"Αρρένων - Θηλέων" Της Τζίνας Πολίτη ("ΑΥΓΗ" ,06/03/2013)

..........................................................

Αρρένων - Θηλέων

 

Ημερομηνία δημοσίευσης: 06/03/2013 στην "ΑΥΓΗ"

Της Τζίνας Πολίτη

Το κόμμα, το οποίο θυμάται και διατυμπανίζει στις εκλογές ότι συμπορεύεται με το γυναικείο κίνημα και όχι μόνο, στην πράξη διακατέχεται από μια κουτοπόνηρη, μικροαστική, ανδροκρατική νοοτροπία, η οποία αντιμετωπίζει το «άλλο» της ως αντικείμενο!

Όταν ήμουν παιδίσκη, η διαφορά του φύλου αντικατοπτριζόταν και στο σχολείον: σε άλλο μάθαιναν τα γράμματα τα αγόρια, σε άλλο αι κορασίδες. Ομοίως, εις το νησί της γιαγιάς μου, το οποίο επισκεπτόμασταν το θέρος, με την δύσιν του ηλίου, εις τον λεγόμενο «νυχτερινό» περίπατο, αι μεν κορασίδες περιπατούσαν εις το δεξί μέρος του πλακόστρωτου, οι δε νεανίσκοι εις το αριστερό. Όταν αι μεν ανέρχονταν το δρόμο, οι δε τον κατέβαιναν και αντιθέτως. Τοιουτοτρόπως, ο μόνος τρόπος επικοινωνίας μεταξύ των δύο φύλων ήταν διά των βλεμμάτων. Ακόμη αυστηρότερα τηρείτο αυτός ο διαχωρισμός εις την Εκκλησία, αφού εκεί συμπεριελάμβανε και τους ενηλίκους.

Αυτές οι αναμνήσεις με κατέκλυσαν στην Ημερίδα «Φύλο-Πολιτική-Αριστερά» όπου, ως ήταν αναμενόμενο, το ισχυρό φύλο έλαμψε διά της απουσίας του! Και ακριβώς επειδή ήταν «αναμενόμενο», ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, αν και κατάκοπος, τίμησε με την παρουσία του την εκδήλωση, προκειμένου κάπως να καλυφθεί το κενό! Ήταν, λοιπόν, μια «ωραία ατμόσφαιρα» που θύμιζε παρθεναγωγείο, με παρόντες δυο-τρεις θαρραλέους, ειρωνικώς μειδιώντας συντρόφους.

Και εις μεν την κοινωνία, όπως είναι γνωστό, υπήρξε μεγάλη πρόοδος, έτσι ώστε τα μεν σχολεία να είναι πλέον μεικτά, στο δε νησί της γιαγιάς μου οι νέοι και οι νέες να περπατούν αγκαλιασμένοι στο «νυχτερινό». Μόνον η Εκκλησία ανθίσταται ακόμα και βεβαίως η δική μας Αριστερά.

Ωστόσο, επειδή στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε οι ωροδείκτες της Ιστορίας μοιάζει να γυρίζουν πίσω στον 19ο αιώνα, στις βεντούζες αντί των αντιβιοτικών, στις μαίες αντί των μαιευτηρίων, στους χαμηλότερους, λόγω φύλου, μισθούς και στα πορνεία αντί στην παραγωγική εργασία, θα έλεγα, συντρόφισσες, να πιάσουμε τον αγώνα απ’ την αρχή, μήπως και καταλάβουν οι σύντροφοι, όπως κατάλαβαν οι εργάτες τον 19ο αιώνα, πως οι αγώνες μας είναι κοινοί και πως το σύνδρομο «ανωτερότητας» που τους διακρίνει στα μάτια μας τους γελοιοποιεί.

Ως πρώτο βήμα αντίστασης, λοιπόν, προτείνω: στην επόμενη Κεντρική Επιτροπή να μην παραβρεθεί καμιά συντρόφισσα. Σε επόμενη εκδήλωση οργανωμένη από την Αριστερά μας, όπου οι ομιλητές θα είναι μόνο άντρες, να σηκωθούμε όλες εν σώματι και να αποχωρήσουμε. Κοντολογίς, να το παίξουμε αφασία! Κι ας μας πούνε οι διανοούμενοι του χώρου μας, και ιδιαίτερα εκείνοι που κατακρίνουν στα λόγια τον αντι-λαϊκισμό της δεξιάς ελίτ, αλλά στην πράξη πράττουν τα ίδια, «λαϊκίστριες»! Είμαστε. Γούστο μας και καμάρι μας!

Είναι άραγε τυχαίο ότι στις δημοσκοπήσεις ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ υστερεί σε γυναικείους ψήφους; Το κόμμα, το οποίο θυμάται και διατυμπανίζει στις εκλογές ότι συμπορεύεται με το γυναικείο κίνημα και όχι μόνο, στην πράξη διακατέχεται από μια κουτοπόνηρη, μικροαστική, ανδροκρατική νοοτροπία, η οποία αντιμετωπίζει το «άλλο» της ως αντικείμενο!

Ναι, η θεωρία έχει προχωρήσει πολύ. Αλλά η πράξη μένει κολλημένη στα ίδια και στα ίδια.