Από τη συλλογή του Νικηφόρου Βρεττάκου (1 Ιανουαρίου 1912 - 4 Αυγούστου 1991) «Συνάντηση με τη θάλασσα» (εκδ. ΠΟΤΑΜΟΣ 2012)

..............................................................

Από τη συλλογή του Νικηφόρου Βρεττάκου (1 Ιανουαρίου 1912 - 4 Αυγούστου 1991)

      «Συνάντηση με τη θάλασσα»

Όταν με είδε...


Όταν άξαφνα με είδε να στέκομαι 
αντίκρυ της, μόνος, αμήχανος με
σταυρωμένα τα χέρια, με γνώρισε
η θάλασσα. Εγώ είμαι, της είπα,
εγώ, δεν κάνεις λάθος. Μη βλέπεις
το φαγωμένο μου πρόσωπο, έχει 
κ' η ζωή την αρμύρα της. Μια
βλέπεις τα βράχια, μια βλέπεις εμένα.
Δεν κάνεις λάθος! Φωλιάζουν
πουλιά και μες στις ρυτίδες μου.

Αποθερίζοντας…

Αποθερίζοντας τον αγρό

της ψυχής μου σταμάτησα

μια στιγμή να σκεφτώ

πού χρωστώ και δεν έδωσα.

Καθώς των χαμένων

ναυτικών οι μανάδες

που όρθιες πάνω απ’ τους βράχους

σού πετάνε λουλούδια –

λάβε λοιπόν: Ένα στίχο,

δυο στίχους, τρεις στίχους.

Ανεβαίνοντας στις κορφές

να πλησιάσω τον ουρανό

και μιλώντας διαρκώς

για τα βουνά σε αδίκησα.

Κοιτώντας…

Κοιτώντας το σκούρο κυανό σου

ανατρίχιασμα προσπαθώ

να το ακούσω. Τι θέλεις να ειπείς;

Αν ρωτάς για τον πόνο

δεν θα σου ειπώ.

Δεν τον λένε οι λέξεις.

(Πρέπει κι ο ίδιος ο Θεός

ν’ απορεί πώς της γης η τροχιά

Δεν ξεστράτισε από το βάρος του).

Αυτός ο ορίζοντας ήταν

μεγάλος για όλα τα πράγματα.

Χωρούσε ανέμους, χωρούσε νεφέλες,

χωρούσε μετέωρα. Μοναχά

για τον πόνο ήταν μικρός.

ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ