..............................................................
Ζακ Πρεβέρ (1900-1977)
ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΥΛΙ ΣΤΗΝ ΞΟΒΕΡΓΑ
Το πουλί που πετά τόσο απαλά
Το πουλί το κόκκινο και ζεστό σαν το αίμα
Το πουλί το τόσο τρυφερό το πουλί το πεινασμένο
Το πουλί που ξαφνικά το πιάνει φόβος
Το πουλί που ξαφνικά χτυπάει και πέφτει
Το πουλί που θα ’θελε να ξεφύγει
Το πουλί το μοναχό και τρομαγμένο
Το πουλί που θα ’θελε να ζήσει
Το πουλί που θα ’θελε να κελαηδήσει
Το πουλί που θα ’θελε να φωνάξει
Το πουλί το κόκκινο και ζεστό σαν το αίμα
Το πουλί που πετά τόσο απαλά
Είναι η καρδιά σου καλόβολο παιδί
Η καρδιά σου που χτυπά τα φτερά της τόσο θλιμμένα
Πάνω στο στήθος σου το τόσο λευκό το τόσο ανθεκτικό.
[Αυτή τη φορά, το πουλί χρησιμοποιείται μεταφορικά. Η πρωτοτυπία του ποιήματος έγκειται στην παρομοίωση της καρδιάς ενός παιδιού μ’ ένα πουλί. Μας το φανερώνει η φράση-κλειδί "είναι η καρδιά σου καλόβολο παιδί". Ένα πουλί, προφανώς παγιδευμένο σε μια ξόβεργα, που υποδηλώνει ένα τραυματισμένο, ένα δυστυχισμένο παιδί. Από τους δεκαπέντε στίχους, οκτώ αρχίζουν με τις λέξεις "Το πουλί που" και άλλοι τέσσερεις αρχίζουν με "Το πουλί". Η επανάληψη του οριστικού άρθρου, που ακολουθείται συχνά από αναφορική πρόταση, υπονοεί μια συγκεκριμένη ιδιαιτερότητα, ενισχύει την ιδέα ότι ο ποιητής μιλά για ένα συγκεκριμένο πουλί. Στο τέλος του ποιήματος, διαπιστώνουμε ότι στην ξόβεργα δεν υπάρχει κανένα πιασμένο πουλί. Πραγματικός τεχνίτης του λόγου, ο Πρεβέρ αφήνει τον αναγνώστη να απολαύσει ανύποπτος, με ευχαρίστηση, το ποίημα και μόλις στον 3ο στίχο από το τέλος φανερώνει τη δραματικότητα της κατάστασης που θέλει από την αρχή του ποιήματος να εκφράσει …]
ΒΡΗΚΑ ΠΟΥΛΙ ΠΛΗΓΩΜΕΝΟ
Στίχοι-Μουσική Άκης Πάνου
Τραγούδι Γρηγόρης Μπιθικώτσης-Βούλα Γκίκα
Δίχως θάρρος κι ελπίδα,
Με σπασμένα φτερά μες την καταιγίδα.
Ήταν πεταμένο και το μάζεψα,
Ήταν φοβισμένο και το χάιδεψα,
Περιφρονημένο και του μίλησα,
Ήταν λερωμένο μα το φίλησα.
Βρήκα πουλί πληγωμένο βαριά
Δίχως θάρρος κι ελπίδα,
Με σπασμένα φτερά μες στην καταιγίδα.
Ήταν πεινασμένο και το τάισα,
Ήταν διψασμένο και το δρόσισα,
Ήταν πληγωμένο και το γιάτρεψα,
Ήταν πεθαμένο και τ'ανάστησα.
Βρήκα πουλί πληγωμένο βαριά
Δίχως θάρρος κι ελπίδα
Με σπασμένα φτερά μες στην καταιγίδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου