.........................................................
Νικολάι Λέσκοφ
(1831 - 1895)
Νικολάι Λέσκοφ
(1831 - 1895)
·
Από
τη «Λαίδη Μάκβεθ του Μτσενκ» του Νικολάι Λέσκοφ (1831 – 1895)
(μτφ. Γιώργος Μπαρουξής, εκδ. «Το Ποντίκι», 2006)
(μέρος
β’.)
...Η νύχτα ήταν
χρυσαφένια. Σιωπή, φως, ντελικάτα αρώματα και μια καλοκάγαθη ζωογόνα ζεστασιά.
Πέρα από τη ρεματιά, στο τέλος του περιβολιού, κάποιος άρχισε να τραγουδάει με
βαθιά φωνή. Μέσα στους πυκνούς θάμνους του φράχτη, ένα αηδόνι άρχισε να κάνει
τρίλιες και να κελαηδάει. Ένα ορτύκι σε ένα κλουβί πάνω σε ένα ψηλό κοντάρι
έδωσε φωνή στο νυσταγμένο του ντελίριο. Ένα άλογο έβγαλε ένα τεμπέλικο
χλιμίντρισμα από την άλλη μεριά του στάβλου. Τέλος, μια αγέλη σκυλιά πέρασε
τρέχοντας αθόρυβα και το λιβάδι πέρα από τον φράχτη, και χάθηκε μέσα στην
όμορφη σκοτεινή σκιά ανάμεσα στις εγκαταλειμμένες αλαταποθήκες.
Η Κατερίνα Λβόβνα ανασηκώθηκε στον ένα της
αγκώνα και κοίταξε τα ψηλά χόρτα. Έμοιαζαν να παίζουν με το φως του φεγγαριού
που περνούσε μέσα από τα φύλλα και τα άνθη των δέντρων. Κινούμενα φωτεινά
στίγματα έκαναν τα χόρτα χρυσαφένια, τρεμοπαίζοντας πάνω τους σαν πεταλούδες
από φωτιά. Ή πιθανόν να είχαν πιαστεί σε ε΄να δίχτυ που έριξε το φεγγάρι και τα
τίναζε δεξιά αριστερά.
«Ω, Σεριόζα αγάπη μου, τι όμορφα που είναι!
Είπε η Κατερίνα Λβόβνα κοιτάζοντας γύρω της.
Ο Σεργκέι κοίταξε γύρω του αδιάφορα.
«Τι συμβαίνει, Σεργκέι; Γιατί είσαι τόσο
κατσούφης; Βαρέθηκες κιόλας την αγάπη μου;»
«Μη λες ανοησίες», είπε ο Σεργκέι. Έσκυψε
από πάνω της και της έδωσε ένα αδιάφορο φιλί.
«Είσαι ψεύτης, Σεριόζα», είπε η Κατερίνα
Λβόβνα. «Δεν είναι να σου έχουν εμπιστοσύνη».
«Πρέπει να μιλάς για κάποιον άλλον»,
απάντησε ήρεμα ο Σεργκέι.
«Τότε γιατί με φίλησες έτσι;»
Ο Σεργκέι δεν μίλησε.
«Έτσι φιλάνε οι παντρεμένοι», συνέχισε η
Κατερίνα Λβόβνα παίζοντας με τις μπούκλες του, «για να ξεσκονίσουν ο ένας τα
χείλια του άλλου. Όταν με φιλάς, θέλω να με φιλάς έτσι που να πέσουν τα
μπουμπούκια απ’ αυτό το δέντρο. Να έτσι», ψιθύρισε, και τυλίχτηκε γύρω από τον εραστή
της φιλώντας τον παθιασμένα.
«Άκου, Σεριόζα. Θέλω να σε ρωτήσω κάτι»,
είπε η Κατερίνα Λβόβνα λίγο αργότερα. «Γιατί λένε όλοι το ίδιο πράγμα; Γιατί
λένε ότι είσαι ψεύτης;»
«Ποιος σού λέει ψέματα για μένα;»
«Έτσι λένε».
«Μπορεί οι γυναίκες που ξεγέλασα να μην
άξιζαν».
«Τι έκανες μαζί τους τότε; Γιατί αγαπούσες
ανάξιες γυναίκες;»
«Τι ξέρεις εσύ απ’ αυτά; Νομίζεις ότι τα
αποφασίζουμε από πριν αυτά τα πράγματα; Ο πειρασμός την κάνει όλη τη δουλειά.
Εσύ δεν σκοπεύεις να κάνεις τίποτα σοβαρό, αλλά μετά παραβιάζεις την Εντολή του
Θεού, και μετά δεν μπορείς να ξεφύγεις από μια γυναίκα. Ορίστε, αυτά έχει η
αγάπη!»
«Σεριόζα, άκουσέ με! Δεν ξέρω τίποτα γι’
αυτές τις άλλες γυναίκες και δεν θέλω να μάθω τίποτα γι’ αυτές. Αλλά γνωρίζεις
πολύ καλά πως μου γύρισες τα μυαλά και πως με ξελόγιασες με αυτό τον έρωτά σου,
και επίσης ξέρεις πως έγινε από τηνεπιθυμία σου αλλά και από την πονηριά σου.
Έτσι αν με ξεγελάσεις ποτέ, Σεριόζα, αν με αφήσεις ποτέ για καμιά άλλη,
συγχώρεσέ με, γλυκιά μου αγάπη, αλλά δεν θα χωρίσω από σένα ζωντανή».
Ο Σεργκέι ξαφνιάστηκε.
«Κατερίνα Λβόβνα! Φως των ματιών μου!» είπε.
«Δεν βλέπεις πως είναι τα πράγματα ανάμεσά μας; Λες ότι είμαι κατσούφης, αλλά
δεν αναρωτιέσαι τι είναι αυτό που με κάνει τόσο κατσούφη; Κι αν έχει παγώσει το
αίμα μου από τη λύπη και μού πνίγει την καρδιά;»
«Πες μου, Σεργκέι, πες μου τι σε
στενοχωρεί!»
«Τι να σου πω; Από μέρα σε μέρα τώρα, Θεού
θέλοντος, θα γυρίσει πίσω ο άντρας σου, και τότε – πάει ο Σεγκέι. Θα είναι πάλι
έξω στην αυλή και θα κοιμάται δίπλα στους τραγουδιστάδες. Θα κοιτάζει από το
στάβλο το κερί που θα καίει στην κρεβατοκάμαρα της Κατερίνα Λβόβνα, καθώς
εκείνη θα αναφουφουλιάζει το πουπουλένιο κρεβάτι και θα ξαπλώνει για να
ξεκουραστεί δίπλα στο νόμιμο άντρα της, τον Ζίνοβι Μπορίσοβιτς».
«Δεν νομίζω ότι θα γίνεται συχνά αυτό»,
απάντησε η Κατερίνα Λβόβνα με μια αδιάφορη κίνηση του χεριού.
«Αλήθεια; Έτσι όπως τα βλέπω εγώ τα
πράγματα, σίγουρα θα γίνεται. Και έχω κι εγώ καρδιά, Κατερίνα Λβόβνα. Ναι,
βλέπω τι πόνος με περιμένει.»
«Έλα τώρα. Αρκετά».
Η Κατερίνα Λβόβνα είχε ικανοποιηθεί από αυτή
την εκδήλωση ζήλιας του Σεργκέι. Γέλασε, και μετά άρχισε να τον φιλάει πάλι.
Η Κατερίνα Λβόβνα είχε ικανοποιηθεί από αυτή
την εκδήλωση ζήλιας του Σεργκέι. Γέλασε, και μετά άρχισε να τον φιλάει και
πάλι.
«Θέλω όμως να σου πω για άλλη μια φορά»,
άρχισε πάλι ο Σεργκέι, ελευθερώνοντας μαλακά το κεφάλι του από τα χέρια της
Κατερίνα Λβόβνα, που ήταν γυμνά μέχρι τους ώμους, «θέλω να σου πω για άλλη μια
φορά ότι αυτή η ταπεινή θέση μου με κάνει να έχω πολλές σκέψεις, και
συλλογίζομαι αυτές τις σκέψεις όχι μόνο μια φορά και ούτε μονάχα δέκα φορές.
Ναι, θέλω να σου πω, Κατερίνα Λβόβνα, ότι αν ήμουν ίσος σου, αν ήμουν έμπορος ή
γαιοκτήμονας, τότε ποτέ μα ποτέ δεν θα χώριζα από σένα. Αλλά ξέρεις πολύ καλά,
ξέρεις ποια είναι η δική μου θέση σε σύγκριση με τη δική σου. Γρήγορα θα δω έναν
άντρα να σε παίρνει από τα λευκά σου χέρια και να σε οδηγεί στην κρεβατοκάμαρά
σου, και η φτωχή μου καρδιά θα πρέπει να το υπομείνει αυτό, και ίσως θα με
κάνει να απεχθάνομαι τον εαυτό μου για όλη την υπόλοιπη ζωή μου. Κατερίνα
Λβόβνα! Δεν είμαι σαν εκείνους τους τύπους που δεν νοιάζονται για τίποτα φτάνει
να κατακτήσουν μια γυναίκα. Ξέρω τι είναι η αγάπη και τη νιώθω να μου ρουφάει
την καρδιά σαν μαύρο φίδι».
«Γιατί μου τα λες αυτά;» ρώτησε η Κατερίνα
Λβόβνα, που τώρα είχε αρχίσει να λυπάται τον Σεργκέι.
«Κατερίνα Λβόβνα! Πώς είναι δυνατόν να μην
σου τα πω; Πώς είναι δυνατόν; Όταν ο άντρας σου μπορεί να ξέρει ήδη τα πάντα,
όταν μπορεί να έχει ακούσει ήδη τις πιο απίθανες ιστορίες, όταν ίσως ακόμη και
αύριο – όχι απλώς κάποια μακρινή μέρα – μπορεί να μην ξαναδείς ούτε να
ξανακούσεις τον Σεργκέι σ’ αυτά τα μέρη, να μην ξαναδείς ούτε τρίχα από το
τομάρι του;»
«Όχι, όχι, μη λες τέτοια πράγματα, Σεριόζα!
Δεν θα είναι έτσι! Δεν αντέχω να είμαι χωρίς εσένα», είπε η Κατερίνα Λβόβνα,
προσπαθώντας να τον καθησυχάσει με τα χάδια της. «Αν γίνει φασαρία, τότε ή
αυτός θα πεθάνει ή εγώ, αλλά δεν θα σε αφήσω ποτέ».
«Όχι, Κατερίνα Λβόβνα, δεν θα γίνει έτσι»,
είπε ο Σεργκέι κουνώντας θλιμμένα το κεφάλι του. «Η χαρά χάθηκε από τη ζωή μου
εξαιτίας αυτής σου της αγάπης. Αν αγαπούσα μια γυναίκα που δεν στέκεται τόσο
ψηλότερα από μένα, θα ήμουν ευτυχισμένος άνθρωπος. Πώς είναι δυνατό να μείνει
σταθερή η αγάπη σου για μένα; Είναι τιμή για σένα να είσαι ερωμένη μου; Θα
ήθελα να είμαι ο άντρας ενώπιον της αγίας και αιώνιας Εκκλησίας. Θα ήξερα πάντα
ότι είμαι κατώτερός σου, αλλά τουλάχιστον θα μπορούσα να δείξω ξεκάθαρα σε
όλους πως ανταμείφθηκα για το βαθύ σεβασμό που έχω για τη γυναίκα που αγαπώ».
Η Κατερίνα Λβόβνα είχε μέινει εμβρόντητη από
τα λόγια του, από τη ζήλια του και από την επιθυμία του να την παντρευτεί – μια
επιθυμία που πάντα ευχαριστεί μια γυναίκα, όσο στενή σχέση και αν έχει ήδη με
έναν άντρα. Η Κατερίνα Λβόβνα ήταν τώρα έτοιμη να ακολουθήσει τον Σεργκέι ως
την κόλαση, ως τη φυλακή ή το σταυρό. Την είχε γοητέψει τόσο πολύ, που η
αφοσίωσή της απέναντί του ήταν απόλυτη. Ήταν τρελή από ευτυχία, το αίμα της
έκαιγε και δεν άντεχε να ακούει άλλο. Κόλλησε την παλάμη της στα χείλια του,
έσφιξε το κεφάλι του πάνω στο στήθος της και είπε, «Ξέρω πολύ καλά πώς να σε
κάνω έμπορο και να ζήσω μαζί σου σαν καθωσπρέπει κυρία. Μόνο σε παρακαλώ μη με
ταράζεις χωρίς λόγο. Υπάρχουν ακόμα εμπόδια που πρέπει να περάσουμε, αλλά είναι
ακόμη μακριά»
Και ξανάρχισαν τα φιλιά και τα χάδια…
Shostakovich - Lady Macbeth of Mtsensk - Jansons (Part 1)
Δημοσιεύτηκε στις 9 Φεβ 2014
Dmitri Shostakovich
Lady Macbeth of Mtsensk (Part 1)
Eva-Maria Westbroek - Katerina Lvovna Ismailova
Christopher Ventris - Sergey
Vladimir Vaneev - Boris Timofeyevich Ismailov & Old Convict
Ludovít Ludha - Zinovy Borisovich Ismailov
Carole Wilson - Aksinya & Femme prisonnière
Alexandre Kravets - Shabby Peasant
Nikita Storojev - Chief of Police
Alexander Vassiliev - Priest & Guard
Valentin Jar - Teacher
Lani Poulson - Sonyetk
Netherlands Opera Chorus
Royal Concertgebouw Orchestra
Mariss Jansons, conductor
Live recording. Amsterdam, 2006
Lady Macbeth of Mtsensk (Part 1)
Eva-Maria Westbroek - Katerina Lvovna Ismailova
Christopher Ventris - Sergey
Vladimir Vaneev - Boris Timofeyevich Ismailov & Old Convict
Ludovít Ludha - Zinovy Borisovich Ismailov
Carole Wilson - Aksinya & Femme prisonnière
Alexandre Kravets - Shabby Peasant
Nikita Storojev - Chief of Police
Alexander Vassiliev - Priest & Guard
Valentin Jar - Teacher
Lani Poulson - Sonyetk
Netherlands Opera Chorus
Royal Concertgebouw Orchestra
Mariss Jansons, conductor
Live recording. Amsterdam, 2006
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου