Τρίτη 21 Αυγούστου 2018

"Ένα μύθο θα σας πω" γράφει η Άννα Δαμιανίδη ("Εφημερίδα των Συντακτών", 21.08.2018)

..............................................................
 

Ένα μύθο θα σας πω


Κορίτσι περπατάει σε ράγες τρένου
Πριν από αρκετά χρόνια σ’ ένα παραθαλάσσιο χωριό είχα γνωρίσει ένα όμορφο κορίτσι με εντυπωσιακή ευγένεια στους τρόπους και στην ομιλία, παιδί σκληρών κτηνοτρόφων που έστελναν τ’ αγόρια τους να δουλέψουν από τα δώδεκα και πάντρευαν τα κορίτσια τους από τα δεκατέσσερα.
Κυκλοφορούσε ώρες στα δρομάκια του χωριού, συνήθως με σημάδια από την αγκράφα του λουριού στα μπράτσα της, ή με μαυρισμένα μάτια από το ξύλο που έτρωγε καθημερινά στο σπίτι της, αλλά πάντα με καλή διάθεση και χαμογελώντας πλησίαζε τους τουρίστες κι έπιανε κουβέντα. Τα ξένα παιδιά ήταν πιο εύκολα να τα κάνει παρέα, από τα ντόπια που την πείραζαν διαρκώς στο σχολείο.
Ηταν τόσο συμπαθητικό που μερικές οικογένειες από την πόλη ενδιαφέρθηκαν για το μέλλον του: μία πρόσφερε εργασία στο σπίτι της και να πληρώνονται οι γονείς, μια άλλη πρόσφερε φιλοξενία με δυνατότητα παρακολούθησης του Γυμνασίου και του Λυκείου.
Οι γονείς επέλεξαν την πρώτη και, επειδή η μικρή είχε δείξει κάποια προτίμηση για τη δεύτερη, φρόντισαν να την κατηγορήσουν με τέτοιο τρόπο που να την κάνουν να την αποστραφεί.
Οι άνθρωποι αυτοί, είπαν στην κόρη τους, ήθελαν να την κρατήσουν δούλα, να την κηδεμονεύσουν, να αποφασίζουν για λογαριασμό της.
Κινδύνευε να χάσει την ψυχή της αν τέλειωνε το σχολείο. Αυτά τα κάνουν διεφθαρμένοι άνθρωποι των πόλεων, ποιος ξέρει τι άθλια σχέδια είχαν για λογαριασμό της.
Θα έπρεπε μάλιστα να μελετά μέρα-νύχτα, πράγμα δύσκολο ούτως ή άλλως, για να καταλήξει πιθανότατα να μην τη θέλει κανένας άντρας, να μείνει στο ράφι. Επρεπε όχι μόνο να αρνηθεί την πρότασή τους, αλλά να σταματήσει να τους κάνει παρέα εντελώς.
Οι άλλοι δεν ήταν ακριβώς οι γονείς της, που την αγαπούσαν όσο κανένας, αλλά θα στέκονταν στον τόπο τους, και δεν θα είχε παρά να κάνει τις ίδιες δουλειές που έκανε ήδη στο σπίτι. Πανεύκολο, και οι γονείς θα πληρώνονταν, θα μάζευαν και την προίκα της, θα γινόταν περιζήτητη.
Η μικρή, πράγματι, σταμάτησε να κάνει παρέα με τους διαφθορείς που υπόσχονταν σχολείο και χειραφέτηση και πήγε να δουλέψει στους άλλους.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη εξουσία από των γονιών στα παιδιά τους. Ακόμα και των πολιτικών σε μια χώρα είναι μικρότερη.

Δεν υπάρχουν σχόλια: