..............................................................
Παγωμένα νερά
EUROKINISSI/RODOSPRESS.GR/ΑΡΓΥΡΗΣ ΜΑΝΤΙΚΟΣ
Κάτι άκουσα στο πρωινό
ραδιόφωνο για Τούρκους αιτούντες άσυλο στις Οινούσσες. Τι άχαρη λέξη
αυτή, «αιτούντες». Δεν κάνει να πούμε ικέτες, φαντάζομαι, γιατί είναι
συναισθηματικά φορτισμένο, θυμίζει και αρχαία τραγωδία και χρησιμοποιεί
υπέρ των αιτούντων αθέμιτα μέσα, έτσι δεν είναι;
Σαν τα τραγούδια του Θεοδωράκη επί χούντας, ας πούμε, που βάρυναν
πολύ στην απόφαση τότε των Γάλλων πολιτικών να τον ελευθερώσουν από την
ελληνική χούντα με ελικόπτερο. Ενώ οι άλλοι δεν είχαν ελικόπτερο. Επρεπε
να πάνε με δικά τους μέσα στη Γαλλία ή την Ιταλία ή τη Γερμανία ή όπου
αλλού μπορούσαν. Τους έδιναν άσυλο όμως, έστω κι αν δεν είχαν γράψει
τραγούδια, ούτε ταξιδέψει με ελικόπτερο.
Εμείς είναι που έχουμε εύθραυστες διπλωματικές σχέσεις με την
Τουρκία, γι' αυτό δεν τους πολυθέλουμε τους αιτούντες. Δηλαδή θέλουμε
μόνο την κούρσα εξοπλισμών, τις αναφορές παραβιάσεων του φιρ και του
κεφίρ (όπου κεφίρ κάθε παράλειψη αναφοράς σε ελληνικό παρελθόν των
μικρασιατικών ερειπίων, πρόκειται για βαλκανικό όρο) τέτοια πράγματα.
Γι' αυτό και τους άλλους ικέτες τούς έχουμε στη φυλακή, να δουλεύει και η
αποθάρρυνση. Μη νομίζουν ότι θα έρθουν εδώ και θα μένουν σε στρατόπεδα
υποδοχής προσφύγων, με όλα τα κομφόρ.
Ολα τα διπλωματικά τα πράξαμε σχολαστικά εν ολίγοις κι είναι παράξενο
που επιμένουν μερικοί να καταφτάνουν για να ζητήσουν πολιτικό άσυλο.
Νομίζουν ότι αρκεί να περάσουν έναν παγωμένο πορθμό με φουσκωτό κι
έφτασαν στην Ευρώπη, με τις δημοκρατίες της και με τα ωραία της. Δεν
βλέπουν εμάς, που τόσα χρόνια προσπαθούμε να ανήκουμε στη Δύση και με
τίποτε δεν τη χωνέψαμε, να καθίσουν στ' αυγά τους;
Πέρασε το πρωινό, έψαξα στις εφημερίδες με φόβο, ας μη δω ότι τους
γύρισαν πίσω, θεούλη μου, όλα αντέχονται αλλά έχουμε και όρια, κι
ευτυχώς δεν είδα τίποτε. Μπορεί να ήταν παραίσθηση, φέικ νιουζ,
ανυπόστατες διαδόσεις.
Μπορεί να ήταν γαλάζια κρουαζιέρα δημοσίων υπαλλήλων της γείτονος
(μία είναι η γείτων) που θέλουν να διαπιστώσουν αν στην Ευρώπη η μέρα
μεγαλώνει γρηγορότερα κι η νύχτα ντρέπεται να πέσει νωρίτερα. Αλήθεια,
γαλάζιες κρουαζιέρες τα λένε αυτά τα ταξιδάκια εξερεύνησης, μην πάει το
μυαλό σας στα δικά μας κλισέ, αυτοί έχουν άλλα.
Αδικα αγωνιώ, προφανώς. Αφού ξέρω ότι δεν γίνονται αυτά, δεν θα
διώξουμε τους ικέτες, είμαστε Ευρώπη, ό,τι και να λέμε. Μπορεί να
ζοριζόμαστε λιγάκι, να ξινίζουμε, να τους βάζουμε φυλακή, γιατί πού
αλλού να τους βάλεις; Αλλά το καθήκον μας το ξέρουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου