Όταν οι προπάτορες της Χρυσής Αυγής (Δεξιά και Χούντα) έστελναν μετανάστες τους Έλληνες στα ξένα...(από το βιβλίο του Γιώργου Ξ. Ματζουράνη "Όπου κι αν είμαι ξένος", εκδ. Καστανιώτη, γ'εκδ., 2000)

..........................................................

 

Όταν οι προπάτορες της Χρυσής Αυγής (Δεξιά και Χούντα) έστελναν μετανάστες τους Έλληνες στα ξένα...(από το βιβλίο του Γιώργου Ξ. Ματζουράνη "Όπου κι αν είμαι ξένος", εκδ. Καστανιώτη, γ'εκδ., 2000)

 

........................................................................

                         Εν Κ…     Τη 12^η     Μαΐου   1971

   Αγαπημένε μας άντρα και πατέρα,

      Υγείαν έχομε και υγείαν δι’ εσέ ποθούμε. Επιστολή σου δεν πήραμε και ανησυχούμε. Έχομε τώρα και δύο μήνες να πάρουμε. Ρωτούμε τον ταχυδρόμο και όλο μας λέει την άλλη βδομάδα. Μη μας αλησμονείς, εμείς πιο καλά έχομε το γράμμα σου από την επιταγή. Επιταγή ήρθε προχθές, είναι τώρα δέκα μέρες, και ξεπλήρωσα όλο το χρέος του κυρ Βασίλη, μα αυτός λέει πως έχουν μείνει και 170 δραχμές από τόκοι, και εγώ του λέω «Άμα έρθει το καλοκαίρι ο Θανάσης μου, τα κανονίζετε», και εκείνος λέει «Μέχρι το καλοκαίρι οι τόκοι θα πολύνουνε».

      Ο Αντωνάκης γίνεται τον άλλο μήνα, στις 28, πέντε χρονώ. Όλο παίζει στην αυλή, μα το πιο καλό του παιχνίδι είναι να στολίζει τα γραμματόσημα που στέλνεις στο φάκελο. Είναι παχύς, του ‘χω και του πουλιού το γάλα, μόνο το χάδι σου του λείπει.

      Εδώ τώρα ήρθανε μηχανικοί και μαστόροι από την Κοζάνη και μετρούνε, λένε, για να ανοίξουνε δρόμο, μα τώρα πια που όλοι είσαστε στη Γερμανία τι να τον κάνουμε το δρόμο, να ‘τανε για να φύγουμε κι εμείς, μα πιο καλά να γυρίσετε πίσω, εμείς πολλά δε θέλουμε, να δουλέψουμε κι οι δυο, να στείλουμε στο σχολείο τον Αντωνάκη μας, να μην τρέχει κι αυτός μεθαύριο στην ξενιτιά, γιατί η γη μας προκομμένη είναι, μα καζάντι δεν βλέπουμε, 2 δραχμές και 1,5 πάλι φέτος τα ροδάκινα και παρακαλεστά, όλοι λένε να τα χτυπήσουμε κάτω και να φύγουμε. Ο γιος της Λαζαρίνας που ήτανε στον Κάναδα, πήρε και το μικρό τους, και η Λαζαρίνα γριά γυναίκα έμεινε μονάχη της, ν’ αρρωστήσει δεν έχει άνθρωπο να της δώσει ένα τσάι, μα λέει «Με την ευκή μου τα κακόμοιρα, από μικρά παιδιά δουλεύανε και παντελόνι γερό δε βάλανε».

      Θανάση μου, να προσέχεις αυτού με τα κρύα και να μην δρώνεις στο εργοστάσιο. Σου έχω πλέξει ένα πουλόβερ και θα σου το στείλω με τον εξάδελφο Μιχάλη, που η γυναίκα του απόκτησε κορίτσι. Η Παναγιά να σ’ έχει καλά και να προσέχεις τον εαυτό σου, γιατί όλα γίνονται, μονάχα Θανάσης όχι.

                                                                  Σε φιλούμε πολλές φορές,

                                                                          η γυναίκα σου Ζωή

                                                                  και ο γιος σου Αντωνάκης

      Θείε μου Θανάση,

      Το γράμμα το έγραψα εγώ όπως μου έλεγε η θεία. Φέτος πηγαίνω στην πρώτη του γυμνασίου. Μην ξεχάσετε εκείνο που σας είπα.

                                                                           Σας χαιρετώ,

                                                                           ο ανιψιός σας

                                                Θανασάκης της αδελφής σας

..........................................................