.......................................................
Το νέο, αριστερό λάιφ στάιλ...
EUROKINISSI/ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ
Από τα ευτράπελα, αλλά λίαν
αποκαλυπτικά για το επίπεδο του πολιτισμού και της πολιτικής στη χώρα
μας, κατά τη συζήτηση για το πολυνομοσχέδιο, που οδήγησε στην ψήφιση του
τέταρτου μνημονίου, ήταν η δήλωση του υπουργού Οικονομικών προς το
τέλος· ήθελε να ξεμπερδεύουν και να πάνε σπίτια τους προφανώς ή όπου
αλλού γούσταρε ο καθένας - τι τις ήθελαν τέτοια ώρα τις ενστάσεις οι της
αντιπολίτευσης;
Τέτοια ώρα τέτοια λόγια; Τρεις κι ο κούκος; Τι νόημα θα είχε; Αλλά ας
δούμε πώς προβληματίστηκε και στη συνέχεια απεφάνθη: «Ετσι κι αλλιώς
μόνοι μας είμαστε. Οι 9 στους 10 βλέπουν survivor τώρα. Δεν υπάρχει
λόγος για ενστάσεις».
Μάλιστα. Αυτά είναι τα μέτρα των σύγχρονων πολιτικών μας: τι
«πουλάει» στην πιάτσα - τα υπόλοιπα είναι για μερικούς παλαβούς, που
καλά και σώνει θέλουν να θεωρούν εαυτούς πολίτες μιας έστω
κουτσής-στραβής Δημοκρατίας.
Μόνοι μας υποβαθμιζόμαστε, εμείς οι ίδιοι επιλέγουμε τον τρόπο
επικοινωνίας, ο οποίος, όμως, προκύπτει από τη χαλαρότητα των σχέσεων
και την έλλειψη βασικών αρχών, όπως είναι η σοβαρότητα και ο σεβασμός
προς την ελληνική γλώσσα και τους Ελληνες πολίτες (χμ...).
Δεν ξέρω αν είναι αλήθεια ότι η συζήτηση ξεκίνησε δύο ώρες νωρίτερα
για να μη συμπέσει με την εκπομπή του «επιτυχημένου» survivor - εάν αυτό
ισχύει, γνωρίζουν άραγε καλά πού απευθύνονται και σε ποιους οι
αριστεροί πολιτικοί και πώς αποφασίζουν για τα δεινά του τόπου· τα
κριτήριά τους είναι «χαζοχαρούμενα» για να μην πούμε ότι οι ίδιοι είναι
έτσι...
Το λάιφ στάιλ δεν έχει πεθάνει, απλώς έχει προσαρμοστεί στα νέα
δεδομένα (αριστερά δεδομένα...), χωρίς εντούτοις να καταφέρουν να
αποβάλουν οι συνεχιστές του την οικτρή αισθητική και την απώλεια λόγου
και εγκυρότητας που το χαρακτηρίζει.
Εξ ου και οι εξυπνακισμοί ακόμη και από ανθρώπους που δεν θα το
περίμενες, η «κοινή» γλώσσα (τζάμπα μάγκες π.χ., και άλλα γλαφυρά και
ανόητα). Το πνεύμα λες και έχει εγκαταλείψει την ελληνική Βουλή και
όσους «ιερουργούν» καθημερινά εντός του περίφημου «Ναού της δημοκρατίας»
(και όχι Σχολείου, ως οφείλαμε να το αποκαλούμε· καλά, μην τα παίρνουμε
και τοις μετρητοίς...).
Ολη αυτή η νοοτροπία δείχνει ότι οι αριστεροί δεν ξέφυγαν από την
(απεχθή) πεπατημένη να μας βλέπουν σαν λαουτζίκο [αυτά θέλουμε
(survivor) λ.χ., αυτά μας δίνουν - τι, είναι πιο έξυπνοι οι προηγούμενοι
που βάδισαν σ’ αυτά τα χνάρια];
Ποιος πρωτοχάραξε τούτου του είδους τα χνάρια είναι μια άλλη ιστορία,
που, όμως, διατηρεί την ισχύ της και ίσως(;) και την «αίγλη» της.
Λέγαμε ότι όλα τούτα θα σταματήσουν να μας προκαλούν ή να μας τυραννούν·
μάταια ελπίζαμε, τούτοι ακολουθούν κατά γράμμα τα βήματα των
προηγούμενων - ή μήπως αυτά είναι τα βήματα της εξουσίας και πάπαλα;
Αυτό μόνο οι ίδιοι μπορούν να μας το πουν. Είναι, όμως, σε θέση να
προβούν σε μια γενναία αυτοκριτική; Κομμάτι δύσκολο το βλέπω... Απλώς,
έχουμε πλέον ένα νέο λάιφ στάιλ, αριστερό, παρακαλώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου