"...Πόσο έχει αλλάξει το θέατρο;" από τη συνέντευξη του Γιώργου Κιμούλη στη Μυρτώ Λοβέρδου (http://www.tovima.gr/vimagazino, 4/12/2017)

...........................................................

 
 "...Πόσο έχει αλλάξει το θέατρο;..."

 

από τη συνέντευξη του Γιώργου Κιμούλη στη Μυρτώ Λοβέρδου (http://www.tovima.gr/vimagazino, 4/12/2017)

 

 

...Το θέατρο χρειάζεται το κράτος; «Οσο πιο μακριά είναι η τέχνη από το κράτος όπως είναι τώρα, τόσο πιο καλά για την τέχνη. Κατ' αρχάς, είμαι ενάντια στις επιχορηγήσεις. Μόνο προστασία των θεσμών. Τίποτ' άλλο. Γίνεται; Φοβάμαι ούτε αυτό. Το να επιχορηγεί το κράτος, σε ένα φιλελεύθερο σύστημα, έναν θίασο ο οποίος κάνει την ίδια δουλειά με έναν άλλον θίασο ο οποίος δεν επιχορηγείται, απλώς δημιουργεί έναν αθέμιτο ανταγωνισμό. Ο τρόπος που γίνονται τώρα οι επιχορηγήσεις είναι ψηφοθηρικός και θλιβερός».

 

Πόσο έχει αλλάξει το θέατρο; «Με ενοχλεί αυτή η μοδάτη έκφραση της αφήγησης. Αυτή τη μόδα βλέπω στο θέατρο σήμερα. Στήνονται παραστάσεις και μαθαίνουν οι ηθοποιοί να αφηγούνται μία, κατά τη γνώμη μου, απολιτίκ μετραμπρεχτική λειτουργία. Ο Μπρεχτ τοποθέτησε την έννοια της απόστασης λόγω πολιτικής θέσης και στάσης. Αυτή η περίεργα όμως σύγχρονη αποστασιοποιημένη αφήγηση έχει και ένα άλλο επικίνδυνο στοιχείο: επιβραβεύει την απόσταση από το δράμα που έχουν όλοι οι πολίτες. Και το δράμα είναι ο κοινωνικός μας χώρος. Αφηγούνται. Δεν συμμετέχουν. Είναι σαν να επιβραβεύεται λοιπόν η μη συμμετοχή. Το θέατρο είναι συμμετοχή και ένας από τους στόχους του είναι να δώσει τη δυνατότητα στους θεατές να πιστέψουν ξανά στη σημαντικότητα της συμμετοχής».

Ακολουθεί θεατρικές μόδες η Ελλάδα;  «Μεταχρονολογημένες επιταγές είναι οι ιδέες που έρχονται σ' αυτή τη χώρα».

Τι φταίει; «Το άτοπο αυτού του τόπου. Ανέκαθεν η Ελλάδα ήταν ένα πέρασμα. Περαστικοί άνθρωποι, περαστικές ιδέες. Μοναδικός αυθεντικός μας τόπος η γλώσσα μας, που δυστυχώς κι αυτή χάνεται. Το θέατρο βρίσκεται τώρα σε ένα αδιέξοδο. Πιστεύω ότι η μόνη διέξοδος είναι η επιστροφή. Αν λοιπόν μιλήσουμε με καλλιτεχνικούς όρους, υπάρχει τεράστια ανάγκη επιστροφής στον ρεαλισμό. Ας αφήσουμε τα πειράματα και ας σκύψουμε πάλι στις βάσεις μας».