"Η "έξοδος" από τα μνημόνια και η πραγματικότητα" γράφει η ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ (www.lifo.gr 21.8.2018)

...............................................................

 

Η "έξοδος" από τα μνημόνια και η πραγματικότητα

Ο Αλέξης Τσίπρας ολοκλήρωσε τη δουλειά που δεν μπορούσαν οι προηγούμενοι, φορτώνοντας στη χώρα και τους πολίτες της άλλο ένα μνημόνιο με επιπλέον μέτρα. Αυτή είναι η πραγματικότητα. 

Γράφει η ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ (www.lifo.gr 21.8.2018)

Ο Αλέξης Τσίπρας και το κόμμα του ολοκλήρωσαν -με μία αμήχανη φιέστα στην Ιθάκη- την πορεία της συνθηκολόγησης, όπως την ξεκίνησαν την επομένη του δημοψηφίσματος: οργουελικά, δίνοντας τη δική τους ερμηνεία στα γεγονότα, με την οποία επιθυμούν να αντικαταστήσουν την πραγματικότητα.

Έτσι μιλούν για “έξοδο από τα μνημόνια”, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για την ολοκλήρωσή τους. Αν είχαν στα αλήθεια τελειώσει τα μνημόνια, θα έπρεπε να είχαν καταργήσει τα εκατοντάδες μέτρα των μνημονίων με τους νόμους που τα συνοδεύουν, αλλά δεν κατάργησαν (και δεν σκοπεύουν) ούτε ένα.

Ο Αλέξης Τσίπρας ολοκλήρωσε τη δουλειά που δεν μπορούσαν οι προηγούμενοι, φορτώνοντας στη χώρα και τους πολίτες της άλλο ένα μνημόνιο με επιπλέον μέτρα. Αυτή είναι η πραγματικότητα.

[Ο Αλέξης Τσίπρας ωστόσο, παρά την κατάσταση της χώρας, αισθάνεται δικαιωμένος, καθώς διέψευσε τη βασική προσδοκία της αντιπολίτευσης: να αποτελέσει μία σύντομη παρένθεση στην εξουσία. Η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου αποδείχθηκε η πιο μακρόχρονη μνημονιακή κυβέρνηση. Και κυρίως αποδείχθηκε ότι δεν ήταν ούτε παρένθεση, αλλά ούτε αριστερή.]

Όλα αυτά τα χρόνια είναι γεγονός ότι η οικονομία σταθεροποιήθηκε, αλλά αυτό συνέβη μαζί με την πρωτοφανή για συνθήκες ειρήνης φτωχοποίηση της χώρας, με την επιβολή εργασιακής ζούγκλας, με δραματικές περικοπές στην υγεία και την παιδεία, υποθηκεύοντας τη δημόσια περιουσία, καθώς και με την αβάσταχτη για τα μεσαία και χαμηλά κοινωνικά στρώματα φορολογία.

Για ποιον λόγο πανηγυρίζει λοιπόν η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου; Το δημόσιο χρέος αυξήθηκε. Ο ήδη προβληματικός παραγωγικός ιστός της χώρας καταστράφηκε περαιτέρω χωρίς να βάλουν καμία βάση για την περίφημη “παραγωγική ανασυγκρότηση” και την “ανάπτυξη” της οικονομίας, που χρησιμοποιούνται μόνο για να γεμίζουν τις ομιλίες των πολιτικών, χωρίς να έχουν κανένα περιεχόμενο. Η ανεργία παραμένει τεράστια και εκατοντάδες χιλιάδες εκπαιδευμένοι Έλληνες σε παραγωγική ηλικία έχουν μεταναστεύσει (με τη μετανάστευση του πιο παραγωγικού πληθυσμού της χώρας να συνεχίζεται). Οι μισθοί πλέον -ειδικά για τους νέους- δεν αρκούν για μία αξιοπρεπή επιβίωση. Η γεμάτη προβλήματα δομή της ελληνικής οικονομίας δεν άλλαξε. Το δημόσιο δεν μεταρρυθμίστηκε. Η παραγωγικότητα μειώθηκε, η ανταγωνιστικότητα σταμάτησε να βελτιώνεται και οι τράπεζες παραμένουν ζόμπι.

Ο Αλέξης Τσίπρας ωστόσο, παρά την κατάσταση της χώρας, αισθάνεται δικαιωμένος, καθώς διέψευσε τη βασική προσδοκία της αντιπολίτευσης: να αποτελέσει μία σύντομη παρένθεση στην εξουσία. Η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου αποδείχθηκε η πιο μακρόχρονη μνημονιακή κυβέρνηση. Και κυρίως αποδείχθηκε ότι δεν ήταν ούτε παρένθεση, αλλά ούτε αριστερή.

Ο Αλέξης Τσίπρας, αφού ξεπέρασε γρήγορα τους φόβους του για τις συνέπειες που μπορεί να είχε στην πολιτική του καριέρα η αντιστροφή του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος, πείστηκε ότι ο μόνος τρόπος πολιτικής επιβίωσης ήταν να συνταχθεί με τους δανειστές, ώστε να τον στηρίξουν. Από το 2016, στην πληροφόρηση που έδιναν σε επενδυτές, έλεγαν ότι θα έκαναν ό,τι τους ζητούσαν οι δανειστές και στο εσωτερικό -εξπερτ στην επικοινωνία όπως θεωρούσαν και θεωρούν ότι είναι - θα παρουσίαζαν την κατάσταση, όπως την ήθελε ο ελληνικός λαός να είναι. Αυτές είναι και οι διαβεβαιώσεις που έδιναν στο Βερολίνο.

Η Ν.Δ, που αδυνατούσε πάντα να διαβάσει σωστά τον ΣΥΡΙΖΑ, ήταν βέβαιη ότι θα τα σπάσει με τους δανειστές και απλώς περίμενε να συμβεί αυτό που τελικά ποτέ δεν συνέβη. Αντιθέτως, η Ανγκελα Μέρκελ ήταν πολύ πιο ικανοποιημένη από τον Αλέξη Τσίπρα από ότι με τους προηγούμενους πρωθυπουργούς, κάτι για το οποίο και ο ίδιος επαίρονταν. Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε πάλι, μπορεί να μην τους συμπάθησε ποτέ, αλλά καθώς πρόκειται για έναν κυνικό (ή ρεαλιστή) πολιτικό που τον ενδιαφέρει το αποτέλεσμα, ήταν κι αυτός εξίσου ικανοποιημένος γιατί “έκαναν τη δουλειά”. Απόδειξη, το πόσο γρήγορα έκλειναν από ένα σημείο και μετά οι αξιολογήσεις, χωρίς οι υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ να πτοούνται ακόμα και στα πιο δύσκολα (π.χ το υπερταμείο-που δεν πέρασε ούτε ο Σαμαράς).

Η κυβέρνηση Τσίπρα δεν παρήγαγε πολιτική σε κανένα κεντρικό θέμα. Ακολουθούσε τις οδηγίες των δανειστών και ασχολούνταν μόνο με την επικοινωνία στο εσωτερικό. Η επικοινωνιακή πολιτική ήταν και είναι το καθημερινό αντικείμενο απασχόλησης στο Μέγαρο Μαξίμου. Ο στρατηγικός τους στόχος εδώ και τρία χρόνια ήταν η ολοκλήρωση του μνημονίου, για να σπινάρουν το :”Αυτοί σας έβαλαν στα μνημόνια, εμείς σας βγάλαμε”.

Η πρόσφατη καταστροφική φωτιά και η αντιμετώπιση της από τον κρατικό μηχανισμό χάλασε τα σχέδια για τους κυβερνητικούς πανηγυρισμούς και αποκάλυψε την ανεπάρκεια της κυβέρνησης (και) στη διαχείριση του κρατικού μηχανισμού.

Τελικά ο Αλέξης Τσίπρας περιορίστηκε να αντιγράψει την επικοινωνιακή συνταγή του Γιώργου Παπανδρέου, που πριν από δέκα χρόνια επέλεξε ένα νησί με συμβολισμό, το ακριτικό Καστελόριζο, για να κάνει το διάγγελμα που μας έβαζε στα μνημόνια- πάλι σε πανηγυρικούς τόνους, αφού ήταν υποτίθεται πρόγραμμα διάσωσης.

Το διάγγελμα ήταν μαγνητοσκοπημένο. Ο έλεγχος των ανδρών της πρωθυπουργικής ασφάλειας, παραπάνω από αυστηρός για όσους ήθελαν να πλησιάσουν κοντά στο σημείο που ήταν ο πρωθυπουργός. Μερικές δεκάδες να τον επευφημούν και μερικές δεκάδες (που δεν τους άφησαν να προσεγγίσουν) να τον γιουχάρουν.

Αυτή ήταν τελικά η γιορτή της “εξόδου”. Ενα μαγνητοσκοπημένο διάγγελμα από τον πρωθυπουργό -φρουρούμενο σαν αστακό - το οποίο θα ξεχαστεί σαν να μην συνέβη ποτέ, αφού δεν είχε κανένα πολιτικό περιεχόμενο.

Πηγή: www.lifo.gr