..............................................................
·
ΒΡΩΜΙΚΟ «MINI MARKET Η ΖΩΗ / Η ΖΩΗ ΜΙΝΙ MARKET» Η ΑΘΗΝΑ
Περπάτησα χτες, πρωί και βράδυ, στους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας. Βρώμικα
σπίτια, βρώμικοι δρόμοι, βρώμικα πεζοδρόμια. Σπίτια αρχοντικά εγκαταλελειμμένα
και καταρρέοντα, με πατζούρια ξηλωμένα, πόρτες και παράθυρα χάσκοντα, βρώμικα
από τα γκράφιτι και τα συνθήματα. Λασπουριά στους δρόμους και στα πεζοδρόμια – όχι από χώμα, πού να βρεθεί χώμα στην
άσφαλτο και στο τσιμέντο – από σαπισμένα σκουπίδια (ρούχα, πλαστικά και χαρτιά ανακατεμένα
με τα πεσμένα φύλλα των λίγων δέντρων) και ξέχειλοι κάδοι βρεγμένων σκουπιδιών.
Και στολισμός χριστουγεννιάτικος. Στους δρόμους και στις πλατείες. Στολισμένα
και τα γυμνά κλαδιά των δέντρων τους, πέρα δώθε τα πάει ο αέρας τα φωτάκια
τους. Στολισμένα τα μεγάλα μαγαζιά (όσα παραμένουν ανοιχτά) και τα μικρομάγαζα
των μεταναστών. Τέτοιο και το MINI MARKET Η ΖΩΗ, που καθότι
γωνιακό με δύο φωτεινές επιγραφές MINI MARKET Η ΖΩΗ / Η ΖΩΗ MINI MARKET να
καλύπτουν και τις δύο πλευρές της γωνίας, σαν σε καρκινική γραφή. Ένα καχεκτικό
χριστουγεννιάτικο δέντρο στολίζει τη βιτρίνα του με τα λιγοστά και αραιά
φωτάκια του. Το ίδιο και σ’ άλλα μαγαζάκια. Κατ’ ευφημισμόν σούπερ μάρκετ -
μόνο μπακάλικα είναι, κρεοπωλεία και προποτζίδικα, μανάβικα και καφενεία, φούρνοι
και φαστφουντάδικα, σουβλατζίδικα, κινέζικα και πακιστανικά ρουχάδικα,
μεταχειρισμένων και λαθραίων κινητών πωλητήρια, ψιλικατζίδικα και περίπτερα, όλα
φτωχοστολισμένα.
Τη νύχτα οι δρόμοι μισοφωτισμένοι και μισοσκότεινοι σαν σκηνικό
φιλμ-νουάρ ταινίας. Σηκώνω το βλέμμα στα σκοτεινά μπαλκόνια των πολυκατοικιών.
Σε λίγα ρετιρέ οι ιδιοκτήτες έχουν τα μπαλκόνια τους στολισμένα, φωτάκια στις
γλάστρες τους, φωτεινές γιρλάντες και φωτεινοί πλαστικοί Αγιο-Βασίληδες απ’ τα
σκουριασμένα τους κάγκελα κρέμονται στο κενό. Ειρωνεύονται την αθλιότητα ή οι
άνθρωποι που τα κρέμασαν κάνουν ασκήσεις θάρρους και αυτοπεποίθησης; Σαρκάζουν
τη γενική μιζέρια ή τολμούν να ονειρεύονται για πάρτη τους; Ξεγελάνε τον εαυτό τους, σκέφτομαι. Πώς μπορεί
να ονειρεύεται και να χαίρεται ο καθένας χωριστά μέσα σ’ αυτό το γενικό χάλι;
Δεν τα χρειάζεται τα στολίδια η πόλη. Ούτε κι ο καθένας μόνος του τα
χρειάζεται. Μια σκούπα, ένα φαράσι κι ένα λάστιχο να καθαρίσει με νερό το πεζοδρόμιο
και το δρόμο μπροστά στην πόρτα του χρειάζεται. Κι εκεί έξω ίσως συναντηθούμε
με τον γείτονα που θα κάνει κι αυτός το ίδιο έξω από τη δική του πόρτα, ν’
ανταλλάξουμε βλέμματα και κουβέντες αγάπης και αλληλεγγύης, σε μια γλυκιά συνωμοσία, συστήνοντας μια
πραγματικά επαναστατική οργάνωση, τη «συνωμοσία των πυρήνων του καθαρού νερού»,
να ξεπλυθούμε επιτέλους, και καθαροί πια να κάνουμε μαζί το πρώτο βήμα ξανά…
Μεθόδιος Αργουμέντης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου