......................................................
| Η οσία Συνωμοσία |
Του Παντελή Μπουκάλα |
|
Αν, όπως έχει ειπωθεί, τα θέματα στη λογοτεχνία, υψηλή και χαμηλή,
είναι τρία και γύρω από αυτά υφαίνεται η πλοκή (ο έρωτας, σαν πόθος και
σαν απώλεια παρά σαν ομαλά συντελεσμένο γεγονός), το ταξίδι και ο κόπος
του νόστου, τέλος η φάουσα του θανάτου, για την πολιτικολογία,
σοβαροφανή και καφενειακή, το θέμα είναι ένα: η συνωμοσία. Η πλοκή
διαφοροποιείται ανάλογα με το ποιοι, κατά τον εκάστοτε σεναριογράφο,
είναι οι υπερσυνωμότες. Οι σιωνιστές με τα (ανύπαρκτα) Πρωτόκολλά τους.
Οι κομμουνιστές, και δη οι Ρώσοι, η πτώση των οποίων ανάγκασε το
Χόλιγουντ να στραφεί σε νέους «κακούς», Κινέζους, Βορειοκορεάτες,
Σέρβους ή Αραβες.
Οι βρικόλακες και τα βαμπίρ (η νέα τηλεοπτική και κινηματογραφική μόδα),
που έχουν το πλεονέκτημα να διασχίζουν αγέραστα τους αιώνες, άρα
επιτρέπουν την εικασία ότι «αυτοί ελέγχουν τα πάντα». Οι αρχαίοι Ελληνες
που, με τη μορφή των Εψιλον ή των Ελ, μεριμνούν ιεροκρυφίως για την
«επανίδρυση της Ελληνικής Αυτοκρατορίας», πολεμώντας τους Νεφελίμ και
τους Αφεριμ, σύμφωνα με τους (όχι λίγους) πεπεισμένους αυτής της
συνομοταξίας. Οι εξωγήινοι, που μας κατασκεύασαν κάποτε πειραματιζόμενοι
(αφού στην αρχή πόνταραν άστοχα στους δεινόσαυρους) και έκτοτε μας
παρακολουθούν αδιαλείπτως, διά των «Ανθρώπων με τα Μαύρα», και σε
συνεργασία με τις ηγεσίες των υπερδυνάμεων, που τις εφοδιάζουν με
υπερόπλα (π.χ. ψεκαστικά). Το Βατικανό και οι μυστικές οργανώσεις του.
Οι Μασόνοι. Οι Ναΐτες, που βρήκαν το μαντζούνι της αθανασίας και
σκηνοθετούν έτσι από τις κρύπτες τους την ανθρώπινη ιστορία. Ποιοι απ’
όλους; Ενας Θεός το ξέρει. Και ο Νταν Μπράουν. Ενας Νταν Μπράουν που,
όπως και οι όμοιοί του, θριαμβεύει εμπορικά ακριβώς επειδή αποθεώνει τη
συνωμοσιολογική εικασία και την Αγία Απλοϊκότητα: Οι καλοί από ’δω, οι
κακοί από ’κει· ανάμεσά τους το φάντασμα του Μάνη ή ένας-δυο αμφιρρεπείς
χαρακτήρες, για να φανούμε ψυλλιασμένοι λογοτέχνες. Η Αγία Απλοϊκότητα
είναι η προστάτιδα των βιβλίων αυτής της κοπής. Η δε Οσία Συνωμοσία
είναι η πολιούχος του Χόλιγουντ και φύλακας των καταναλωτικών του φιλμ,
που τα παρακολουθούμε δίχως πνευματικό κόπο, γι’ αυτό και τα
ξαναβλέπουμε, αφού είναι σαν να μην τα είδαμε ούτε την πρώτη ούτε τη
δεύτερη φορά που μας τα σέρβιρε στον καναπέ μας η τηλεόραση.
Από κούραση, βαριεστημάρα ή δυσανεξία στο πολύπλοκο, το μυαλό (ενίοτε
και σοφών ανθρώπων, όχι μόνο των «απλών και απλοϊκών») προτιμά να
σιτίζεται με τροφή χαμηλής περιεκτικότητας σε υποθέσεις, ενδοιασμούς,
αμφιβολίες. Προτιμά δηλαδή τη σιγουριά ενός σεναρίου που του εξηγεί τα
πάντα (από τη δημιουργία του κόσμου έως την επίθεση στους Δίδυμους
Πύργους και την κρίση στην Ευρωζώνη) με βάση την ύπαρξη κάποιου φωτεινού
ή σκοτεινού Κέντρου που τα ρυθμίζει όλα, καλά και κακά. Ισως γι’ αυτό ο
μεν κ. Σαμαράς θέλει τη συγκρότηση μιας μεγάλης Κεντροδεξιάς, ο δε κ.
Βενιζέλος μιας μεγάλης Κεντροαριστεράς.
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου