..............................................................
από τον ποιητή, συγγραφέα και φίλο στο fb Πάνο Σταθόγιαννη (facebook, 1.3.2021)
Θα ’ρθει χαράματα και θ’ αρχίσει να βροντάει την πόρτα. Μέχρι να σηκωθείς να δεις ποιος είναι, ίσα που θα προλάβεις ένα κυμάτισμα του φουστανιού της στη γωνία. Μα έχει μείνει πίσω κάτι αιχμηρό. Σου τριβελίζει τα ρουθούνια μια γύρη υγρή, ένα θειάφι. Παντρεύεσαι το πρώτο κορίτσι που θα φανεί στην αλέα.
Όμως εκείνη γι’ άλλο σε γύρευε. “Αν δεν μπορείς να διακονήσεις ένα Μεσολόγγι, βγες έστω στο βουνό. Με φυσεκλίκια στο στήθος να τέμνονται. Και τα γένια πολλά, να δαγκώνω στο ρέμα ανάσκελα”.
Γι’ αυτό και θα φύγει πάλι χαράματα. Θα σταθεί στη γωνία. Θα μιλήσει θυμωμένα, σαν να ’γινε έξαφνα άντρας. “Αφού είσαι τέτοιος”, θα πει, “τότε πάρε τ’ αρχίδια μου, βλάκα”. Και θα στα δείξει.
Εσένα θα σε αφήσει πίσω, να μετράς εσαεί ένσημα.
Πιο επικίνδυνη θα γίνεται σε χαλαρές συγκεντρώσεις και συμπόσια φίλων. Θα σε ζυγώσει εκεί κάποιος από το σόι της. Ένας γέρος ξινός, ένας διάολος σκέτος. Επί τούτου.
Φρύδια πυκνά θα στρέψει προς το μέρος σου. με βλέμμα σκοτεινό και άσπρο (όπως στα αγάλματα) θα σε κοιτάξει. “Εδιζησάμην εμαωυτόν”*, θα σου πει και θα φέρει καρέκλα να κάτσεις απέναντι. Κι όπως εσύ θα ψάχνεσαι τι εννοεί και αν σε αφορά, εκείνος θα ρίχνει διαρκώς με φτιαγμένα ζάρια, θα σου πάρει ακόμα και τη γαμπριάτικη βέρα.
Άντε μετά να δούμε πώς θα πας, πετσί και κόκαλο, στα Ελαφηβόλια**. Άντε μετά να κάνεις προκοπή, να δεις ποτέ χαΐρι.
Όμως αυτό που θα ’ναι κάταγμα στα προσχηματικά τετράγωνά σου, είναι που κάποτε θα ανακαλύψεις ότι υπάρχουν κήποι γύρω σου. Ακόμα και στα άστεα. Ακόμα κι αν τους κλείνουνε ταβάνια.
Κι έχουνε όλοι τους έναν θεό πεθαμένο στα χώματα τους.
Αλλά εσύ, τόσο αναλφάβητος, με κάθε μνήμη από παράδεισο σβησμένη – “Μα, πεθαίνει ο θεός;” θα δυσπιστήσεις.
“Πεθαίνει κι ανασταίνεται, ρε”, θα λυγίσει ένα κλαρί πασχαλιάς εκείνη. Θα το αφήσει απότομα. Ένα μωβ ανεμόπτερο θα σε ραπίσει καταπρόσωπο. Θα σου συντρίψει το σαγόνι.
*
Και όλα αυτά, αν είσαι τυχερός και απλώς την απογοητεύσεις. Διότι αν της εναντιωθείς (επίτηδες ή από ανεμυαλιά – αδιάφορον), τότε θ’ αρχίσουνε να πέφτουνε κεφάλια. Αδιακρίτως.
----------
*Εδιζησάμην εμαωυτόν: (ανα)ζήτησα (να μάθω) τον εαυτό μου. Ρήση του Ηράκλειτου.
**Ελαφηβόλια: ανοιξιάτικη γιορτή προς τιμή της Αρτέμιδας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου