.............................................................
Κεραυνός
του Κωστή Παπαγιώργη
Κεραυνός
του Κωστή Παπαγιώργη
Κεραυνοβόλος έρωτας υπάρχει, κεραυνοβόλα αγάπη δεν υπάρχει. Η διαφορά είναι σπαθί, σύγχυση δεν μπορεί να γίνει, μόνο που ωσότου το καταλάβει κανείς περνάνε μερικές δεκαετίες. Στους "Καραμάζοβ", κάποιος λέει ότι με την παρουσία της μια γυναίκα τού διαπέρασε την καρδιά σαν σπαθί. Πράγματι, όλοι σπαθισμένοι πάνε όταν ερωτευτούν. Είναι ζήτημα της στιγμής σαν ανεξήγητη παρεξήγηση, λες και μέσα από την παρουσία δύο ανθρώπων συνεννοούνται και συνομιλούν δυνάμεις που δεν έχουν να κάνουν ντε και καλά με ανθρώπους. Γι' αυτό συχνά ο κεραυνός μπορεί να κρατήσει μερικές ώρες, μερικές μέρες ή χρόνια. Πάντως ξεθυμαίνει. Ενώ στην αγάπη δεν υπάρχει τίποτα κεραυνοβόλο. Τίποτα που να άπτεται του ερωτικού "πότε πρόλαβες;". Η δουλειά γίνεται μόνο με ψυχικά υλικά, θέλει χρόνο, πολύ χρόνο, πολλά εγώ στη σειρά (του ίδιου ανθρώπου), πάλι και πάλι, με νεροδεσιές, όπως θάλεγε ο Πεντζίκης, με ψιθυριστά ξόρκια και ξύπνα κοιμήσου ανερμήνευτα. Όποιος αγαπά είναι άτυχος, όποιος ερωτεύεται ακόμα πιο άτυχος, μόνο που άνθρωπος χωρίς ατυχία δεν πιάνει ποτέ του καλή ζαριά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου