"Εκκληση του δήμου" γράφει η Άννα Δαμιανίδη ("Εφημερίδα των Συντακτών", 23.05.2017)

 ......................................................

 

Εκκληση του δήμου

 

ΜΟΤΙΟΝΤΕΑΜ/ ΤΡΥΨΑΝΗ ΦΑΝΗ

 

 

 γράφει η Άννα Δαμιανίδη

("Εφημερίδα των Συντακτών", 23.05.2017)

Ο Δήμος Αθηναίων κάνει έκκληση στους δημότες να μη βγάζουν τις σακούλες σκουπιδιών όσο κρατάει η απεργία των υπαλλήλων καθαρισμού. Μα τι αναμνήσεις αυτή η φρασούλα… πόσα χρόνια την ακούω, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Δεν πρόλαβα αυτή τη φορά να την ακούσω ολόκληρη κι ήρθε η σακούλα του γείτονα ψηλοκρεμαστή, απ’ το μπαλκόνι. Εκανα στο πλάι και, ζήτω, δεν με πέτυχε! Τι σπουδαίο πράγμα να τη γλιτώνεις.

Κάποτε, τότε που ήμουν νέα και πίστευα πως οι άνθρωποι εκ φύσεως υπερασπίζονται την κοινωνία, αντιμετώπιζα με ενθουσιασμό τέτοιες εκκλήσεις. Α, τι ωραία, να μην κατεβάζουμε σκουπίδια, ευκαιρία να φτιάξουμε γλάστρα κομποστοποίησης! Και να οργανώσουμε την οικιακή ανακύκλωση, χωριστά τα χαρτιά, τα πλαστικά, τα γυαλιά και τα μέταλλα. Τι θαυμάσιες ιδέες, αρκούσε να τις προφέρει κάποιος και αμέσως θα ακολουθούσαν όλοι.

Περίεργο που σηκώνονταν λόφοι σκουπιδοσακούλων στους δρόμους. Περίεργο που στους κάδους ανακύκλωσης έριχναν και ρίχνουν ακόμα όλοι ό,τι να ’ναι. Περίεργο που ακόμη δεν έχει βρεθεί λύση για τους ΧΥΤΑ, που ξεχειλίζουν οι χωματερές, που πληρώνει το κράτος πρόστιμα.

Γιατί, αφού είναι τόσο λογικό να φροντίζει κανείς τα απορρίμματά του, γιατί αφού μπορείς να φτιάξεις εργοστάσιο με σκουπιδική ενέργεια, γιατί να είμαστε ακόμα στην ίδια κατάσταση, αναρωτιόμουν τότε. Εφταιγαν οι αρχές ή μήπως οι δημότες; Πότε θα αποκτούσαμε ΧΥΤΑ, μετά τη συνείδηση, ή το αντίστροφο; Η κότα έκανε το αυγό, οι πολιτικοί καθορίζουν την καθημερινότητα, ή η καθημερινότητα τους πολιτικούς; Μεγάλα ερωτήματα που δεν απαντήθηκαν.

Πέρασαν τα χρόνια, τίποτε δεν άλλαξε, είναι θαύμα πώς ακόμα συνεχίζουμε να φερόμαστε το ίδιο με τα σκουπίδια και δεν μας έχουν πνίξει. Αραγε πληρώνουμε ακόμα πρόστιμα, ποιος ξέρει; Με τόσα χρέη τα σκουπίδια θεωρούνται σκουπιδάκια. Κι ο δήμος ακόμα πιστεύει, όπως εγώ στα νιάτα μου, ότι οι άνθρωποι εκ φύσεως υπερασπίζονται την κοινωνία. Συγκινητικό δεν είναι;

Κάποτε η καθημερινότητα θα αναγκάσει τους πολιτικούς, οι οποίοι θα αποφασίσουν να ασχοληθούν μαζί της. Ισως και όχι. Αν κανείς δεν αναρωτιέται, υπάρχουν ερωτήματα; Αν κανείς δεν ασχολείται και δεν ενοχλείται, υπάρχουν προβλήματα;

Τώρα έχω θέσει προσωπικό στόχο την κατάσταση αφασίας που απολαμβάνουν πάμπολλοι συμπολίτες και συνδημότες. Απέφυγα την ιπτάμενη σακούλα, είμαι σε καλό δρόμο.