...Αντιφατική εποχή, αντιφατικά συναισθήματα. Μες στην ανατροπή των δεδομένων κυοφορούνται ριζικές αλλαγές. Οι καιροί μας καλούν να σκεφτούμε, να επανατοποθετήσουμε επιθυμίες, να ανατρέψουμε τα στερεότυπα, τις ομογενοποιήσεις. Καμιά κατηγορία επαγγελματική ή κοινωνική, δεν αποτελείται από ρεπλίκες. Από ομοίους, ίδιους κι απαράλλαχτους. Οι γενικεύσεις καλύπτουν αμηχανίες, μας προστατεύουν από το απροσδιόριστο, βάζουν μια επισφαλή τάξη - στις σκέψεις κυρίως. Και απαγορεύουν ένα ψευδεπίγραφο αίσθημα του ανήκειν. Σε μια ομάδα, σε μια παράταξη, σε μια τάση.
    Και στο κάτω-κάτω, όσο βαριά και δυσοίωνη είναι αυτή η εποχή, άλλο τόσο προσφέρεται για νέες βάσεις. Υγιέστερες, σαφέστερες, χωρίς ψευδοσυνενοχές και εξωραϊσμούς. Και χωρίς ενοχές και παλιά χρέη. Όπως έγραψε ο Ράινερ Μαρία Ρίλκε: "Ας μη βγάζουμε οριστικά συμπεράσματα, ας αφήσουμε στον καθένα τη δυνατότητα να πέφτει, να σηκώνεται, να χάνει το δρόμο του δίχως να εγκλωβίζεται σε μια κρίση. Υπάρχει κάποια αλήθεια στη θεωρία της μετενσάρκωσης: εδώ σε αυτή τη γη, μπορούμε να ζήσουμε πολλές ζωές, μπορούμε να ξαναγεννιόμαστε, να ξαναρχίζουμε, να αλλάζουμε πορείες (...) Δεν είμαστε μήτε σωσμένοι, μήτε καταδικασμένοι και πεθαίνουμε όλοι μας "κάπου στο ημιτελές"".

Δεν υπάρχουν σχόλια: