Παλιές οφειλές: Από τα "Φαινόμενα" της Πόπης Διαμαντάκου ("ΤΑ ΝΕΑ", 22-23/5/2010)

"Ιαματικά" λασπόλουτρα


Έχει στηθεί γλέντι
στις τηλεοράσεις.
Με μουσική
υπόκρουση τα
σουξέ των λαϊκών
βάρδων και λοιπών
της μπουζουκο-
διασκέδασης, οι
οποίοι «πιάστηκαν»
να έχουν «χαλαρή
σχέση με την
Εφορία»



Καλύτερη τηλεόραση δεν θα
μπορούσε να προσφέρει η
επικαιρότητα. Εχουμε, άλ-
λωστε, εθιστεί στη σκανδαλολογία.
Βουτάμε στον βάλτο ενός διαλυμέ-
νου συστήματος, λες και πρόκειται
για ιαματικά λασπόλουτρα.
Οχι ότι δεν υπάρχουν σκάνδαλα.
Μπροστά στα μάτια όλων μας δια-
μορφώθηκε η σύγχρονη κουλτούρα
και οι «υψηλές αξίες» της. Παρακο-
λουθήσαμε συνεπαρμένοι αλλεπάλ-
ληλα τηλεοπτικά επεισόδια εθνικού
σκανδαλισμού που αποτελούσαν,
αν μη τι άλλο, ένδειξη ότι το κράτος
μπορεί να μη λειτουργεί, αλλά του-
λάχιστον κάνει τηλεόραση.
Και προφανώς υπάρχουν οι εμπλε-
κόμενοι σε σκάνδαλα. Μόνο που
το όνομα του καθενός και η επαγ-
γελματική του ιδιότητα δεν αντανα-
κλούν παρά μια σημαντική πτυχή
της κρατικής δυσπραγίας, δυσλει-
τουργίας ή και απραξίας που ανα-
πτύχθηκε στη σκιά της μη εφαρμο-
γής των νόμων.
Εξ ου και το «πολιτικό σκέλος» όλων
αυτών των περιπτώσεων είναι πολύ
σημαντικότερο της ψυχαγωγικής
επιφάνειας, την οποία διαχειρίζο-
νται παντός είδους τηλεοπτικές εκ-
πομπές. Το πολιτικό σκέλος, για πα-
ράδειγμα, της φαντασμαγορικής
«υπόθεσης Βοσκόπουλου» δεν εξα-
ντλείται στον γάμο του με υπουργό
της κυβέρνησης, η οποία μοιάζει
να πλήρωσε βιαστικά το ένα σκέ-
λος του λογαριασμού.
Το πολιτικό βάρος της υπόθεσης βρί-
σκεται στην ανάδειξη λαϊκών βάρ-
δων σε πανίσχυρες αξίες ενός πο-
λιτικού συστήματος, που πίσω από
την μπουζουκολάμψη και το χρή-
μα _ το οποίο έρεε στις πίστες για
χάρη τους _ έκρυψε την αδυναμία
για ουσιαστική ανάπτυξη του τόπου,
την ανυπαρξία αναπτυξιακών δομών
και οράματος.
Ο Τόλης Βοσκόπουλος, ανεξαρτή-
τως του πόσο συμπαθής είναι ως
άνθρωπος _ στοιχείο που αξιοποι-
είται στο έπακρο στα τηλεθεάματα
της κανιβαλικής ψευδοσυγκίνησης
για την «περιπέτειά» του _ ήταν και
παραμένει το σύμβολο της εποχής
που το νυχτοκάματο εκτινάχθηκε στα
ύψη, που στις πίστες συναντιόταν ο
παραδοσιακός πλούτος με τον νεο-
πλουτισμό και που τα αστέρια της βι-
ομηχανίας της διασκέδασης εμπλέ-
κονταν παρεϊκώς με πολιτικούς και
επιχειρηματίες, αποτελώντας όλοι
μαζί τον θίασο που υπηρετούσε το
υποτιθέμενο εθνικό σουξέ. Ο ίδιος
αποτέλεσε και έναν από τους πρω-
ταγωνιστές της τηλεόρασης του κα-
νιβαλικού ριάλιτι, λόγω του φωτο-
γενούς διαζυγίου του και κατόπιν
εξ αιτίας της εκτυφλωτικής ιστορί-
ας αγάπης με την Αντζελα Γκερέ-
κου. Οι δυο τους θεώρησαν απο-
λύτως φυσικό για την ατμόσφαιρα
της εποχής, που απολάμβανε σαν
κορυφαία ψυχαγωγία τις προσω-
πικές ιστορίες, να πρωταγωνιστή-
σουν σε μιούζικαλ με θέμα τον ίδιο
τον έρωτά τους.
Η προσφορά «διάσημης σάρκας»
προς κατανάλωση αποτέλεσε τις τε-
λευταίες δεκαετίες την ιδανικότερη
«κουρτίνα» για να κρυφτούν από τη
θέα τού φιλοθεάμονος παντός εί-
δους διαπλοκές και σκανδαλώδεις
συμπεριφορές. Και ήταν επόμενο
να θεωρηθεί απολύτως φυσιολογι-
κό σε μια δημοκρατία του θεάματος
το πέρασμα από τη μια όχθη στην
άλλη, από την καλλιτεχνική δημο-
σιότητα στην πολιτική. Και μάλιστα,
χωρίς καμιά συνέπεια από τις «γκρί-
ζες περιοχές» που άφησε η νοοτρο-
πία ότι τη δημοκρατία δεν τη στηρί-
ζει η ισονομία και η εφαρμογή των
θεσμών της, αλλά οι κατασκευα-
σμένοι «θεσμοί» του θεάματός της.
Ανεξαρτήτως από το ταλέντο και την
προσφορά στη διασκέδαση κάθε
βάρδου, περισσότερο από το πόσο
συνεπής στάθηκε στην επιλογή της
να περάσει στην πολιτική και να την
υπηρετήσει η Αντζελα Γκερέκου,
αυτό που έχει σημασία μέσα στο πα-
νηγύρι του ξεκατινιάσματος προσώ-
πων είναι ότι όλοι παραμένουν πα-
ραδείγματα της νοοτροπίας που δί-
νει «άφεση αμαρτιών» σε εκείνους
που διασκεδάζουν και συγκινούν
τα πλήθη.
Νοοτροπία την οποία ουδόλως αγ-
γίζει η επιχείρηση «αιμοσταγής αρέ-
να» η οποία έχει ξεσπάσει, καθώς
συσκοτίζει τις αιτίες του κακού, με-
τατοπίζει και συνοψίζει την ενοχή
σε πρόσωπα και συντηρεί τις συν-
θήκες για να αναδειχθούν απλώς
οι νέοι κυρίαρχοι ψυχοεκτονωτικών
θεαμάτων.
.................................................................................................

«Πολύ χαίρομαι, κ. Πετσάλνικε, που επί των
ημερών μου δεσμευθήκατε…» έλεγε ο Γιώρ-
γος Αυτιάς (φωτογραφία) απευθυνόμενος
στον πρόεδρο της Βουλής, το πρωί της πε-
ρασμένης Πέμπτης. Οχι ότι είχαμε καμιά αμ-
φιβολία ποιοι έχουν την ακλόνητη πεποίθηση
ότι βάζουν τη δική τους σφραγίδα στους και-
ρούς μας. Ετσι ακριβώς θα ιεραρχήσει στο
μέλλον και η Ιστορία τις προσωπικότητες και
το έργο τους, αναφέροντας: «Επί των ημε-
ρών του Γιώργου Αυτιά…».